Η Νταντά

Μ' ακούει κανείς σας βοήθεια ζητώ....!!!!

Βγήκα από το δωμάτιο. Θα μιλήσω του Δημήτρη. Δεν αντέχω άλλο. Αυτό με την Μαρία ας πάει στον κόρακα το κατάπια, την μάνα του επίσης αλλά δεν θα ανεχτώ άλλο τον πατέρα του να μου βάζει χέρι και να κάνει και τον αδιάφορο. Αυτό πάει πολύ. Τις προάλλες με έριξε στο κρεβάτι τάχα ότι παραπάτησε, την άλλη ήθελε να μου κάνει με το ζόρι κιόλας μασάζ και άλλο παρά μασάζ ήταν. Για την μικρή κάθομαι εκεί και για τον Δημήτρη. Αλλιώς αν δεν με κρατούσε τίποτα θα είχα φύγει από την πρώτη στιγμή. Αύριο ο Δημήτρης θα φύγει ταξίδι για λίγες μέρες λόγω δουλειάς και θα πάει μαζί του και η ηλίθια η Μαρία. Ζηλεύω τοοοσοο πολύ μα δεν θέλω να δημιουργώ εντάσεις και τσακωμούς. Αλλά απόψε δεν μπορώ άλλο. Δεν θέλω να φύγει και να με αφήσει στα χέρια τους. Λες και είναι οι άρπυιες και εγώ ο Φινέας που μου μόλις πάω να ζήσω κάτι καλό τσουπ ως δια μαγείας εμφανίζονται πότε η μητέρα του, πότε ο ανώμαλος ο πατέρας του και πότε αυτή η κακίστρω η Μαρία. Μου λέτε ότι θέλετε να δείτε τι έγινε τις προηγούμενες μέρες. Λοιπόν κι εγώ θα κάνω ένα flashback με τα πιο χτυπητά γεγονότα.
~Flashback~
Ύστερα έφυγε από το δωμάτιο μου. Πήγα στο μπαλκόνι. Και μόνο που σκέφτομαι ότι αυτές τώρα θα γελάνε με τρελαίνει. Λες να ήξερε ο Δημήτρης ότι θα έρθει; Δεν θα μου το έλεγε όμως; Δεν θα μου το έκρυβε. Ακούω χτυπήματα στην πόρτα. Είναι ο Δημήτρης. Πέφτω στην αγκαλιά του. "Τι είναι αστέρι μου;" "Απλώς όλα εδώ μέσα είναι χάλια. Δεν μου αρέσει όλο αυτό. Έλεγα ότι θα το αντέξω ότι θα τα καταφέρω αλλά όχι είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο σχεδόν ακατόρθωτο." "Ποιο; Για την Μαρία λες;'' " Το ήξερες ότι θα ερχόταν η Μαρία;" "Όχι. Δεν είχα ιδέα. Κι εγώ προ εκπλήξεως έμεινα. Μην φοβάσαι όμως ότι κι αν κάνει η μητέρα μου εγώ εσένα θέλω. Αυτό θέλω να το ξέρεις. Θέλω να σου πω και κάτι." "Ωχ! Να αρχίσω να ανησυχώ;" "Όχι καρδιά μου. Απλώς σε λίγες μέρες θα πρέπει να πάω ένα επαγγελματικό ταξίδι." "Θα έρθουν κι άλλοι μαζί σου;" "Ναι. Η Μαρία γιατί είναι οικονομική διευθύντρια και επειδή είναι και αυτή συνδιευθυντρια γιατί έχουμε ενώσει τις εταιρείες μας" "Ελπίζω να μην ενώσετε και κάτι άλλο!!" "Χαχα αγάπη μου..." Τον πήρα αγκαλιά τόσο σφιχτά. Ήθελα ίσως να αντλήσω δύναμη για τις επόμενες κακές μέρες που θα έρχονταν. Τις επόμενες ημέρες ο Δημήτρης έλειπε όλο και περισσότερο για να τελειώσει τις υποχρεώσεις του και εγώ σχεδόν μόνη. Η Λίζα δεν ήταν εδώ. Είχε πάει στους άλλους της παππούδες. Η μητέρα του είχε βγει για δουλειές οπότε είχα μείνει μόνη μου βασικά όχι και τόσο μόνη. Ήταν ο πατέρας του Δημήτρη που δεν έχανε ευκαιρία να μπει για κάθε τι μέσα στο δωμάτιο μου. Σήμερα μπήκε μέσα γιατί και καλά του είχε πέσει η βέρα του μέσα στο δωμάτιο μου. Έκανε πως σκόνταψε και πέσαμε μαζί βασικά με παρέσυρε πάνω στο κρεβάτι. Με κοιτούσε καλά καλά. Εγώ τον έσπρωχνα αλλά καμία κίνηση. Ύστερα από λίγο σηκώθηκε μόνος του. Την επόμενη μέρα ξαναμπήκε μέσα και εγώ έκλαιγα γιατί για άλλη μια φορά η μάνα του είχε χύσει το δηλητήριο της και είπε και ότι δεν είμαι αξία για τον γιο της. Με πήρε στην αγκαλιά του και ύστερα ήρθε από πίσω και άρχισε έτσι ξαφνικά να μου κάνει μασάζ πήγα να αποτραβηχτω αλλά είχε περισσότερη δύναμη και με κάθισε πάλι κάτω. Τα χέρια του στην αρχή ήταν στους ώμους και σε κάποια στιγμή ήρθαν τα χέρια μπροστά προς το στήθος μου και ύστερα ξαναπήγαν στους ώμους. Σε λίγο άρχισε να κατεβαίνει προς τα κάτω προς τον πισινό μου και τότε βρήκα την ευκαιρία και σηκώθηκα. "Θα σας παρακαλούσα να βγείτε έξω από το δωμάτιο μου" "Δεν τελειώσαμε..." είπε κι έφυγε.
~Τέλος Flashback~
Έχει πάει μια η ώρα και ο Δημήτρης ακόμα να γυρίσει. Ακούω χτυπήματα στην πόρτα. Δεν περιμένει να απαντήσω και μπαίνει ο Σπύρος, ο πατέρας του Δημήτρη. "Αϋπνίες κοριτσάκι;" μου είπε με έναν περίεργο τρόπο. "Δεν θέλω να μπαίνετε εδώ μέσα..." "Εδώ είναι το σπίτι του γιου μου και μπορώ να μπαίνω όπου και όποτε θέλω. Κατάλαβες;" Με έσπρωξε με δύναμη και με έριξε στο κρεβάτι. Αυτό που έγινε μετά φαντάζεστε τι είναι. Ακόμα και όταν φώναζα κανείς δεν με άκουγε. Πού είσαι Δημήτρη μου όταν σε χρειάζομαι; Με άφησε και έφυγε με ένα βλέμμα ικανοποίησης και νίκης. Πήγα κατευθείαν στο μπάνιο ένιωθα αηδία και έκανα εμετό. Ύστερα έβγαλα τα ρούχα και μπήκα κατευθείαν στο ντουζ τριβομουν και ξανατριβομουν για να φύγει από πάνω μου η βρωμιά. Αυτή η βρωμιά που δεν έλεγε να φύγει ούτε από το σώμα αλλά ούτε κι από το μυαλό. Θα έμενε χαραγμένη στο μυαλό. Ένιωθα πιο βρώμικη από ποτέ. Από δω και πέρα θα ήμουν άλλος άνθρωπος.... Πήγα στο κρεβάτι και με δάκρυα στα μάτια αποκοιμήθηκα. Αργότερα ένιωσα ένα χέρι να με ακουμπάει και σηκώθηκα απότομα. "Αγάπη μου εγώ είμαι. Τι έχεις;" Δεν ήξερα πως να του το πω. "Λοιπόν... ο πατέρας σου μπήκε εδώ μέσα με το έτσι θέλω" "Θες να πάω να του μιλήσω;" "Και με βίασε..." "Τι λες τώρα; Ο πατέρας μου αποκλείεται... Δεν τα κάνει αυτά..." "Όμως αυτή είναι η αλήθεια" "Θα τον διώξω από το σπίτι μου..." Και με πήρε στην αγκαλιά του. Τότε ξέσπασα πάλι σε δάκρυα... Εκείνη την ώρα βρέθηκε να περνάει και ο πατέρας του καμαρωτος καμαρωτος και βγαίνει ο Δημήτρης και του παίζει μια μπουνιά. "Πως τόλμησες να την ακουμπήσεις; Με ποιο δικαίωμα; Μίλα μου ανανδρε... Έτσι φέρονται στις γυναίκες; Θέλω να φύγεις από το σπίτι τώρα..." Τότε εμφανίστηκε και η μητέρα του. "Γιατί φωνάζετε; Τι έκανε πάλι αυτή;" "Ρώτα τον άντρα σου" "Τι έγινε;" "Δεν ξέρω έτσι ξαφνικά με χτύπησε ο γιος σου.." "Γιατί δεν της λες ότι βίασες χτες την Αλεξία;"