မွန္ေ႐ွ႕တြင္မိတ္ကပ္ပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ျပင္ဆင္ခ်ယ္သေနတဲ့အမျဖစ္သူကိုေ႐ွာင္းက်န္႔တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေခၚလိုက္သည္။
"မမ..နင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"ငါအေရးႀကီးခ်ိန္းထားတာ႐ွိလို႔"
မွန္ေ႐ွ႕ကမခြာပဲျပန္ေျဖလာတဲ့သူမ။ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္ထဲကပိုက္ဆံကိုတစ္ခ်က္ေရတြက္ၾကည့္ရင္း
"ကြၽန္ေတာ္ ့ကိုဒီလပိုက္ဆံမေပးရေသးဘူးေနာ္..အိမ္စားစရိတ္ေပးဦးပိုက္ဆံမေလာက္ေတာ့ဘူးမမမွာ႐ွိေသးရင္"
ေ႐ွာင္းလိဆံပင္ကိုသေနရင္းေဘးကပိုက္ဆံအိတ္ကိုေကာက္လြယ္လိုက္၏။ၿပီးတာနဲ႔ဖိနပ္စင္မွာတင္ထားတဲ့ေဒါက္ဖိနပ္ကိုစီးလိုက္ၿပီး
"ငါ့ေတာင္မေလာက္တာနင့္ကိုေပးႏိုင္မလား..နင္ပဲေျဖ႐ွင္းလိုက္ငါသြားေတာ့မယ္"
"မမကလဲဗ်ာ...တစ္ခါလာ႐ွင္းလဲကြၽန္ေတာ္ပဲဆိုေတာ့..."
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ရယ္...ငါအျပင္သြားမလို႔ပါဆိုအာရံုကိုေနာက္တယ္"
သူမကစိတ္႐ႈပ္စြာဆိုလာၿပီးအျပင္ထြက္သြားေတာ့၏။ေ႐ွာင္းက်န္႔လဲဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့။
ေ႐ွာင္းက်န္႔မွာခင္တြယ္စရာမိသားစုဝင္ဆိုလို႔အမတစ္ေယာက္ပဲ႐ွိေတာ့တာ။ငယ္စဥ္တည္းကမိဘႏွစ္ပါးကမ႐ွိေတာ့တာေၾကာင့္ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီးေက်ာင္းတက္ခဲ့ရသည္။
မမကမိန္းကေလးဆိုေတာ့လွခ်င္သည္။သုန္းခ်င္ျဖဳန္းခ်င္သည္။သူ႔ဝင္ေငြနဲ႔သူေတာင္မေလာက္သည္မို႔ေက်ာင္းတစ္ဖက္နဲ႔သူ႔မွာအခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ေတြလုပ္ၿပီးေက်ာင္းစရိတ္ေကာအိမ္စရိတ္ပါ႐ွာရသည္။
ဒါေတာင္သူမ်ားေတြလိုအိမ္ငွါးေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲနဲ႔မိဘအေမြထားခဲ့တဲ့ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလး႐ွိေနေပးလို႔သက္သာေနတာ။
ဆက္ေတြးေနလို႔လဲမျဖစ္တာေၾကာင့္လက္ထဲကပိုက္ဆံကိုေရတြက္ၿပီးအျပင္သြားရန္ျပင္လိုက္သည္။
ညစာခ်က္ဖို႔ေစ်းဝယ္ရဦးမယ္ေလ။မမကအျပင္မွာစားတာမ်ားေပမယ့္ခ်က္ထားရမယ့္တာဝန္ကေမ့ပစ္လို္မရဘူး။
ESTÁS LEYENDO
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfic"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
