"အ႐ိုးေတြမက်ိဳးသြားတာတကယ္ကံေကာင္းတယ္၊ေဆးပက္တီး၂ရက္ေလာက္စည္းေပးလိုက္ရင္ေနာက္ရက္ဆိုလံုးဝပံုမွန္ျဖစ္သြားမွာပါ...."
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ doctor"
က်ိဳးလင္း ကုတင္ေပၚကေနထိုင္၍မ်က္ေစာင္းထိုးမိေတာ့သည္။ေဆးရံုေရာက္တည္းကသူကလူနာ႐ွင္လိုလိုပံုဖမ္းေနတာ။
ခုလဲၾကည့္သူကပဲဆရာဝန္အားေက်းဇူးတင္စကားေလာကြတ္ေခ်ာ္ေနျပန္ၿပီ။က်ိဳးလင္းမွာေျပာမယ့္စကားေတာင္ေလထဲတင္ေပ်ာက္ေနၿပီ။
ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္လြန္ေနၿပီထင္တယ္မိုရြမ္းဝူ။
ရြမ္းဝူဆရာဝန္ေနာက္လိုက္ၿပီးေဆးလိုက္ယူလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ေဆးဖိုးပါတစ္ခါတည္း႐ွင္းခဲ့လိုက္သည္။
အခန္းထဲဝင္ေတာ့ေျခေထာက္ကပတ္တီးအားစူပုတ္ေနသည့္႐ုပ္ေလးႏွင့္ၾကည့္ေနတဲ့သူစိမ္းေလးေၾကာင့္ရြမ္းဝူျပံဳးလိုက္မိသည္။
"ျပန္မယ္ေလက်ိဳးလင္း!!..."
"သိတယ္!ခင္ဗ်ား ေျပာစရာမလိုပါဘူး..."
"Hk!....."
စူးခနဲ႔ထြက္လာသည့္ရန္ေထာင္သံေလးေၾကာင့္ရြမ္းဝူရယ္မိေတာ့မ်က္ေစာင္းေလးကစိုက္ခနဲ႔ေရာက္လာသည္။
သူသိတာေပါ့။ဒီေကာင္ေလးသူ႔ကိုစိတ္တိုေနမွန္း။ဒါမယ့္မတက္ႏိုင္ဘူးေလသူ႔ရဲ႕ဘယ္ကိစၥမဆိုကိုယ္ပါဝင္ခ်င္ေနတာကို။
ကုတင္ကိုအသာမွီရင္းမက္တက္ရပ္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုရြမ္းဝူလက္ထဲကကိုင္ထားတဲ့ေဆးထုပ္အားေပးလိုက္ၿပီးေပြ႔ခ်ီပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
"ဟာ..ဟာ...ေဟ့!လူေဟ့လူ....ဘာလုပ္တာလဲ...ျပန္ခ်...ျပန္ခ်လို႔...."
ေျမႇာက္တက္သြားသည့္ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္က်ိဳးလင္းအသည္းအသန္ေအာ္ရေတာ့သည္။
သူကေတာ့ဂ႐ုကိုမစိုက္။ကားပါကင္ေရာက္တဲ့အထိကိုေပြ႔ခ်ီလာေလသည္။ေဆးရံုကလူမ်ားရဲ႕သို႔ေလာသို႔ေလာအၾကည့္ေတြေၾကာင့္က်ိဳးလင္းမ်က္ႏွာႀကီးရဲတြက္ေနေလၿပီ။
ကားထဲက်ိဳးလင္းကိုေသခ်ာထည့္ေပးၿပီးသူကကားေပၚတက္ကာေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။
ESTÁS LEYENDO
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfic"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
