BENİ AŞKA İNANDIR

32.bölüm

"Koray... Burada ne işin var senin?" diyen sorusuna aldırmadı Koray.

Ebru'nun yanına gidip, kızın yüzünü elleri arasına alıp gözyaşlarını sildi. Alnına dudaklarını bastırırken,

"İyi misin güz gülüm?" diye fısıldadı.

Bu cümle, bu ses tonu ve bu dokunuşla genç kızın tüm duvarları yıkıldı. Başını olumsuz anlamda sallarken, dudakları büzülüp ağlamaya başladı.

Adamın göğsüne sığınıp, gözyaşlarını akıtırken bir kez daha anladı. Bu adam artık onun hayatıydı. Kızsa da, küsse de gideceği tek yer, onun yanıydı. Bu adam onun eviydi.

Bir saat sonra, Koray'ın kaldığı otele gelmişlerdi. Koray odasının kapısını açıp,

"Gel canım" diyerek kızı içeriye yönlendirdi.

Oturma grubuna geçen Ebru, koltuğa oturup boş boş bakarken, adam yanına gelip kolunu omzuna sardı kızın. Boşta kalan eliyle yüzünü okşarken, kendine bakmasını sağladı.

"Neden ağladın Ebru?" derken bir süre ne diyeceğini düşündü genç kız.

"Beni boşver, sen ne zaman geldin? Neden haber vermedin geleceğini?" diye sorduğunda, Koray ona imalı imalı baktı.

"Dünden beri telefonlarıma cevap vermeyen sevgilim mi soruyor bunları?" diyerek yanağını sıktı. Sonra bir anda ciddileşerek,

"Ben... Seninle kırgın ayrılınca, buna dayanamadım Ebru. Ve sen de aramalarıma cevap vermeyince, duramadım yerimde. Sabah geldim aslında. Sonra bu otele yerleştim. Seni aradım ama açmayınca, Arda'yı aradım.
Senin iyi olmadığını söyleyince, yerini öğrendim ve gerisini bana bırakmasını söyledim. Galiba abinin güvenini kazanmışım" dedi konuşmasını sonlandırırken.

Ebru ona gülümsedi.

"Sana güvenmeseydi, bir ay önce düğüne gittiğimiz gece, seninle kalmama izin vermezdi" dedi. Koray onun negatif düşüncelerini dağıttığı için kendini tebrik etti.

"Ben, sana karşı güvensiz gibi bir resim çizdim ama, yanlış anlaşıldım. Ebru, inan bir gün bile güvensizlik olmadı içimde sana karşı.. Sadece, gideceksin diye zaten gergin hissediyorken, bir de o adamın senin evine gelmesi delirtti beni"

Ebru bir anda Koray'dan duyduğu şeylerle ona döndü. Eli adamın yanağını okşarken,

"Ona dair hiçbir duygum yok artık, nefret bile etmiyorum. Çünkü kalbimi kocaman bir duyguyla dolduran biri var zaten" dediğinde, Koray onun abisinden bahsettiğini düşünürken genç kız,

"Sen kalbimin kırıklarını tamir edip, oraya öyle bir yerleştin ki.. Artık kolay kolay kimse acıtamıyor canımı" diyince, Koray gülümseyerek yüzünü okşayan ele dönüp avuç içini öptü.

"Aşkımmm" diyerek huzurla sarıldı ona.

"İnsanları anlamıyorum bazen... Annem babam yok diye, yanında yaşadığım insanlar bana bakıyor mu oluyor? Bakıyor ne demek ya.... Ne kadar çirkin bir cümle" diyerek kendi kendine söylendi Ebru. Koray başını okşayıp,

"Bu tarz sığ düşünceleri kafana takmayı ne zaman bırakacaksın?" dedi onun gibi sakin bir sesle.

Ebru adamın göğsünden başını kaldırdı.
"Sanırım bu konuda da yardımın gerek" dedi hüzünle gülümserken. Koray onu gözyaşından öptü.

"Seve seve" derken diğer gözünden akan yaşı da baş parmağıyla sildi. Ebru Koray'ın gözünde sulu göz olmaktan sıkıldığı için, kendini toparlayıp,