To nie tak, jak myślisz

Rozdział III

Hermiona była w wyjątkowo złym humorze i nie odzywała się do nikogo. Sama wstała wcześniej niż zwykle i poszła na śniadanie.

- A tej co znowu? - zapytał Ron, widząc sfrustrowaną Granger, która nad jedzeniem trzymała podręcznik do eliksirów.

- A bo ja wiem.

- Chyba coś się stało, kiedy wczoraj zniknęła - powiedziała Luna i skierowała się w stronę stołu dla Krukonów.

- Nie siądziesz z nami, jak wczoraj? - zapytała Ginny.

- Jeśli chcesz, to jasne.

Usiedli na drugim końcu stołu od Hermiony i Ginny spojrzała na nią przepraszająco.

- Może powinniśmy okazać jej wsparcie czy coś?

- Myślę, że jej przejdzie - powiedział Harry - ale trochę martwi mnie, że w sumie znowu się uczy. A mamy dopiero drugi dzień i nic jej nie zadali.

- Typowa Hermiona - prychnął Ron.

- Widzę, że kółeczko wzajemnej adoracji się rozpada - powiedział Draco, przechodząc obok Gryfonów.

- Lepiej zobacz czy z twoim wszystko gra - odparła Ginny i zgasiła Malfoya wzrokiem.

- Widzisz, Weasley, mnie lubią wszyscy.

- Chyba tylko ci, co nie mają mózgu.

- Wystarczy, Panie Malfoy - McGonagall podeszła do stołu - odejmuję dziesięć punktów Slytherinowi. A ciebie, Harry, poproszę na chwilę po śniadaniu. Dosłownie pięć minut.

- Dobrze, Pani Profesor.

Harry poszedł do McGonagall, jak tylko coś zjadł.

- Dzień dobry, Pani Profesor.

- Dzień dobry, Harry. Chciałam ci przekazać, że profesor Dumbledore chce się z tobą spotkać godzinę przed kolacją. Chciałby z tobą porozmawiać o Sam-Wiesz-Kim.

- Dobrze, przyjdę do niego.

- Hasło to "cytrynowe dropsy", a teraz zmykaj na lekcje.

- Dobrze, do widzenia.

- Do widzenia, Potter.

Lekcja eliksirów przebiegła raczej spokojnie. Hermiona siedziała sama na samym końcu sali, a jedyną osobą, która się nią ewidentnie interesowała, była Pansy Parkinson. Kolejną lekcją było wróżbiarstwo. Na poddaszu jak zwykle panowała duchota i skwar, a zapach był tak intensywny, że ledwo dało się myśleć. Następnie drugie śniadanie, dwie lekcje z Lupinem, zaklęcia, obiad, okienko, historia magii i koniec lekcji.

Harry poszedł do Profesora Dumbledore' a, tak jak obiecał McGonagall.

- Cytrynowe dropsy - powiedział hasło i drzwi się przed nim otworzyły. Wszedł po kamiennych schodach i zastał dyrektora, siedzącego przy biurku.

- Witaj, Harry!

- Dzień dobry, Panie Profesorze.

- Cytrynowego dropsa?

- Poproszę - dyrektor dał mu cukierka, a chłopak włożył go do ust.

- No więc, Harry, mam parę spraw. Po pierwsze Voldemort jest coraz silniejszy i niewątpliwie będziesz musiał go kiedyś pokonać. Jednak nie ma tego złego, bo wszyscy już nam wierzą po ostatniej... interwencji w Ministerstwie Magii. A zatem możemy liczyć na pomoc. Jednak samego Voldemorta musisz pokonać ty. I chciałbym, żebyś się podszkolił nieco w zaklęciach obronnych. Pomoże ci w tym Profesor Lupin. Dlatego od dziś w piątki po drugim śniadaniu będziesz do niego chodził na lekcje. Mam też dobrą wiadomość, gdyż możesz zamieszkać u Syriusza już od wakacji. Został uniewinniony, więc sprawa jest zamknięta. Mam nadzieję, że to ci nieco poprawiło humor. Jeszcze jednego dropsa?