တစ္စံုတစ္ခုကိုအေတြးလြန္ေနသလိုမ်ိဳးတစ္လွမ္းခ်င္းလမ္းေလ်ွာက္ေနသည့္ဆင္းရဲသားေလးကိုရိေပၚၾကည့္ရသည္မွာအားမရလွေခ်။
ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲရိေပၚသိခ်င္ေနသည္။
'ဟာ..ငါ႐ူးသြားတာလား၊ေတြ႔တာမွသိပ္မၾကာေသးပဲငါကဘာလို႔သူ႔ရဲ႕အေတြးကအစစိတ္ဝင္စားေနရတာလဲ'
ရိေပၚမိမိကိုယ္ကိုအႀကီးအက်ယ္အံ့ဩေနမိသည္။ဒီလိုလူတစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းကိုစိတ္ဝင္စားဖို႔ေနေနသာသာကိုယ့္ကိုေမြးထားတဲ့အေမအေၾကာင္းေတာင္စိတ္ဝင္စားတာမဟုတ္ဘူး။
ခုဒီလူၾကမွသူဘာလို႔ဒီလိုအေတြးေတြဝင္ရတာလဲ။ဤမ်ွေလာက္အခ်ိန္ေလးအတြင္းဒီလူသားေပၚသူ႔စိတ္ေတြယိုင္ႏွဲ႔ေနၿပီလား။
ရိေပၚလိုက္လွမ္းေနမိသည့္မိမိေျခလွမ္းမ်ားကိုရပ္တန္႔လိုက္သည္။
တစ္ေရြ႔ေရြ႔သြားေနဆဲေက်ာျပင္ေလးကိုခဏမ်ွေငးၿပီးရိေပၚေခါင္းကိုအသာေလးခါရမ္းလိုက္သည္။
စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းလို႔သူအခုလိုလုပ္မိတာေနမွာပါ။သူ႔ဘဝမွာတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိမွာသိပ္ကိုေၾကာက္သည္။
အခ်စ္ကအေကာင္အထည္မျမင္ရေပမယ့္လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝကိုအေသ သတ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိတယ္လို႔ရိေပၚထင္သည္။
ဒါေၾကာင့္သူ႔ဘဝမွာခ်စ္တာေတြ၊ၾကင္နာတာေတြမ႐ွိ။
"ဘယ္လိုေႏွာင္တြယ္မူ႔မ်ိဳးမွငါလက္သင့္မခံတာမို႔ငါတို႔ထပ္မေတြ႔ၾကတာပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္..."
ရိေပၚခပ္တိုးတိုးေရရြတ္လိုက္ကာျမင္ကြင္းထဲကေပ်ာက္လုနီးပါးျဖစ္ေနတဲ့အရိပ္ငယ္ကိုေက်ာခိုင္းၿပီးအိမ္ကိုျပန္လာခဲ့သည္။
❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇
"ျပန္လာၿပီလား...၊ေမးပါဦးမယ္နင္ကအိမ္မွာမေနပဲဘယ္ေတြေလ်ွာက္သြားေနတာလဲ"
အိမ္ေပါက္ဝေရာက္ရံု႐ွိေသးအဆူခံလိုက္ရတာမို႔ေ႐ွာင္းက်န္႔စိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္မိသည္။
ဖိနပ္ကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီးအိမ္ထဲဝင္လိုက္သည္။မမကိုလဲတစ္ခြန္းမွမေျပာခ်င္ေတာ့။လမ္းေလ်ွာက္လာခဲ့ရလို႔သူအိပ္ရာေပၚသာပစ္လဲခ်င္ေနၿပီ။
YOU ARE READING
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfiction"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
