Üzümlükek | Texting (TAMAMLANDI)

27.Bölüm

Merhabalar, merhabalar...
Hemen buraya okuduğunuz saati yazınız.

Ve sol alt köşedeki yıldızınızı parlatmayı ve beni takip etmeyi lütfen unutmayınız.

İyi okumalar...

🍇 🍇 🍇

Seza: Bana bu sayfalar ile ne hatırlatmaya çalışıyorsun?

Üzümlükek: Hatırlamıyor musun?

Seza: Hayır.

Seza: Bana söylemeye çalıştığın şeyi anlamıyorum.

Seza: Bu benimle konuşan kız kim?

Seza: Sen misin?

Üzümlükek: Çatıda neden bağırdın?

Üzümlükek: Yalan söylüyorsun.

Üzümlükek: Beni kandıracağını mı sandın?

Seza: Bana bak.

Üzümlükek: Kes sesini.

Üzümlükek: Aptal yok karşında!

Üzümlükek: Adını dahi anamadığın kişiyi hatırlamıyorum diye unutabileceğini mi sanıyorsun?

Seza: Hatırlamıyorum.

Üzümlükek: İnkar ediyordun.

Üzümlükek: Kaçıyorsun.

Üzümlükek: Neden Kaçıyorsun?

Üzümlükek: Neden hatırlamak istemiyorsun.

Üzümlükek: Yaptıklarını biliyorsun değil mi?

Seza: Ben hiç bir şey
yapmadım.

Üzümlükek: Yaptın.

Seza: Yapmadım.

Üzümlükek: Yaptın!

Üzümlükek: Yaptın!

Üzümlükek: Yaptın!

Her zamanki gibi onu izliyerek ona yazıyordum. Onu nasıl delirttiğimi izlemek istiyordum, izledikçe daha çok canını yakmak istiyordum.

"Yapmadım! Yapmadım! Yapmadım!" bir telefon daha böylece yok oldu. Sahi bu kaçıncı parçaladığı telefon oluyordu?

Tıpkı o hiç düşünmeden parçaladığı telefonlar gibi bir saniye düşünmeden benim de kalbimi parçalamıştı. Zaten o düşünmezki ne parçaladığı telefonu ne de parçaladığı kalbi.

Yine etrafındaki insanların ve çevresinde oturan insanların korku dolu bakışları üzerine toplanmıştı.

O böyle bakışlara alışık değildi. O daha çok hayran bakışlara alışıktı, bu bakışlar ise ona yabancı geliyordu.