လမ္းမီးေရာင္ပ်ပ်ေအာက္တစ္ေယာက္တည္းေျခဦးတည့္ရာေ႐ွာင္းက်န္႔သြားေနမိသည္။
ေမွာင္မဲေနသည့္ပက္ဝန္းက်င္ဆီေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မဲ့စြာၾကည့္ရင္းေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုယ့္အေျခအေနကိုရယ္ပဲေနရမလား၊ငိုပဲေနရမလားမသိေတာ့ေခ်။
"ေဟ့ေကာင္ေလး!!"
လမ္းခ်ိဳးအေမွာင္ၾကားထဲမွလူသံုးေယာက္ကထြက္လာၿပီးေခၚလိုက္တာေၾကာင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ေျခဦးတည့္ရာေျခလွမ္းေတြတံု႔ခနဲရပ္သြားမိသည္။
ယိုင္တိယိုင္တိုင္နဲ႔ထိုလူသံုးေယာက္ကေ႐ွာင္းက်န္႔ေ႐ွ႕မက္တပ္ရပ္လိုက္ၾကသည္။ေထာင္းခနဲထြက္လာတဲ့အရက္နံေၾကာင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ေနာက္ကိုေျခတစ္လွမ္းဆုတ္လိုက္မိသည္။
အရက္႐ွိန္ေၾကာင့္ေမွးစင္းေနေသာမ်က္လံုးမ်ားကိုအားယူၾကည့္ေနေသာသူ႔ထက္လူေကာင္ႀကီးေနတဲ့လူသံုးေယာက္ကိုဒီတိုင္းေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။
"ပိုက္ဆံ! ...ဘယ္ေလာက္ပါလဲ၊ေပးခဲ့!!"
"ဗ်ာ!!..."
"မဗ်ာနဲ႔!!...ေတာင္းတာမၾကားဘူးလား၊ေပးစမ္း!!!..."
ေ႐ွ႕သို႔သူတို႔ကတိုးေလေ႐ွာင္းက်န္႔ကေနာက္သို္ဆုတ္ေလပင္။သူတို႔ကဘယ္ေလာက္ပဲမူးေနပါေစ။အရက္ဖိုးရဖို႔က်ိန္းေသေပါက္သူ႔ကိုအႏၱာရယ္ေပးမွာပဲ။
မေၾကာက္ဘူးစိတ္ထဲတင္းထားေပမယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့တစ္ကိုယ္လံုးေခြၽးေစးေလးေတြပ်ံလာေလသည္။
ေအးစက္ေနေသာလက္မ်ားနဲ႔မိမိေက်ာပိုးအိတ္ႀကိဳးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ေ႐ွာင္းက်န္႔ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း
"မေပးဘူး! ...႐ွိလဲမ႐ွိဘူး၊ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြားပါရေစ"
"အဲ့ေလာက္လြယ္မလားေကာင္ေလးရ!...ေပးရင္ေပးမဟုတ္ရင္ေတာ့မင္းမလြယ္ဘူးေနာ္.."
တစ္စတစ္စနီးကပ္လာတဲ့အေျခအေနေၾကာင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ထြက္ေျပးရန္ျပင္စဥ္မွာပင္သူတို႔ကေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုအလည္မွာထားၿပီးဝိုင္းထားလိုက္ၾကေတာ့သည္။
"ေျပးလို႔လြတ္မလားကြ!၊အခ်ိန္ကုန္တယ္ကြာ၊ေပးစရာ႐ွိတာျမန္ျမန္ေပး!!''
YOU ARE READING
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfiction"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
