"ဟိုလူ႔အေျခအေနဘယ္လိုလဲ!"
ဦးေလးရန္ ကိုျပန္တာနဲ႔ဆရာဝန္ေခၚကာစစ္ေဆးခိုင္းထားတဲ့ဟိုလူ႔အခန္းထဲကိုရြမ္းဝူဝင္လာခဲ့၏။
မ်ားျပားလွတဲ့ဒါဏ္ရာဒါဏ္ခ်က္မ်ားကိုေဆးထည့္ေပးေနတဲ့ဆရာဝန္ကိုၾကည့္ကာေမးလိုက္ေတာ့....။
"အသက္အႏၱာရယ္ေတာ့မ႐ွိပါဘူး ၊ ရထားတဲ့ဒါဏ္ရာေတြမ်ားလြန္းလို႔သတိေမ့ေနတာပါ ၊မၾကာခင္သတိရလာမွာပါအကိုေလး...၊ေဆးေတြကြၽန္ေတာ္ကေလးမေတြကိုေပးခဲ့မယ္..."
ရြမ္းဝူေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တာနဲ႔ဆရာဝန္ကသူ႔ေဆးအိတ္အားဆြဲကာအေစခံမိန္းကေလးတစ္ဦးႏွင့္အတူထြက္သြားေလသည္။
ဆရာဝန္ထြက္သြားတာနဲ႔ရြမ္းဝူလဲကုတင္ေဘးနားသို႔သြားကာထိုင္လိုက္ၿပီးထိုလူအားၾကည့္လိုက္၏။
ဒီလူကဘာေတြမ်ားလုပ္ခဲ့လို႔ကိုကိုကဒီေလာက္ထိႏွိပ္စက္ထားရတာလဲရြမ္းဝူမေတြးတက္ၿပီ။
ဒါဏ္ရာေတြ႐ွိေနတာေတာင္ေခ်ာေမာေနဆဲမ်က္ႏွာတစ္ခုေၾကာင့္အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးထဲကျဖစ္မွန္းခန္႔မွန္းမိသည္။
"မင္းဘာေတြမ်ားလုပ္ခဲ့တာလဲ...!"
"ေ႐ွာင္းေလး!!...ေ႐ွာင္းေလး!!"
ထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနေတာ့မွခပ္တိုးတိုးထြက္လာတဲ့အသံေၾကာင့္ရြမ္းဝူလွည့္ၾကည့္မိသည္။
မ်က္လံုးမ်ားပြင့္လာျခင္းမ႐ွိတာေၾကာင့္ေယာင္ေခၚေနမွန္းသိလိုက္သည္။
"ေ႐ွာင္းေလးဆိုတာဘယ္သူလဲ?"
ရြမ္းဝူဗိုက္ဆာလာတာေၾကာင့္ထိုလူကိုဆက္ၾကည့္မေနေတာ့ပဲေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ထိုလူ႔အေၾကာင္းစဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနဆဲပင္။
❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇
"သူေဌး! လင္းယြဲ႔လုပ္ငန္းစုကCEOေတြ႔ခြင့္ေတာင္းေနပါတယ္"
စစ္ေဆးစရာမ်ားစစ္ေနတုန္းအတြင္းေရးမႉးကလာေျပာတာမို႔ရိေပၚလုပ္လက္စအလုပ္အားရပ္လိုက္သည္။
"လင္းယြဲ႔လုပ္ငန္းစုကလား!!..."
"ဟုတ္ပါတယ္သူေဌး!အေရးႀကီးပံုပါပဲ..."
YOU ARE READING
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfiction"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
