ရိေပၚကိုယ္ကိုျပန္မတ္လိုက္ၿပီးလဲက်လ်က္႐ွိေနဆဲသူမကိုေက်ာခိုင္းလိုက္ကာ
"မင္းကိုငါအ႐ွင္းဆံုးေျပာမယ္...!ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုမထိပါနဲ႔၊မင္းကိုပထမတစ္ခါလဲသတိေပးၿပီးၿပီ၊မင္းကနားမေထာင္ခဲ့ဘူး...ဒါေၾကာင့္ငါ့လက္ကိုအညစ္ပက္ခံၿပီးမင္းပါးကို လာ႐ိုက္ေပးတာ! ေက်းဇူးေတာင္တင္သင့္တယ္..."
"ဝမ္ရိေပၚ! ...႐ွင္႐ူးေနတာလား၊ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ေနာ္...၊႐ွင္ထင္သလို တြဲတိုင္းရေနတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး...!"
"အဲ့ေတာ့!...ငါဘာလုပ္ရမွာလဲ "
ေ႐ွာင္းလိ စားပြဲခံုကိုလက္ေထာက္ကာထရပ္လိုက္သည္။သူမအျဖစ္က႐ွက္စရာေကာင္းလြန္းတယ္မဟုတ္လား။
ကိုယ္မွာေတာ့ေမ်ွာ္လင့္လိုက္ရတာ။သူမအတြက္ပဲဒီလူကျဖစ္လာလိမ့္မယ္ယံုၾကည္ထားတာ။ခုေတာ့....ဒီလူသားရဲ႕အရာရာကိုသူမရဲ႕ေမာင္ေလးကပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မွာလား။
ဝမ္းသာေပးရမွာထက္မနာလိုျခင္းကသာသူမရင္ထဲႀကီးထြားလာသည္။ေအးစက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကိုသူမၾကည့္လိုက္သည္။
"သူလက္ခံလိမ့္မယ္ထင္ေနတာလား...ဝမ္ရိေပၚ! ၊႐ွင္ကိုခ်စ္ေပးမွာ၊ ႐ွင့္ကိုဂ႐ုစိုက္ေပးမွာကြၽန္မပါ၊ေ႐ွာင္းက်န္႔မဟုတ္ဘူး!၊႐ွင္သူ႔ဆီကဘာမွေမ်ွာ္လင့္လို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး....!!"
ရိေပၚသူမကိုသနားသလိုၾကည့္မိသည္။လာျပန္ၿပီလားသူ႔ကိုခ်စ္ေပးမယ့္သူ။သူ႔ကိုခ်စ္ေပးမွာထက္သူ႔ပိုက္ဆံေတြကိုသာပိုမက္ေမာတာပါလို႔ေျပာရင္မိန္းမေတြကဘူးခါျငင္းၾကမွာ။
တကယ္လဲအဲ့မိန္းမေတြကပိုက္ဆံမက္တာပါပဲ။အေျပာေကာင္းေကာင္းနဲ႔သူမတို႔ရဲ႕မာယာေတာထဲဝမ္ရိေပၚတို႔နစ္ေျမာမယ္ထင္ေနလား။
"မလိုဘူး! ...ငါ့အတြက္သူ႐ွိေနရင္ရၿပီ၊မင္းကိုလဲသူ႔အစ္မမို႔ဒီေလာက္ပဲလုပ္တာ၊သူအႏၱာရယ္ျဖစ္တာၾကားတာနဲ႔တင္မင္းအိမ္ကိုမီးေလာင္တိုက္သြင္းခ်င္ေနၿပီ၊ငါ့companyကိုလာစရာမလိုေတာ့ဘူး...!၊ၿပီးေတာ့...သူနဲ႔လဲပက္သက္စရာမလိုဘူး...!!"
"..........''
ရိေပၚစကားအကုန္ေျပာၿပီးတာနဲ႔အိမ္ထဲကေနထြက္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္။သူမကေတာ့မ်က္ရည္ေတြျပည့္လ်ွံေနေသာမ်က္ဝန္းမ်ားနဲ႔သူ႔ကိုၾကည့္ေနဆဲ။
BẠN ĐANG ĐỌC
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfiction"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
