Üzümlükek | Texting (TAMAMLANDI)

40.Bölüm

Merhabalar, merhabalar ✨

Bölüme geçmeden önce sol alt köşedeki yıldızınızı parlatmayı 🌟 ve beni takip etmeyi lütfen unutmayınız 🙏

İyi okumalar ✨

🍇 🍇 🍇

Yavaş yavaş sona yaklaşıyordum. Bu sayfaları okumak bana acı veriyordu, sinirlerimi bozuyordu, agresifleşmemi sağlıyordu.

Onunla daha fazla karşılaşmamak için artık okula gitmeyecektim. Zaten geçişimi de yapmıştım, evide eşyalı tutmuştum. Valizim, kapının yanında hep hali hazırda hep gideceğimiz günü bekliyordu.

Gitmem için sadece oyunun bitmesi gerekiyordu, gitmem için onu yok etmek gerekiyordu. Onun sadece bedensel olarak ölmesi ve bedeninin toprağa girmesi benim için önemli değildi, benim istediğim onu ruhen öldürmek. Ona acı çektirmek, onu acılar ile yok etmek. Daha fazla dışarıya çıkmamam gerekiyordu. Hesap gününü bekliyordum. Hem büyük nefret vardı o günü hatırlayınca, hemde içimde oluşan korku. Ondan korkmuyordum sadece, sadece kendimden korkuyordum. Yapacaklarımdan korkuyordum. Ben, ben değilim onu hayatıma dahil ettiğimden beri.

Üzümlükek: Her nerede sürütüyorsan evine git.

Seza: Annemden daha korumacı olamaya başladın.

Seza: Ne o, başkaları ile takılmam hoşuna gitmiyor mu?

Üzümlükek: Saçmalamayı bırak.

Üzümlükek: Senin yaptığın hareketler bana dokunmadığı sürece neden hoşuma gitmesin ki?

Seza: Bilmem.

Seza: Beni sevdiğin için olabilir mi?

Üzümlükek: Seninle uğraşacak günümde değil.

Üzümlükek: Başımı daha çok ağrıtıyorsun.

Üzümlükek: Şimdi evine git.

Seza: Ne o hasta mısın?

Üzümlükek: Evet hastayım.

Seza: Neyin var?

Üzümlükek: Tükenmişlik sendromu.

Seza: Hadi ya.

Seza: Niye öyle oldun ki?

Üzümlükek: Senin yüzünden.

Seza: Bu da mı benim yüzümden.

Üzümlükek: Bu da senin yüzünden.

Üzümlükek: Yatacak yerin yok.

Seza: Bunu bana sen mi söylüyorsun.

Seza: Asıl senin yatacak yerin yok.

Seza: Hem beni taciz ediyorsun hemde bana yatacak yerimin olmadığından bahsediyorsun.

Seza: Sen kafayı yemişsin.

Üzümlükek: Evine git.

Üzümlükek: Oyunumuza kaldığınız yerden devam ediyoruz.