ဆံႏြယ္ေလးဆီမွရေသာရနံသင္းပ်ံံ႕ပ်ံ႕အားရိေပၚနမ္း႐ိႈက္မိရင္းၿငိမ္းခ်မ္းသြားေသာစိတ္အစဥ္ေၾကာင့္ရင္ခြင္ထဲကကိုယ္လံုးေလးအားပိုတိုးလို႔သာဖက္မိသည္။
သူ႔အားျပန္ဖက္လာျခင္းမ႐ွိေပမယ့္တြန္းဖယ္႐ုန္းကန္ျခင္းလဲမ႐ွိသည္မို႔ဒီအခြင့္အေရးအားမလြတ္တမ္းဖမ္းဆုပ္ကာစြဲမက္ဖြယ္ကိုယ္သင္းရနံေလးအားတစ္ဝနမ္း႐ူိုက္ေနမိသည္။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိအိမ္ေ႐ွ႕မွာဒီလိုႀကီးဖက္တြယ္ေနတာျမင္မေကာင္းသည္မို႔ေ႐ွာင္းက်န္႔သတိေပးဖို႔ဟန္ျပင္ေပမယ့္မိမိေက်ာျပင္ထိေႏြးစြာစီးဆင္းလာေသာအရာတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ထိုအတိုင္းသာရပ္ေနမိ၏။
ခတ္ထန္တင္းမာလြန္းေသာသူကအခုလိုဝမ္းနည္းမ်က္ရည္က်တက္လိမ့္မယ္လို႔ေ႐ွာင္းက်န္႔မေတြးဖူးေခ်။
ေက်ာက္သားေက်ာက္ခဲမ်ားနဲ႔ျပဳလုပ္ထားတဲ့ႏွလံုးသားလို႔ေ႐ွာင္းက်န္႔ေတြးမိေပမယ့္ထိုမ်ွေလာက္မရင့္က်က္ေသးေသာ၊ဒါဏ္ရာရေနေသာႏွလံုးသားလို႔ေတြးမိလာေလသည္။
သနားၾကင္နာတက္ေသာႏွလံုးသားကိုေ႐ွာင္းက်န္႔ကုိေပးအပ္ထားေသာဘုရားသခင္အားရိေပၚေက်းဇူးတင္မိသည္။
ဖက္ထားရာကေနလႊတ္လိုက္ကာရင္ခြင္ထဲၿငိမ္သက္ေနေသာကိုယ္ေလးအားရိေပၚၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႔အားျပန္ေမာ့ၾကည့္ေလေသာမ်က္ဝန္းညိဳမ်ားႏွင့္ဆံုသည္။
ညိဳ႕အားျပင္းေသာထိုမ်က္ဝန္းမ်ားကိုရိေပၚခ်စ္သလိုအမုန္းအားျပင္းလြန္းေသာထိုမ်က္ဝန္းမ်ားကိုပင္ရိေပၚေၾကာက္ေလသည္။
"ခင္ဗ်ား အဆင္ေျပရဲ႕လား! ..."
ရိေပၚၾကည္ႏူးစြာျပံဳးရင္းေခါင္းညိမ့္မိေလၿပီ။ဆင္းရဲသားေလးရဲ႕ထိုစကားတစ္ခြန္းနဲ႔တင္သူ႔ရဲ႕စိတ္ပ်က္စရာနာက်င္မူ႔မ်ားဘယ္ဝယ္အစ႐ွာမရေအာင္ေပ်ာက္႐ွသြားေလၿပီ။
"ကိုယ့္ကိုစိတ္ပူသြားတာလား!"
"မဟုတ္ပါဘူး! ....ဝမ္းနည္းေနတယ္ထင္လို႔ေမးတာ၊ကြၽန္ေတာ္ကခင္ဗ်ားလို အၾကင္နာတရားမေခါင္းပါးဘူး...''
မ်က္ႏွာေလးရဲကာသူ႔စကားအားျပန္ေခ်ပရင္းဆင္းရဲသားေလးကအေပၚထပ္ဆီျပန္တက္သြားေလသည္။
YOU ARE READING
အမုန္းႏွင့္စေသာအမုန္းcomple(အမုန်းနှင့်စသောအမုန်း)
Fanfiction"မုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းမုန္းတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာခင္ဗ်ားအတြက္ျပဌာန္းထားတာအမုန္းေတြပဲ႐ွိတယ္..." ေ႐ွာင္းက်န္႔ "မုန်းတယ်... ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုအရမ်းမုန်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့အဘိဓာန်မှာခင်ဗျားအတွက်ပြဌာန်းထားတာအမုန်းတွေပဲ...
