မ်က္ဝန္းေလးမ်ားမွိတ္က်သြားကာရင္ခြင္တြင္းပင္သတိလစ္သြားေသာဆင္းရဲသားေလးအားရိေပၚေပြ႔ခ်ီလ်က္အိမ္ေပၚတက္ခဲ့သည္။
ေမြ႔ယာေပၚေသခ်ာခ်ေပးရင္းေနာက္နားမွာအသင့္ရပ္ေနေသာဦးေလးရန္ဘက္လွည့္ကာ
"ဆရာဝန္ေခၚလိုက္!"
"ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္ေလး "
ဦးေလးရန္ဦးၫႊတ္လိုက္ကာအျပင္သို႔အသာေလးထြက္လာၿပီးတံခါးအားေသခ်ာပိတ္ခဲ့လိုက္၏။
ေကာင္ကေလးအားဝမ္းနည္းရိပ္သန္းေနေသာမ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ေငးေနေသာသခင္ေလးကိုျမင္ရသည္မွာဦးေလးရန္စိတ္မေကာင္းလွပါ။
သခင္ဘာသာေအးေဆးေနပါေစေလ။
ရိေပၚႏူးညံ့လြန္းေသာလက္ဖဝါးေလးတစ္ဖက္အားအသာယူၿပီးပါးထက္အပ္ထားမိသည္။မ်က္ရည္ေလးေတြ႐ွိေနဆဲပါးျပင္ေလးအားခပ္ဖြဖြနမ္းရင္မ်က္ရည္မ်ားအားပယ္ဖ်က္ေနမိသည္။
"ငါမင္းကိုဘယ္နည္းနဲ႔မွအဆံုး႐ွံုးမခံႏိုင္လို႔ပါ...၊ငါ့ဘဝကေလမင္း႐ွိမွအဆင္ေျပမွာ...၊ငါ့ရဲ႕ေန႔ရက္တိုင္းမွာမင္းပါဝင္ေနမွရမွာ...၊ငါ့မင္းကိုအသက္ထက္ပိုခ်စ္တာမင္းမသိဘူးမလားေ႐ွာင္းက်န္႔ရယ္...၊ခ်စ္လြန္းလို႔မင္းအတြက္လူမိုက္ႀကီးငါလုပ္ေနတာပါ...၊ဒီထက္ပိုငါ့ကိုမမုန္းလိုက္ပါနဲ႔...."
မည္သူမွမၾကားႏိုင္ေသာခံစားခ်က္မ်ားဖြင့္ဟေနေသာရိေပၚရဲ႕မ်က္ဝန္းမ်ားသည္အရည္လဲ့ေနေသာမ်က္ရည္မ်ားကခုန္ေနခဲ့၏။နာက်င္မူ႔ေၾကာင့္ထြက္က်လာသမ်ွစကားလံုးတို႔၏ျမစ္ဖ်ားခံရာႏႈတ္ခမ္းပါးကတုန္ရီေနခဲ့၏။
'ကြၽန္ေတာ္ ဆိုတဲ့လူဟာေလအခ်စ္ခံရျခင္းဆိုတဲ့စကားလံုးနဲ႔မလိုက္ဖက္ဘူးထင္တယ္....
ကိုယ့္ကသာနာနာက်င္က်င္နဲ႔ခ်စ္ျပရတဲ့ဘဝမ်ိဳးကိုမွပိုခံုမင္တက္တာမ်ိဳးမို႔....'
❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇
မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးလဲထိုးႀကိတ္ထားမူ႔ေၾကာင့္ျမင္ရက္စရာေတာင္မေကာင္းေတာ့။က်ိဳးလင္းရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးသည္ေသြးအလိမ္းလိမ္းႏွင့္လႈပ္ပင္လႈပ္မရေပမယ့္စိတ္ထဲကေနေ႐ွာင္းေလးကိုသာတမ္းတမိသည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfiction"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
