Üzümlükek | Texting (TAMAMLANDI)

48.Bölüm

Merhabalar, merhabalar ✨

Bölüme geçmeden önce sol alt köşedeki yıldızınızı parlatmayı 🌟 ve beni takip etmeyi lütfen unutmayınız 🙏

Birde her satır aralarına tahminlerinizi ve görüşlerinizi yazınız. Hepsini okuyor olacağım.

İyi okumalar ✨

🍇 🍇 🍇

Seza Samyeli

Kafam karmakarışık.

Beni her geçen gün, her geçen dakika biraz daha delirtiyordu.

Kendime ve sinirlerime artık hakim olamıyordum. Geceleri artık ışıkları bile kapatmıyordum korkudan.

Ufacık bir habere bile anlamsız tepkiler veriyordum. Bütün evi darmaduman edip, kırıp döküyordum.

Abime onun beni rahatsız etmediğini söyleyerek yalan atmıştım. O da buna inanıp ailem ile yurt dışına çıkmıştı. Orası onlar için daha güvenliydi. Bu kız beni ve ailemi mahvetmişti. Hatta durmayacaktı daha beterini yapacaktı.

Sadece beni değil ailemi de yok edene kadar durmayacaktı.

Onunla artık savaşacak gücü kendimde bulamıyordum. Kendimi çok güçsüz hissediyordum. Artık ne olacaksa olsun diyordum.

Zihnime bu aralar hep geriye itelediğim ve unutmaya çalıştığım aynı zamanda unuttuğum şeyler geliyor.

Düşünceler beni mahvediyor. Yok ediyor. İstemiyordum onları hatırlamak, düşünmekte istemiyordum.

Çevremde bütün arkadaş yerine koyduğum kişileri hayatımdan çıkardım. Hepsi sahte dostluklardı, hiç birisi içinde olduğum durumu görmüyordu hepsi parama bakıyordu. Bende hepsini teker teker çıkardığımda geriye sadece o kaldı. Üzümlükek. Adını bilmiyorum sadece beni öldürecek olan alerjim olan Üzümlükek. Sadece bu. Sadece o ile ben kaldım.

Oysa hayatıma o girmeden önce ne de çok dostum varmış şimdi ise sadece o. Hepsi sahteydi sadece o doğruydu.

Hepsi bana sahte davranışlar takınırken, o sadece bana olduğu gibi davrandı. Ne istediğini ve ne yapacağını söyledi.

Bu yüzden sadece o kalmıştı.

Papatya'yı arıyordum her yerde ama bir türlü bulamıyordum. Sanki yer yarılmıştı da içine girmişti. O bana iyi gelen tek şeydi ama o da gitti. Bu kadar hızlı gidemezdi, yani bir elveda etmeden gitmemeliydi.

Ona çok ihtiyacım vardı. Üzümlükek yüzünden ona bağlanmıştım şimdi ise o da yoktu.

O kız benim sonum olacaktı. Bunu ne kadar kabul etmesem de biliyordum işte o benim sonum olacaktı.

Kafamı bir türlü toparlayamıyorum. O günlük sayfalarından ve anlamsız fotoğraflardan uzak durmak için odama bile gitmiyordum.

Büyük salonun içinde kendimle köşe kapmaca oynuyorum. Ama hep kendi kendimi yakalıyorum.

Düşünmek istemiyorum ama her seferinde kendimi düşünürken ve bazı unuttuğum şeyleri hatırlıyorken buluyorum.

Kuru papatyalar sanki evin her köşesini donatmış gibi görünüyor bana. Artık kuru papatya halüsinasyonları görüyordum. Hiç bir yerde kuru papatya yada papatya yok ama evin içi onların kokusuyla dolu.

Dayanamayıp kafamı duvara geçirdim. Ağrımıştı fakat düşüncelerimi yok etmemişti. Kafamı duvara sürüye sürüye dizlerimin üzerine çöktüm. Kafam hala soğuk duvara yaslanmıştı.

Dayanamıyordum, katlanamıyordum. Eğer bu oyun biterse bunların biteceğinden de emin değildim.

Bana günlük sayfası verdiği gibi bir de onları yaşatıyordu. Hatırlıyorum ama hatırlamak istemiyorum. Ona bilmediğimi ne kadar söylesem de her yolda başka başka şeyler hatırlıyorum.

Birinin bana yardım etmesi gerekiyor. Birinin bana el uzatıp beni bu durumdan kurtarması gerekiyordu.

Gözlerimi sımsıkı yumdum, iyi şeyler düşünmeye ve kafamdaki her anıyı yok etmek istedim. İyi gelmedi. Gözlerimi kapatmak daha kötü oldu.

Derin derin nefesler çekip iyim diye kendimi kandırdım tabi ne kadar kandırabilirsem.

Babamın işlediği günahlar, abimin işlediği günahlar hepsi üst üste toplanmış beni altında eziyordu. Birde benim yaptığım hata beni tamamen yok ediyordu. O hatanın hayatımı bu denli etkileyeceğini, hayatıma böyle benden nefret eden bir kız sokacağını nereden bilebilirdim ki?

Geçmişe dönsem böyle bir şey yapmayacağıma yemin bile edebilirim.

Aklımı uyuşturma fikri geldi. Koşarak mutfak dolabına gittim. Kapağı açıp içki şişeleriyle karşı karşıya geldim. Birden aklıma Papatya'nın sözleri geldi. Aklı uyuşturmak, kusmak, baş ağrısı ve daha çok düşünce.

Hayır içmeyecektim. Dolabın kapağını sert şekilde kapatıp, birden dizlerimin üstüne düştüm. "İyi olmak istiyorum, iyi olmak istiyorum, iyi olmak istiyorum..." hayatımda iyi olmayı hiç bu kadar istediğimi hatırlamıyordum.

Çocuk ninnileri düşündüm ama annem bana hiç ninni okumamıştı. Çocuk kitaplarında ki hikayeleri düşündüm ama annem bana hiç çocuk hikayesi de okumamıştı. Yeni fark etmiştim odamın kapısını hiç açılmamıştı.

Akşam yemek masanında işten başka bir şey konuşulmamıştı. Aslında sevgiyi hiç hissetmemiştim. Sevmenin ve sevilmenin ne olduğunu hiç bilmemiştim. Bu yüzden kırdığım kalplerin benim için bir önemi yoktu.

Ama şimdi, şimdi o beni yaşamadığım duygularımla zehirliyordu. Beni, benim yaşamadığım ve hiç sorgulamadığım duygularımla zehirliyordu.

Beni kendi duygularım, onun duygularıyla yok ediyordu. Sırtımı soğuk dolaba verdim. Saçlarımın arasından çıkan ter yüzümde yol çizerek boynumdan aktı.

İçimi daraltan duyguyu anlatamıyordum. Sanki kalbime sivri alet girmişte sürekli batıyordu, battıkça kan akıtıyordu. Kan içime aktıkça düşen damlanın sesi içimde yankılanıyordu.

Beynim düşünce çöplüğü olmuştu, vicdanım ise hiç olmadığını kadar rahatsız ediyordu beni. Onun günahı, bunun günahı, şunun günahı toplanmışta hepsi benim içimde birlik olmuştu.

Kendimi bir anda bağırıyorken buldum. Avazım çıktığı kadar bağırdım. Elinden gelse bütün ses tellerim kopacaktı. Boğazım tariş olmuştu.

İçimdeki sıkıntıyı başka türlü anlatamadım. Sadece bağırdım. Belki iyi olurum diye ama ben çoktan öldüğümüm farkında bile değildim.

O kız bana öldüğümü bile göstermişti. Ne yapacağımı, nereye gideceğimi hiç bir şeyi bilmiyordum.

🍇 🍇 🍇

Bölüm sonu ✨

Hemen bölüm yorumlarını alayım bu satırın altına. Nasıl buldunuz? Ne düşünüyorsunuz?

Ben kaçıyorum sizde lütfen beni takip etmeyi 🙏 ve bölümü oylamayı 🌟 ve her satır arasına yorumlarınız bırakmayı unutmayınız.

Sevgilerimle 🐢