လက္ထဲကဝိုင္ခြက္ကိုေ႐ွ႕ကဖန္စားပြဲၾကည္ၾကည္ဆီတင္လိုက္ၿပီးမိမိရဲ႕စိတ္ကိုယူေဆာင္သြားသူဆီၾကည့္ေနမိသည္။
ႏႈတ္ခမ္းပါးေထြးေထြးကထြက္က်လာတဲ့စကားသံကလူနဲ႔မလိုက္ဖက္ေအာင္တင္းမာသည္။
မ်က္သြယ္သြယ္ၾကည္ေတာက္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းမ်ားကမာနအေရာင္ေလးေတြျဖာထြက္ေနသည္။
'မင္းကတကယ္ထူးဆန္းတာပဲဆင္းရဲသားေလး...ဘယ္ႏွစ္ခါမွမေတြ႕ရေသးေပမယ့္ငါ့စိတ္ကိုမင္းတကယ္ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တယ္'
('အဲ့တာေလးကစိတ္ထဲကအေတြးေလးေတြကိုေျပာတာပါ)
ရိေပၚမိမိမ်က္ႏွာကိုပိုက္ဆံနဲ႔ေတာင္ပစ္ေပါက္ရဲတဲ့ဆင္းရဲသားေလးမွန္းအသံနဲ႔ကိုယ္ေနဟန္ထားနဲ႔တင္ရိပ္မိခဲ့ၿပီ။
သူ႔ကိုျမင္လိုက္ရတိုင္းရိေပၚအတြက္အံဩစရာေတြျပည့္ေနတက္ေလသလားမသိေတာ့။
ရိေပၚေဘးကမိန္းမလွေလးကိုလဲစိတ္မဝင္စားေတာ့။လက္တစ္ေလာစိတ္ထဲ႐ွိတာအဲ့ဆင္းရဲသားအစုတ္အျပတ္ေလးအေၾကာင္းသာ။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေတာ့အဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ရိေပၚဆံုခ်င္မိေသးသည္။
"ကဲပါ...စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ေတာ့"
လမ္းေဘးကပလက္ေဖာင္းေပၚျဖစ္သလိုထိုင္ေနတဲ့သူကိုက်ိဳးလင္းစိတ္႐ွည္႐ွည္နဲ႔ေခ်ာ့ေနရသည္။
အခုထိစကားတစ္လံုးမွမဟေသးပဲငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတာနာရီဝတ္နီးပါး႐ွိေနၿပီ။နီရဲေနတဲမ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ကာက်ိဳးလင္းဘာေျပာရမွန္းမသိ။
မျပည့္မစံုမို႔ေ႐ွာင္းေလးသည္လူကုံထံေတြနဲ႔မပက္သက္တတ္ေခ်။မိမိေတာင္သူ႔လိုပံုစံမ်ိဳးေနျပေတာ့မွခင္တြယ္ခဲ့သူျဖစ္၏။
ဟိုေတြးဒီေတြးေနစဥ္အနားကိုေရခဲမုန္႔သည္ေရာက္လာသည္။
"ေရခဲမုန္႔ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလးေတြရမယ္"
ဦးေလးႀကီး ရဲ႕အသံေၾကာင့္က်ိဳးလင္းအၾကံတစ္ခုရလိုက္သည္။စိတ္တိုေနတဲ့လူႀကီးကေလးကိုေရခဲမုန္႔နဲ႔ေခ်ာ့ရမယ္။
"ဦးေလးေရခဲမုန္႔တစ္ခု.."
လက္ထဲေရာက္လာသည့္ေရခဲမုန္႔ေလးကအေရာင္စံုလို႔။အင္း...ခ်ိဳမွာပါ။
ESTÁS LEYENDO
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfic"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
