"အ!...ကြၽတ္..ကြၽတ္..."
ဝမ္းဗိုက္စူစူေလးဆီမွပံုမွန္မဟုတ္ေသာနာက်င္မူ႔ေၾကာင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ၿငီးတြားမိသည္။ဗိုက္တစ္ခုလံုးကြဲထြက္ေတာ့မေယာင္နာလာတာမို႔ဘယ္လိုမွဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့။
"ကေလး!...ကေလး!..ဘာ..ဘာျဖစ္လို႔လဲ.. "
ေခြၽးေတြနစ္လာကာမ်က္ႏွာႏုႏုကေလးတစ္ခုလံုးရဲတြက္လာတဲ့ကေလးကႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္လို႔...။
ဗိုက္ကေလးထဲကေပါက္စကအျပင္ထြက္ခ်င္ေနလို႔ဆႏၵျပေနၿပီထင္ပါရဲ႕...။ရိေပၚအိပ္ခ်င္ေနသည့္စိတ္ေတြဘယ္ဆီေရာက္ကုန္ၿပီလဲမသိေတာ့။
"ကေလး!...ကေလး!..ခဏေလးပဲသည္းခံေနာ္....ဦးေလးရန္!!!!...ဦးေလးရန္!!!!!..."
ရိေပၚေအာ္ေခၚသံနဲ႔အတူကေလးအားေပြ႔ကာအခန္းထဲကထြက္ခဲ့ေတာ့အခန္းဝတင္ဦးေလးရန္နဲ႔ဆံုသည္။
"သခင္ေလး!!...."
"ကား!....ကားအဆင္သင့္ျပင္ထား!!!...ကေလးဗိုက္အရမ္းနာေနၿပီ...ျမန္ျမန္!!!!!...."
အႀကီးအက်ယ္စိတ္လႈပ္႐ွားေနသည့္ရိေပၚကအသံေတြေတာင္တုန္ရီေနသည္။သူ႔ရင္ခြင္ထဲကကေလးကိုေသခ်ာေပြ႔ခ်ီရင္းခပ္ျမန္ျမန္ဆင္းလာခဲ့သည္။
ေအာက္ေရာက္ေတာ့အဆင္သင့္ေစာင့္ေနသည့္ကားထဲကေလးကိုေပြ႔လ်က္ဝင္ထိုင္းရင္းေခြၽးစို႔ေနသည့္နဖူးျပင္အားႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ဖိကပ္ထားမိသည္။
ေအးစက္ေနသည့္လက္ဖ်ားေလးကိုတင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားကာရိေပၚႏွလံုးခုန္သံေတြက်ယ္ေလာင္စြာျမည္ဟီးေနသည္။
"ကို!...ကိုကို..."
"ကေလး!အရမ္းနာေနလားဟင္...ကိုကို!ေတာင္းပန္ပါတယ္... ကိုယ့္ေၾကာင့္..."
ေျပာရင္းရိေပၚမ်က္ရည္ေတြက်လာသည္။သူတကယ္မခံစားႏိုင္ေတာ့။
တည္ၿငိမ္စြာအျမဲ႐ွိေနတက္ၿပီးရင့္က်က္လြန္းတဲ့သူ႔ကိုကိုကသူ႔အတြက္နဲ႔ကေလးလိုငိုေနသတဲ့။နာက်င္ေနသည့္ေဝဒနာကိုခံစားေနသည့္ၾကားမွေ႐ွာင္းက်န္႔ၾကည္ႏူးမိရျပန္သည္။
ဒီလူႀကီးကိုခ်စ္မိတာသူလံုးဝမမွားသလိုေနင္တလဲမရမိ။
"ဦးေလး!...ျမန္ျမန္ေမာင္းပါဗ်ာ...ဒီမွာ ကေလးအရမ္းနာေနၿပီ...."
ESTÁS LEYENDO
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfic"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
