မ်က္ေတာင္စင္းေလးေတြေမွးစက္ယွက္တင္ေနတဲ့ပါးျပင္ႏုႏုေဖြးေဖြးအိအိစက္စက္ေလးကိုလက္ညိဳးေလးနဲ႔အသာထိုးၾကည့္မိရင္းရိေပၚတိုးညႇင္းစြာရယ္မိသည္။
ေယာက်ာ္း ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္လို႔ေျပာရက္စရာမ႐ွိေအာင္ေပ်ာ့ေျပာင္းသြယ္လ်ေနတဲ့လက္ဖဝါးေလးတစ္ဖက္ကိုအသာဆုပ္ကိုင္ထားရင္းရင္ထဲပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္တို႔ကတစ္ဖြားဖြား။
ဘယ္လိုရနံ႔ေလးမွန္းမသိႏွာေခါင္းဝကလူက်ီစယ္ေနတဲ့ေခါင္းေလ်ွာ္ရနံ႔သင္းသင္းေလးေၾကာင့္နက္ေစြေနတဲ့ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြကိုရိေပၚခိုးနမ္း၍ပင္မဝ။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္တစ္သက္လံုးဒီဆံႏြယ္ေလးေတြၾကားေမြ႔ေပ်ာ္ခ်င္ပါသည္။
*ေဒါက္!....ေဒါက္!*
တံခါးေခါက္သံၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ရိေပၚအသံျပဳလိုက္သည္။
"ဝင္ခဲ့!..."
အထဲသို႔ဦးေလးရန္ကဝင္လာခဲ့၏။သူ႔အနားသို႔ေရာက္လာၿပီး
"သခင္ေလး!...အကုန္လုံး စီစဥ္ၿပီးပါၿပီ "
"ေကာင္းၿပီ!...အေပၚထပ္ကိုဘယ္သူ႔မွတက္မလာေစနဲ႔၊ကြၽန္ေတာ္ေခၚတိုင္းဦးေလးရန္ကပဲအဆင္သင့္ေနေပးပါ..."
စကားေတြအေသအခ်ာကိုေျပာေနၿပီးလူတစ္ေယာက္အတြက္စိတ္ပူေနတဲ့သခင္ေလးေၾကာင့္ဦးေလးရန္ျပံဳးေပ်ာ္ေနမိသည္။
"စိတ္ခ်ပါသခင္ေလး! .."
"သြားလို႔ရၿပီ!..."
ဦးေလးရန္ထြက္သြားတာနဲ႔ရိေပၚအဝတ္အစားလဲရန္လုပ္လိုက္သည္။သူအႏၱာရယ္ျဖစ္ေနတယ္ၾကားတာနဲ႔အစည္းအေဝးခန္းထဲကအေျပးထြက္လာခဲ့တာေၾကာင့္ပဝတ္အစားမလဲရေသး။
တစ္ကိုယ္လုံး လဲေခြၽးေတြနဲ႔ပူအိုက္စပ္ေနေလၿပီ။အေပၚထပ္ကိုခြၽတ္ကာကုတင္စပ္ဆီပစ္တင္လိုက္ၿပီးအတြင္း႐ွပ္အက်ႌၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳတ္လိုက္ကာေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားလိုက္၏။
ေရေအးေအးနဲ႔ေခါင္းေလ်ွာ္ေရခ်ိဳးလိုက္ၿပီးအျပင္ထြက္လာတဲ့အထိဆင္းရဲသားေလးျသတိမရေသး။ဗီဒိုထဲကေပါ့ေပါ့ပါးပါးဝတ္စံုကိုေရြးခ်ယ္ဝတ္လိုက္ၿပီးအနားမွာျပန္ထိုင္ေနလိုက္သည္။
YOU ARE READING
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfiction"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
