Η Νταντά

Η πρώτη γνωριμία

Ο Δημήτρης με οδήγησε στο δωμάτιο της. Ήταν ένα πανέμορφο ροζ δωμάτιο σαν κουκλόσπιτο με όλων των ειδών τις κούκλες, τα μωρά, εκπαιδευτικά παιχνίδια. Ένα κρεβάτι με ροζ σεντονακι και μία ροζ τούλινη κουνουπιέρα. Η μικρή καθόταν στο κρεβάτι της και ζωγράφιζε. Μόλις είδε τον μπαμπά της χαμογέλασε. Ήταν ένας άγγελος. Με ξανθά μαλλιά γλυκό πρόσωπο αλλά με πονηρά ματάκια. Έτρεξε και τον πήρε αγκαλιά "Μπαμπακα μου κοίτα τι ζωγράφισα"
"Τι ωραία ζωγραφιά όπως εσύ". Τότε εμφανίστηκα κι εγώ μπροστά της. "Γεια σου. Με λένε Αλεξία" "Μπαμπά ποια είναι?" "Θα είναι η νταντά σου αν το θες". "Φαίνεται πολύ γλυκιά μπαμπά την θέλω" και με πήρε αγκαλιά. Σάστισα, δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Ακούγεται θόρυβος και κάποια ανεβαίνει τις σκάλες. Το "η κάποια" το κατάλαβα από τον ήχο των τακουνιών. Μπήκε μέσα στο δωμάτιο μια γυναίκα περίπου στην ηλικία του Δημήτρη. Αυτή ήταν μια ευπαρουσίαστη γυναίκα σε αντίθεση με εμένα. Φορούσε μια στενή κοντή φούστα που αναδείκνυε την θηλυκότητα της και ένα πουκάμισο σε απαλό ροζ. Ήταν βαμμένη έντονα και μύριζε πολύ η κολώνια της. "Γεια σου Δημήτρη μου" είπε και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. Η μικρή μόλις την είδε μούτρωσε. Μάλλον ούτε κι αυτή την συμπαθούσε. Καλά το καταλάβατε. Ούτε κι εγώ την συμπάθησα. Φαινόταν από μακριά πόσο ψηλομύτα, ξινή και κακίστρο. Άρχισε να με παρατηρεί από πάνω μέχρι κάτω. Έκανε μια έκφραση απέχθειας στο πρόσωπο της και άρχισε να του κάνει ερωτήσεις. "Δημήτρη ποια είναι αυτή?" Άρχισαν πάλι να ανάβουν τα λαμπάκια μου ούτε χριστουγεννιάτικο δέντρο να ήμουν. "Κατά πάσα πιθανότητα η νταντά της Λίζας" "Jesus Christ!! Καλέ αυτή η κακόγουστη? Έλεος! Δεν σε χρειαζόμαστε! Γιατί δεν μου λες να βρω εγώ μια νταντά του επιπέδου μας στην μικρή." "Να χέσω εσένα και το επίπεδο σου που είσαι σαν την μαϊμού. Το μακιγιάζ σε μάρανε" Της μικρής της ξέφυγε ένα γελάκι, το ίδιο και του Δημήτρη. Αποχαιρέτησα την μικρή και έφυγα με ψηλά το κεφάλι. Έμειναν να με κοιτάζουν σαστισμένοι.