Η Νταντά

Η Αγγελία

Άλλη μια μέρα χωρίς αποτέλεσμα. Όπου κι αν πήγα όπου κι αν ρώτησα... τίποτα. Χρειάζονται προσόντα και πτυχία. Μα εγώ δεν κατάφερα να σπουδάσω. Από μικρή δούλευα για να βοηθάω την μητέρα μου. Αλλά και πάλι δεν το έβαλα κάτω. Είμαι μέσα στην τρέλα και στην ανεμελιά. Μέσα στο χιούμορ και τα αστειάκια αλλιώς δεν θα μπορούσα να προχωρήσω παρακάτω. Προσπαθώ να γελάω για να μην κλαίω. Έχω επισκεφθεί sites, έχω πάει σε γραφείο ευρέσεως εργασίας πάλι τίποτα. Το μόνο που μου μένει να κάνω είναι να ψάξω σε καμία εφημερίδα αλλά δεν έχω καθόλου λεφτά. Πηγαίνω στο δωμάτιο της μητέρας μου. Η καλή μου κοιμάται. Την σκεπάζω λίγο καλύτερα και κλείνω το παράθυρο που άνοιξε με τον αέρα. Θέλω να βγω έξω να δω αν βρω καμία εφημερίδα φτηνή ή να δανειστώ καμία. Περπατάω και περπατάω στο λιμανάκι. Έχει ένα παγκάκι και κάθομαι. Παίρνω βαθιές ανάσες και εισπνέω την μυρωδιά της θαλασσινής αλμύρας. Κοιτάζω τον ουρανό και ύστερα κλείνω τα μάτια μου και προσεύχομαι να βρω δουλειά. Όταν ανοίγω τα μάτια μου και γυρίζω βλέπω μια εφημερίδα ως εκ θαύματος δίπλα μου. Χαμογελάω και σηκώνομαι να φύγω. Φτάνω στο σπίτι όπου βλέπω την μητέρα μου να τρώει μια σούπα που άχνιζε και μοσχοβολούσε όλο το σπίτι. Κάθισα δίπλα της. Έφερα έναν κόκκινο με λίγο μελάνι στυλό και άρχισα να σημειώνω όλες τις αγγελίες που με ενδιέφεραν. Άρχισα να παίρνω τηλέφωνο αλλά δεν υπήρχε καμία ανταπόκριση. Άλλες θέσεις είχαν καλυφθεί άλλες δεν με ήθελαν γιατί είτε ήθελαν προϋπηρεσία ή κάτι άλλο. Μόνο μία έμεινε κι αυτή ήταν σε μία πλούσια γειτονιά να προσέχω ένα κοριτσάκι και το σπίτι τις ώρες που λείπει ο πατέρας του για δουλειά. Παίρνω τηλέφωνο μετά από 2 κουδουνίσματα σηκώνει το τηλέφωνο ένας άντρας. Μάλλον ο πατέρας του κοριτσιού. Έχει αρρενωπή, ωραία φωνή μα συνάμα πολλή ψυχρή. Δίνουμε ραντεβού για αύριο να συναντηθούμε να γίνει η συνέντευξη.