Η Νταντά

Το δείπνο

Κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο και αρχίσαμε να χαζογελάμε. Μα όμως γιατί χτυπάει δυνατά η καρδιά μου? Τι έχω πάθει? Ακούω μια φωνή μέσα στο κεφάλι μου "είσαι ερωτευμένη" κουνάω το κεφάλι μου και απαντάω "αποκλείεται". Ο Δημήτρης με κοιτάζει καλά καλά. Θα λέει από μέσα του ότι είμαι τρελή και δεν θα έχει και άδικο εδώ που τα λέμε. Παίρνω τον δίσκο και πηγαίνω στην κουζίνα. Πιάνω τον πάγκο. Τι θα περάσω και σήμερα σκέφτομαι. Όσο σκέφτομαι ότι θα έρθει αυτή η στρίγγλα φουντώνω. Αλλά προσπαθώ να ηρεμήσω. Σκέφτομαι τι να μαγειρέψω σήμερα. Αλλά για την ώρα πάω πάνω να μιλήσω στην μικρή. "Λιζάκι μου, που είσαι?" "Εδώ Αλεξία. Ψάχνω κάτι. Αααα, να το! Εδώ ήταν..." "Τι θες να κάνουμε σήμερα?" "Να παίξουμε κούκλες και να με μάθεις μπάνιο" "Μικρή μου". Κατέβηκα κάτω ύστερα από ώρες για να μαγειρέψω καθώς την είχε πάρει ο ύπνος την μικρή. Θα μαγείρευα μακαρόνια με κιμά. Ένα απλό φαγητό. Σιγά μην κάτσω να κάνω και πολλές ετοιμασίες για αυτή. Άντε θα φτιάξω κι ένα γλυκό. Όμως τι γλυκό να φτιάξω? Μια τουρτίτσα φράουλα με παγωτό. Αχ αυτό έφτιαχνα και της μητέρας μου και τρελαινόταν. Πρέπει οπωσδήποτε να την πάρω κάποια στιγμή ή να πάω από εκεί. Καθώς είχα βάλει τα υλικά για το φαγητό στην κατσαρόλα νοσταλγούσα την μητέρα μου οπότε την πήρα τηλέφωνο. "Έλα μανούλα μου τι κάνεις?" "Καλά είμαι εσύ? Πώς πάνε εκεί τα πράγματα?" "Για την ώρα καλά. Εσύ πώς περνάς?" "Μην ανησυχείς για εμένα. Είμαι καλά!" "Μανούλα μου μια από αυτές τις μέρες θα σε επισκεπτώ. Πρέπει να σε κλείσω γιατί μαγειρεύω. Φιλιά" "Φιλάκια πολλά μικρή μου". Από την άλλη όση ώρα μιλούσα στο τηλέφωνο η Λίζα έκανε σκανταλιές με το φαγητό. Πήγε κι έριξε μέσα πολύ αλάτι λεμόνι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Όσο για την τούρτα; Πήγε κι έβαλε μέσα στο μπολ αλάτι και σόδα. Όταν επέστρεψα έκανε ότι εκείνη την ώρα ήρθε. "Λιζάκι μου θέλω να σου μιλήσω." "Τι είναι Αλεξία?" "Να απόψε θα έρθει η Μαρία για δείπνο...." "Το ξέρω. Άκουσα τον μπαμπά να σου το λέει" "Εγώ δεν την θέλω! Είναι κακιά. Μου μιλάει άσχημα και δεν με θέλει. Θέλει να με διώξει μακριά από τον μπαμπά. Είπε ότι θέλει να με στείλει εσω... κάτι τέλος πάντων" "Εσώκλειστη εννοείς?" "Ναι" μου απάντησε. "Θες να της δώσεις μια ευκαιρία ακόμα? Ίσως και να μην είναι και τόσο κακιά!" "Καλά, καλά 😂" "Ας τελειώσω λοιπόν με την μαγειρική και πάμε κατευθείαν στην πισίνα"
Κάθισε και παρακολουθούσε και κάθε τόσο της ξέφευγε κι ένα γελάκι. Εγώ δεν έδωσα σημασία και όταν επιτέλους τελείωσα ετοιμαστήκαμε να κολυμπήσουμε. Μπήκα πρώτη κι ύστερα ήρθε δειλά δειλά η μικρή. Της κρατούσα τα χεράκια και η μικρή έκανε να βγει. Αλλά ύστερα ήρθε πάλι. Στην αρχή φοβόταν όμως μετά αφέθηκε. Ήρθε και ο Δημήτρης μετά από λίγο και κυριολεκτικά του έτρεχαν τα σάλια που με κοιτούσε με το μαγιό. Αλλά χάρηκε επίσης που η κόρη του ήταν γενναία και ξεπέρασε τον φόβο. "Μπράβο Αλεξία. Έκανες καλή δουλειά!!" "Λίζα μου αύριο πάλι. Φτάνει για σήμερα." Βγήκαμε έξω και πήγα για μπάνιο. Ετοιμάστηκα, ετοίμασα την μικρή και το τραπέζι και το μόνο που απομένει είναι να έρθει αυτή... Πάω μέσα στην κουζίνα για λίγο και όταν επιστρέφω έχει έρθει. Τον αγκαλιάζει και τον φιλάει προκλητικά. Με κοιτάζει με ένα ύφος. Τώρα κατεβαίνει και η μικρή. "Γεια σου μικρή. Τι κάνεις?" "Καλά είμαι". Ο Δημήτρης κάθεται και δείχνει και στα υπόλοιπα μέλη να καθίσουν. "Να σερβίρω κύριε Δημήτρη?" "Ναι, φυσικά"
Σερβίρω και πάω στην κουζίνα. Η μικρή κοιτάει το πιάτο της. Εκείνη την στιγμή ακούγεται κάποιος σαν να πνίγεται. Τρέχω και τι να δω. Η μικρή να χαζογελάει, ο Δημήτρης να χτυπάει στην πλάτη την Μαρία και η Μαρία να πίνει νερό. Η Μαρία σηκώνεται και κατευθύνεται προς το μέρος μου. Την κοιτάω και με χαστουκίζει. "Τόσο άχρηστη πια? Πήγες να με πνίξεις με τις αηδίες που έφτιαξες!" "Μα... εγώ..." Τι να πω. Δεν είχα καταλάβει τίποτα. Ο Δημήτρης με κοιτούσε θυμωμένος ή μάλλον έξαλλος.
"Μαρία μου συγγνώμη για το αποψινό" "Δεν πειράζει Δημήτρη. Καλό βράδυ" κι έφυγε. Τότε ο Δημήτρης γύρισε προς το μέρος μου. "Πως φέρθηκες έτσι στην Μαρία? Την ζηλεύεις επειδή εσύ δεν έχεις αυτά που έχει αυτή?" Ένιωθα όλα να γυρίζουν γύρω μου, τα μάτια μου να θαμπώνουν από δάκρυα. "Μα εγώ δεν έκανα τίποτα". Μόνο αυτό κατάφερα να ψελλίσω.