လက္ေကာက္ဝတ္ေသးေသးေလးႏွစ္ဖက္ကိုရိေပၚဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ဆက္ခနဲ႔တုန္ရင္လာေသာကိုယ္လံုးေလး။
ခါးကိုအနည္းငယ္ကိုင္းလိုက္ကာမိမိႏွာေခါင္းနဲ႔တစ္ေျပးညီျဖစ္သြားေသာနဖူးျပင္အားနမ္း႐ိႈက္ေတာ့ႏႈတ္ခမ္းပါးႏုႏုအားဖိကိုက္လိုက္ေသာဆင္းရဲသားေလးေၾကာင့္ရိေပၚျပံဳးလိုက္၏။
"သိပ္မကိုက္နဲ႔!....မင္းရဲအရာရာကကိုယ့္အပိုင္ဆိုတာမေမ့နဲ႔ "
ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ဝန္းေထာင့္ဆီကေနတစ္လိမ့္ခ်င္းစီးလာေသာမ်က္ရည္ေလးေတြကအိစက္လြန္းတဲ့ေခါင္းဦးဆီတစ္ေပါက္ေပါက္က်ဆင္းေနေလရဲ႕။
လူစကားနားမလည္ေသာလူကိုေ႐ွာင္းက်န္႔ဘာဆိုဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့။ေခါင္းကိုေဘးဘက္သို႔လြဲကာထားေတာ့အေပၚကေနဖိထားတဲ့လူကခပ္ဟဟရယ္ေလ၏။
မေျပာမဆိုနဲ႔ လူကိုေကာက္ေပြ႔ကာကုတင္ေပၚလဲၿပီးတက္ဖိထားတာမို႔ေ႐ွာင္းက်န္႔အျဖစ္ကမလူးလြန္႔မ႐ုန္းသာအေျခအေန။
လက္ႏွစ္ဖက္လံုးကလဲသူ႔လက္ထဲမွာ၊ကိုယ္လံုးတစ္ခုလံုးကသူဖိထားတဲ့ေအာက္မွာ။အသံတိတ္ငိုေနရံုကလြဲေ႐ွာင္းက်န္႔ဘာေျပာရမလဲ။
ရိေပၚဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ၿပီးသူ႔ဆီကအခ်စ္ကိုမေတာင္းခံခ်င္ေပမယ့္မုန္းတယ္တစ္ဖြဖြေျပာေနသူေၾကာင့္အမုန္းခံဖို႔လမ္းပဲေရြးခ်ယ္ရေတာ့သည္။
အခုလဲသူ႔ရင္ကိုအက္စစ္နဲ႔ပက္လိုက္သလိုတစ္စစနာက်င္ေစသည့္မ်က္ရည္မိုးေတြရာသြန္းေနသူေၾကာင့္ရိေပၚေ႐ွ႕ဆက္တိုးဖို႔အင္အားေတြမဲ့လာသည္။
"ခင္ဗ်ား!...ဘာလုပ္တာလဲ"
စီးဆင္းေနေသာမ်က္ရည္စက္ေတြကိုႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ဖိကပ္နမ္း႐ိႈက္လိုက္တာေၾကာင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ေမးမိသည္။
"မငိုပါနဲ႔..... "
"ခင္ဗ်ား !မငိုေစခ်င္ရင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခုျပန္ပို႔ေပးပါ..."
ထိုစကားစတာနဲ႔တင္းမာလာေသာမ်က္ႏွာေၾကာင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔လန္႔သြားသည္။
"အဲ့တာကလြဲရင္က်န္တာေျပာရတယ္၊မင္းငါ့အနားကေနဘယ္မွမသြားရဘူး....တစ္သက္လံုးစာအတြက္ေျပာထားတာ..."
YOU ARE READING
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfiction"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
