"ဒါကြၽန္ေတာ္တကယ္ဝတ္ရမွာလား..."
လက္အ႐ွည္၊ေဘာင္းဘီကလဲအ႐ွည္မို႔ေ႐ွာင္းက်န္႔ေမးမိေတာ့သည္။ဟုတ္တယ္ေလ...။မနက္အေစာႀကီးလူကိုအတင္းႏိုးတယ္။ၿပီးေတာ့႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ေျပာပံုကၾကည့္...။
'ေလ်ွာက္လည္မယ္တဲ့'ေ႐ွာင္းက်န္႔အံဩလြန္းလို႔ေၾကာင္ေၾကာင္ေလးေငးၾကည့္မိေတာ့သည္။႐ုတ္တရပ္ႀကီးဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္မသိ။
ခုလဲအတင္းေရခ်ိဳးခိုင္းၿပီးဝတ္ခိုင္းတဲ့အဝတ္အစားကိုၾကည့္ဘယ္ေလာက္႐ိႈးပဲ့လိုက္သလဲ။ပူအိုက္ေနတာကိုအ႐ွည္ေတြခ်ည္းမေထာ္မနန္းဝတ္ခိုင္းတယ္။သူ႔ကိုေရခဲေတာင္ထိပ္ကခုမွျပန္လာတဲ့လူမ်ားမွတ္ေနသလားမသိ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ သူေပးတဲ့အက်ႌေတြကိုကုတင္ေပၚပစ္တင္လိုက္ၿပီး..
"မဝတ္ခ်င္ဘူး! ...ခင္ဗ်ား မေရြးတက္လဲကိုယ့္ဘာသာ..."
"မရဘူး ဝတ္ဆိုဝတ္လိုက္!အျပင္သြားရင္ ေခါင္းဖံုးထားလို႔ရေအာင္ေခါင္းစြပ္အက်ႌေရြးထားတာ၊ေနပူေလာင္မွာစိုးလို႔အ႐ွည္ေလးေတြေရြးေပးတာ..."
"ခင္ဗ်ား ဘာသာဝတ္ေလ၊ကြၽန္ေတာ္ေတာ့မဝတ္ႏိုင္ဘူးအျပင္သြားပါတယ္ဆိုမွလန္းလန္းေလးျဖစ္ခ်င္တာေပါ့..."
မ်က္ခံုးေလးပင့္ကာသူေျပာလာေပမယ့္ရိေပၚလက္ခံဖို႔အစီအစဥ္မ႐ွိ။ေဖာ္ေလာ္ၿပီးဝတ္ရင္အေသအလဲသဝန္တိုရမွာဒီေကာင္ေလးမသိေပ။ေျခသလံုးေဖြးေဖြးေလးလဲသူမ်ားအၾကည့္မခံႏိုင္သလိုမ်က္ႏွာကေလးလဲသူမ်ားျမင္မွာစိုးပါသည္။
ျဖစ္နိုင္ရင္ အျပင္မေခၚသြားခ်င္ေပမယ့္ဦးေလးရန္ရဲ႕အၾကံေၾကာင့္သူအျပင္ေခၚသြားရန္လုပ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။ဦးေလးရန္ကေျပာသည္။အခ်စ္ဆိုတာႏူးညံ့စြာခ်ဥ္းကပ္တက္ရမယ္တဲ့။
ကေလးကိုခ်စ္မိလ်ွင္ကေလးဆန္ဆန္အလုပ္ေတြလဲလုပ္တက္ရမယ္တဲ့။ေ႐ွာင္းက်န္႔သူ႔ကိုခ်စ္လာဖို႔ဘာမဆိုလုပ္ေသာဝမ္ရိေပၚျဖစ္လာေပမယ့္သူမ႐ွက္။သူမ်ားေပးတဲ့အၾကံဆိုတာရိေပၚဘဝမွာတစ္ခါမွအထင္မႀကီးခဲ့ေပမယ့္ေ႐ွာင္းက်န္႔အခ်စ္ကိုရဖို႔ဆိုအထင္ႀကီးဖို႔ရိေပၚဝန္မေလးပါ။
ESTÁS LEYENDO
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfic"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
