"သားအခုတစ္ေလာအတန္းမတက္ဘူးၾကားတယ္....၊ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲက်ိဳးလင္း..."
နံနက္စာဝိုင္းမွာပါးပါးကေမးလာေတာ့က်ိဳးလင္းစားလက္စကိုရပ္တန္႔လိုက္၏။မားမားကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့မားမားကလဲသိခ်င္ေနပံုပင္။
"သားအလုပ္ေလးတစ္ခု႐ွိေနလို႔ပါ..."
"ဟိုကေလးကိစၥလား..."
က်ိဳးလင္း ဟုတ္ေနတာမို႔ညာမေနေတာ့ပဲေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ေတာ့သည္။
"အဲ့ကေလးနဲ႔မင္းကဘယ္လိုအေျခအေနလဲက်ိဳးလင္း...."
"႐ွင္!ကေလးကိုဘယ္လိုေတြေမးေနတာလဲ..."
ပါးရဲ႕အေမးစကားကိုမားကဝင္ဟန္႔ေလ၏။က်ိဳးလင္းလဲအနည္းငယ္ေတာ့အံဩမိေလသည္။ပါးကဘာလို႔သူ႔ကိုအဲ့လိုေမးရတာလဲ။
ႏႈတ္ဆိတ္သြားသည့္သားျဖစ္သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီးသူသက္ျပင္းေလးေလးတစ္ခ်က္ခ်မိ၏။
"ငါလဲေခတ္ေနာက္မက်ေသးပါဘူးသားရာ...၊ဟိုကေလးကိုမွထူးၿပီးဂ႐ုစိုက္ေနတာသူငယ္ခ်င္းအေနေလာက္ပဲ႐ိုး႐ိုးေတြးရေအာင္မတံုးေသးဘူး..."
ပါးရဲ႕စကားေၾကာင့္က်ိဳးလင္းဘာဆက္ေျပာရမလဲမသိသလိုမားကလဲအံ့ဩစြာသူ႔ကိုၾကည့္ေနသည္။
က်ိဳးလင္း မိဘေတြကိုပြင့္လင္းစြာေျပာဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
"ပါးေျပာတာမွန္တယ္...၊သားသူ႔ကိုခ်စ္ေနတာဒါမယ့္သူကသိေတာင္မသိပါဘူး၊သားတို႔ကခုထိသူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ၊ခုသူေပ်ာက္ေနတာေၾကာင့္သားအရမ္းစိတ္ပူေနတယ္၊သားသူ႔ကိုဆက္႐ွာခြင့္ေပးပါ...၊သားသြားေတာ့မယ္..."
မိဘေတြရဲ႕တံု႔ျပန္စကားကိုက်ိဳးလင္းေစာင့္မေနေတာ့ပဲထြက္လာခဲ့သည္။ရင္ထဲခံစားေနရတာေတြထုတ္ေျပာလိုက္ရလို႔လားမသိသူ႔စိတ္ေတြေပါ့ပါးေန၏။
မိဘေတြသေဘာထားကိုသူအစတည္းကမစဥ္းစားခဲ့ပါ။သေဘာတူတူမတူတူေ႐ွာင္းေလးအနားမွာသူေနခြင့္ရဖို္႔ႀကိဳးစားသြားမွာအေသအခ်ာပင္။
❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇
မနက္ႏိုးလာရင္ေတာ့ဤအိမ္မက္ဆိုးကေနေ႐ွာင္းက်န္႔ႏိုးထလာလိမ့္မယ္ထင္ခဲ့ေပမယ့္သူ႔မ်က္စိဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ျမင္ေနရတဲ့အရာေတြကအိမ္မက္မဟုတ္မွန္းသက္ေသျပေနသည္။
YOU ARE READING
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfiction"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
