Η Νταντά

Φτάνει πια....

Οι ημέρες που περνούσαν έκαιγαν την καρδιά μου σαν σίδερο. Ευτυχώς δεν τον έβλεπα. Δεν ερχόταν στο νοσοκομείο. Σήμερα θα έβγαινα να πάω σπίτι. Οι γιατροί μου συνέστησαν να πάω σε ψυχολόγο γιατί λένε το έχω ανάγκη. Εγώ έχω ανάγκη από μια αγκαλιά, και αυτή η αγκαλιά να είναι του Δημήτρη και να είναι διαρκείας, από αυτές που σε κρατάνε τόσο σφιχτά που νομίζεις ότι θα σκάσεις. Και το παιδί, το παιδί που είχα στα σπλάχνα μου θέλω. Πόσο θα ήθελα να ήταν μέσα μου τώρα και να χαΐδευα στοργικά την κοιλίτσα μου και...και αργότερα να το έσφιγγα στην αγκαλιά μου. Ήρθε δυστυχώς και αυτός και στεκόταν έξω. Κάτι σιγοψιθύριζε της μητέρας μου πριν έρθει να με βοηθήσει αλλά δεν ξέρω τι. Το μόνο που κατάλαβα από τις κινήσεις των σωμάτων τους ήταν πως είχαν μια έντονη κουβέντα. Αναθάρρησα λιγάκι γιατί σκέφτηκα ότι ίσως και να χώριζαν αν συνέχιζαν έτσι αλλά που να ήξερα τι σκάρωναν πίσω από την πλάτη μου. Δυστυχώς η μοίρα θέλησε να μου παίξει ένα σκληρό παιχνίδι. Η μητέρα μου με κρατούσε μαζί με μια μικρή βαλίτσα και μπήκα στο αυτοκίνητο. Σε όλο τον δρόμο χάζευα τους περαστικούς, τα άλλα αυτοκίνητα, τα τοπία. Προσπαθούσα να ξεχαστώ για να μην ακούω την φωνή του και να μην ακούω το κλάμα του μωρού που δεν γεννήθηκε ποτέ. Αποφάσισα με όση δύναμη έχω να τα πω όλα στην μητέρα μου και ας γίνει ότι θέλει. Δεν αντέχω να το κρατάω άλλο μέσα μου ενώ αυτός ανενόχλητος να κάνει ό.τι θέλει. Η μητέρα μου πρέπει να ξέρει με ποιον έχει μπλέξει. Ήρθε η ώρα να της ανοίξω τα μάτια που εθελοτυφλεί και δεν βλέπει τι γίνεται μπροστά της. Ναι θα της μιλήσω θα πληγωθεί όμως θα σηκωθεί,θα ξανασταθεί στα πόδια της και ναι θα δώσουμε και ένα μάθημα σε αυτόν τον γελοίο βιαστή που τα έβαλε μαζί μας. Εγώ και η μητέρα μου είμαστε μια γροθιά. Έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον.
Από την άλλη πάλι αυτός προσπαθούσε να της κλείσει τα μάτια και σκαρφιζόταν διάφορες ιστορίες.
Ευτυχώς αυτές τις τελευταίες ημέρες μετά το νοσοκομείο δεν με έχει ενοχλήσει. Λες να πήρε το μάθημα του; Όμως δεν ήξερα ότι κάτι σχεδίαζε πάλι και θα βρισκόμουν προ εκπλήξεων. Εγώ ήθελα να βρεθεί προ τετελεσμένων και βρέθηκα εγώ. Πώς? Θα σας εξηγήσω παρακάτω. Μια μέρα με έπιασε να τον κοιτάζω αλλά εγώ τον κοίταζα με μίσος και αποστροφή. Αλλά η μητέρα μου κατάλαβε κάτι διαφορετικό. Ότι τον γλυκοκοιτούσα. Η μητέρα μου μετά κάθισε μαζί του για να μιλήσουν. "Την είδα πως σε κοιτούσε!" "Ποια;" έκανε τον αδιάφορο. "Την κόρη μου... Τρέχει κάτι μεταξύ σας;" "Εμμ... όχι όχι!! Από μεριάς μου τουλάχιστον" άρχισε να ρίχνει λάδι στην φωτιά. "Δηλαδή;" άρχισε να φουντώνει η μητέρα μου. "Δηλαδή με έχει στριμώξει στην κουζίνα, στην κάμαρα της, ακόμα και στο μπάνιο μια φορά που μόλις είχα τελειώσει το μπάνιο." "Και γιατί δεν μου τα είπες τόσο καιρό; Γιατί με άφηνες στα σκοτάδια; Μήπως σου άρεσαν κι εσένα;" "Εμένα; Πας καλά; Εγώ μόνο εσένα θέλω. Δεν ήθελα να στα πω... γιατί... γιατί... γιατί δεν ήθελα να τσακωθείτε και να είμαι εγώ η αιτία. Για αυτό. Και αν θες θα στο αποδείξω ότι εγώ δεν θέλω τίποτα άλλο παρά μόνο εσένα." "Και πώς θα μου το αποδείξεις;" "Θα κάνεις ότι πας να φύγεις και εγώ θα πάω στο δωμάτιο της να της πω ότι και καλά είμαστε μόνοι μας και άλλα τέτοια για να το δεις με τα μάτια σου πόσο πολύ με θέλει... Δεν θα της την πέσω. Θα της μιλήσω σαν πατριός με κόρη" "Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα... Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη για να αντιμετωπίσω όλο αυτό" "Πρέπει όμως για να δεις με τι κόρη έχεις να κάνεις!" "Εντάξει ας το κάνουμε" Αργότερα ακούω την μητέρα μου να φωνάζει δυνατά ότι έφευγε δήθεν για μια βόλτα. Τότε αυτός δεν έχασε ευκαιρία και ήρθε στο δωμάτιο μου. Έβγαλε το σουγιαδάκι του και με απείλησε. "Λοιπόν άκου τι θα κάνεις αλλιώς ξέχνα την μητέρα σου. Θα πάει έτσι όπως πήγε και το μπασταρδάκι που είχες μέσα σου!" "Πώς τολμάς γελοίε;" "Λοιπόν σε θέλω δική μου για αυτό φιλάμε για να τα πάμε καλά!!!" είπε καθώς είχε το σουγιαδάκι κοντά στην καρωτίδα μου. Δεν είχα επιλογή. Ακούμπησε στον τοίχο και άρχισε να με φιλάει με την συνηθισμένη του βιαιότητα. Εκείνη την στιγμή μπαίνει μέσα η μητέρα μου. Αυτός με σπρώχνει δήθεν ότι δεν ήθελε. "Σε βλέπω σαν κόρη μου. Πρέπει να το καταλάβεις αυτό. Δεν μπορώ να σε δω διαφορετικά." "Βρωμιαρα που σε έλεγα και κόρη μου. Για αυτό σε παράτησε και ο Δημήτρης γιατί κατάλαβε με τι πουτανακι είχε να κάνει. Δεν σεβάστηκες την σχέση μου, ούτε την ευτυχία μου. Από την αρχή ήσουν κάθετη με αυτήν την σχέση και τώρα καταλαβαίνω τον λόγο. Γιατί τον θες για την πάρτη σου. Όλα τα θες για εσένα." "Μα...μα εγώ δεν έκανα τίποτα. Με απείλησε με την ζωή σου. Η αιτία που χωρίσαμε ήταν αυτός εδώ. Εξαιτίας του ο Δημήτρης πήγε με άλλη. Αυτός...αυτός με βίασε όχι μόνο μια φορά αλλά πολλαπλές φορές. Αυτός με χτύπησε και έχασα το μωρό μου. Ζω μια κόλαση όλες αυτές τις εβδομάδες και όλα αυτά γίνονται κάτω από την μύτη σου... Ξύπνα επιτέλους και δες ποιον έχεις μπροστά σου!!!" "Χαχαχα για να δω τι άλλες φτηνές δικαιολογίες θα πεις για να μην πάρεις την ευθύνη. Για να βγει ο Σπύρος ο κακός ενώ εσύ όπως πάντα η αθώα Αλεξία." "Μαμά ακούς τι λες; Πόσες φορές σε ξελάσπωσα και σε γλίτωσα από τις σχέσεις σου που ήταν όλοι ένας κι ένας." "Ναι μάλλον κι αυτούς τους ήθελες για εσένα για αυτό μας χώριζες. Για να τους πιάσεις γκόμενους." "Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω... Αντί να πιστέψεις την κόρη σου κάθεσαι και πιστεύεις αυτόν τον ψεύτη. Σου έχει πει ότι είναι ο πατέρας του Δημήτρη;" "Όχι δεν... δεν το ήξερα. Αλλά και πάλι δεν αλλάζει τίποτα. Αλλά και πάλι εγώ ξέρω τι να σου πω. Θέλω να μαζέψεις τα πράγματα σου και να φύγεις. Δεν με νοιάζει που θα πας ή τι θα κάνεις. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν θέλω να σε βλέπω στα μάτια μου. Κι εξάλλου όλο και κάποιος γκόμενος θα βρεθεί για να σε σπιτώσει." Η μητέρα μου γύρισε να φύγει. Αυτός με κοίταξε με ένα βλέμμα θριάμβου. Πρώτη φορά την έβλεπα τόσο εξοργισμένη. Αλλά κι εγώ νιώθω τόσο θυμωμένη. Δεν με πίστεψε. Τόσα πέρασα, υπέμεινα μόνο και μόνο για να μην πάθει κακό και βάζει πιο πάνω από όλους αυτόν; Νιώθω τόσο σοκαρισμένη. Πέτυχε τον σκοπό του. Με απομάκρυνε από όλους όσους αγαπούσα. Πήρα την βαλίτσα μου, γύρισα να την κοιτάξω τελευταία φορά, άφησα τα κλειδιά πάνω στο τραπέζι και έφυγα. Δεν ήξερα τον προορισμό αλλά ήξερα πως σε λίγο θα ένιωθα ελεύθερη από τα δέσμια αυτού του σπιτιού.