မနက္၆နာရီသည္ေ႐ွာင္းက်န္႔အတြက္ပံုမွန္အိပ္ရာထခ်ိန္။ႏိုးစက္ကိုပိတ္ၿပီးထံုးစံအတိုင္းမ်က္မွန္႐ွာလိုက္သည္။
"ဟာ!...မ႐ွိတာကိုေမ့ျပန္ၿပီ"
မ်က္မွန္အေၾကာင္းေတြးရင္ေစာေစာစီစီးေဒါသထြက္ရသျဖင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔သာျပင္လိုက္ေတာ့၏။
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးေက်ာင္းဝတ္စံုကိုလဲလိုက္သည္။ေဘးကခံုေပၚမွာျပန္႔က်ဲေနသည့္စာအုပ္ေတြလြယ္အိတ္ထဲထိုးထည့္ၿပီးအိမ္ေ႐ွ႕ထြက္လာခဲ့သည္။
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ခဏေနဦး"
ရံုးဝတ္စံုအျပည့္ႏွင့္မမကေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုလွမ္းေခၚသည္။
"ဘာကိစၥ လဲမမ"
"ပိုက္ဆံ နည္းနည္းေလာက္ ေပးခဲ့စမ္း"
"မမကလဲဗ်ာ ...ပိုက္ဆံ ကလမကုန္ခင္အကုန္သံုးလိုက္ၿပီလား၊ေငြ႐ွာရတာလြယ္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိသားနဲ႔"
"လ်ွာ႐ွည္လိုက္တာ၊နင္ကအႀကီးလားငါကအႀကီးလား၊ငါေပးဆိုေပးေပါ့..."
ေ႐ွာင္းက်န္႔ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ရင္းပိုက္ဆံအိတ္ေခါက္ေလးထဲကေငြတစအခ်ိဳ႕ထုတ္ေပးလိုက္သည္။
"လစာရရင္ ငါျပန္ေပးမယ္..."
သူမကေျပာၿပီးထြက္သြားေလသည္။မထူးဆန္းေတာ့ေသာကိစၥမို႔ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္က်န္ေငြေလးေတြကိုၾကည့္ရင္းအလုပ္သစ္႐ွာဖို႔ေတြးေနမိသည္။
❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇
"ေရာ့!..''
လက္ထဲေရာက္လာသည့္အိတ္ငယ္ေလးကိုသူေၾကာင္ၾကည့္ေတာ့က်ိဳးလင္းက
"မ်က္မွန္ေလ...အဲ့တာမ႐ွိပဲမင္းအဆင္ေျပမွာက်ေနတာပဲ"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ထုတ္ၾကည့္ေတာ့ေစ်းအေတာ္အသင့္႐ွိသည့္မ််က္မွန္ေလးတစ္ခု။ကိ်ဳးလင္းသည္သူ႔စိတ္ကိုအင္မတန္နားလည္သည္။
ေစ်းႀကီးပစၥည္းဆိုသံုးမယ့္အစားျပန္ေရာင္းစားမယ့္လူစားမ်ိဳးမို႔ဘာပဲဝယ္ေပးဝယ္ေပးသူနဲ႔ကိုက္ညီမယ့္ဟာ႐ွာဝယ္ေပးတက္သည္။
တက္ၾကည့္ေတာ့သူ႔ပါဝါအမွန္ပဲမို႔ေက်နပ္သြားသည္။
"ေက်းဇူးပဲ က်ိဳးလင္း...ငါေနာက္မွျပန္ေပးမယ္ေနာ္"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Hayran Kurgu"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
