"ျဖည္းျဖည္း....ျဖည္းျဖည္း...သတိထားေလ်ွာက္ေနာ္...လမ္းကိုေသခ်ာၾကည့္ကိုကို႔ကိုလဲေသခ်ာတြဲထား.!!..."
အကိုပိုလြန္းတဲ့ကိုကဲပိုကိုေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ေစာင္းထိုးခ်င္ေနၿပီ။လမ္းေလးေလ်ွာက္တာကိုေတာင္ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာအျခားအရာဆိုပိုဆိုးမယ္။
ေနာက္ဆိုေ႐ွာင္းက်န္႔ဘဝကဘာဆိုဘာမွလႊတ္လပ္ေတာ့မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။စားဆိုလဲသူစိတ္တိုင္းက် ၊ေနဆိုလဲသူ႔သေဘာေတာ္အလိုရ....ဟူး...ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္သနားလာၿပီ။
အဲ့တာဒင္းေလးေၾကာင့္...ဒင္းေလးပါးပါးကလူတကာထက္ကိုအကဲပိုတယ္။ဟြန္႔...ကိုယ္ဝန္ကခုမွလႏုႏုေလးကိုေတာင္ေဘးကတစ္တြတ္တြတ္ရြတ္ေနတာေနာင္မ်ားဆို....အမေလး...။
"ကေလး...ဟာ...ဘာလို႔ေျခေဆာင့္လိုက္ရတာလဲေတာ္ၾကာအထဲကပိစိေလးအေနခက္သြားမွာေပါ့..."
"ေဩာ္..ခုေတာ့ကိုကိုကဆူၿပီေပါ့...ေျပာေတာ့ကေလးကိုအခ်စ္ဆံုးပါဆိုခုက်ေတာ့ဒီပုစိကိုကိုကိုကပိုခ်စ္ေနတာေပါ့ဟုတ္လား...ဟင့္...အေလးခံၿပီးလြယ္ေပးထားရတဲ့ေဟာ့ဒီကသူႀကီးကိုက်မခ်စ္ဘူးေပါ့...ဟင့္..."
သူဒါေလးေျပာမိတာကိုမ်က္ရည္ေတြဘူးသီးလံုးေလာက္က်ၿပီးျပန္ရန္ေတြ႔လာတဲ့ကေလးေၾကာင့္ရိေပၚမွာငိုရခက္ရယ္ရခက္။ဆရာဝန္ေျပာတာေတာ့ကိုယ္ဝန္သည္ေတြကခံစားခ်က္လြယ္သတဲ့။
ရိေပၚခ်က္ခ်င္းျပာျပာသလဲျပန္ေခ်ာ့ရေတာ့သည္။ေတာ္ၾကာကေလးသူ႔ကိုစိတ္ေကာက္ၿပီးအနားအကပ္မခံေတာ့မွဒုကၡ။
"ကိုကိုဆူတာမဟုတ္ရပါဘူးကေလးရယ္...ကေလးကေလ႐ုတ္တရက္ႀကီးေျခေဆာင့္လိုက္ေတာ့ကိုကိုကစိတ္ပူသြားတာပါ...ေနာက္မျဖစ္ေစရဘူးေနာ္...ဒါနဲ႔ေလကေလးကဘာအလိုမက်လို႔လဲဟင္...ကိုကိုဘာလုပ္ေပးရမလဲ..."
ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ပစ္ရင္းကိုကို႔မ်က္ႏွာကိုစူပုတ္ပုတ္နဲ႔ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့မွကိုကိုေနာက္ကိုေမးဆက္ျပလိုက္ေတာ့သည္။
ကိုကိုရဲ႕လူေတြအျပည့္နဲ႔သူလမ္းေလ်ွာက္ေနရတာေလ။မသိရင္သူကနာမည္ႀကီးလိုလိုဘာလိုလို။ေဆးရံုကလူတိုင္းကလဲသူ႔ကိုဆိုအထူးအဆန္းႀကီးလိုလိုက္ၾကည့္ေနတာပဲ။
YOU ARE READING
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfiction"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
