Delalîm

•13 BÖLÜM•

01.11.2018
Kar durmadan yağıyordu. Midyat soğuktu. Cihanla Handanin arası düzeldi. Ama Hazarin içindeki nefret ve öfke dinmedi. Abisini sırtından vurmak için elinden geleni yapmaya devam etti.Hazar avluya çıktı ve telefonunu aldı eline. Birini aradı. Dikkatlice etrafa bakıyordu.

"Efendim, Hazar?"

"Burası çok karışık. Bir an önce buluşmamız lazım"

Sessizce konuşuyordu.

"Diyarbakırdayim, konakta. Bekliyorum seni"

"Geliyorum"

Karşı taraf telefonunu kapattı.

"Bakalım şimdi ne olacak, Cihan Şadoğlu. Bana yaptığın bu zulmün hesabını ödemeden gitmeyeceksin bu dünyadan"

"Baba.."

Savaş tam arkasında duruyordu. Konuşmaları duydu. Hazar ona döndü.

"Sen ne yapıyorsun? Amcamdan niye bu kadar nefret ediyorsun, baba?"

"Bana bak.. Burda duyduklarını bir tek senle ben bileceğiz ve bizden başka kimse bilmeyecek.. Yoksa oğlum demem, kafana sıkarım.Ve bana birdaha baba dersen, seni ölümden beter ederim. Bana baba demen için ilk önce bunu hak etmen lazım. Şimdi iyi geceler. Umarım dikkatli olursun, canım oğlum."

Hazar odasına çıktı Savaşı avluda bırakarak. Savaş hep amcalarıni koruduğu için bir türlü babası sevmedi onu. Asena da sevmezdi, Ateş da. Bu kocaman ailede tek başındaydı o da. Hem öksüz hem yetim. Güvendiği tek adam Cihandi. Cihan onu Azattan hiç ayırmadı.

...
Geceliğimi giydim ve makyaj masasına oturdum. Makyajımı sildim. Takılarımı çıkarttım. Saat 23'yi geçiyordu ama Cihan hala gelmedi. Üstümde kısa kırmızı dekolteli bir gecelik vardı. Ilk defa böyle birşey giydim. Kalktım ve aynanın karşısına geçtim. Birden Cihan girdi odaya.

"Hoşgeldin"

Sessizce dedim

"Hoşbuldum"

Bakışlarını üzerimde hissediyordum. Aynaya baktım. Onu arkamda buldum. Arkamda duruyordu. Elini belimde hissettim. Beni kendine çekti. Aynadan ona baktım

"Korkma benden artık.."

"Korkmuyorum, Cihan.."

"Gözlerin bana hala korkuyla bakıyor ama"

Doğruydu. Korkuyordum. Ama ondan değil. Olacaklarından. Yere baktım ve geceliğimi gördüm. Gözlerimi kapattım. Sırtımda dolanan parmaklarını hissettim. İç çamaşırım geceliğin üstüne düştü. Nefesim kesildi. Gözlerimi korkudan açamıyordum. Yere düşen iç çamaşırımla titremeye başladım. Yavaşça beni kendine çevirdi. Kollarımla göğüslerimi saklamaya çalıştım.

"İstiyor musun?"

Kulağıma fısıldadı

İstiyordum. Hemde deli gibi. Bedenimin her yani onun dokunuşları yüzünden cayır cayır yanıyordu. Korkuyordum. Canımın yanmasını istemedim. Gözlerimi açtım ve o kahve rengi gözlerine bakarak başımla onay verdim. Ellerini gömleğine doğru uzattım ve düğmelerini açmaya başladım. Ilk defa isyan etmedi. Bu sevindirdi beni. Gömleğini yere attım ve beni iterek yatağa düşürdü. Üzerime yattı ve dudaklarıma dudaklarını birleştirdi. Ilk başta dudakları nazikti ama aynı zamanda da beni baştan çıkarıyordu. Sırılsıklam oldum. Elimi yavaşça göğsüne yerleştirdim. Islak ve sert öpücüklerini boynumda hissettim. Fazla kalmadan öperek aşağıya gidiyordu. Beni nasıl çıldırtacağini iyi biliyordu. En mahrem yerime geldi. Dudakları sanki ateşten yapılmış gibiydi. Dudaklarımdan küçük bir inleme kaçmıştı. Ellerimi saçlarına koyarak onu kendime daha da çok bastırıyordum. Zevkten kıvranmaya başladım. Bana dakikalarca işkence ediyormuş gibiydi. Göğsüme dokunan el nefesimi kesmişti.

"Cihan.."

Inleyerek dedim. Başını kaldırdı ve o çapkın gülüşü vardi yüzünde. Çapkın ama fazlasıyla güzeldi. Bana yaşattığı işkence hoşuna gidiyordu. Nefes nefese kaldım. Karnıma batan sertliği hissettim. Ellerimi kemerine götürdüm ve yavaşça açtım. Fazla zaman geçmeden bir acı hissettim. Yıllar sonra aynı his ama bu sefer herşey daha güzeldi. İçimdeydi. Ellerimi sırtına yerleştirdim. Acıyordu, ama bu tatlı bir acıydı. Kan ter içindeydik ikimiz de.  Odada yankılan tek şey zevkten inlemelerimizdi.

...
Yorgunluktan kendimi yatağa bıraktım. Bu sefer Handan vardı yanımda. Herhangi biri değil. Handan vardı. Ilk defa kendi isteğiyle kendini bana tamamen verdi. Iyice yaklaştı ve başını göğsüme koydu. Elini saçlarına götürüp okşadım.

"Iyi misin?"

Nefesini zar zor düzene soktu. Saçlarını okşayarak başından öptüm onu.

"Cihan, sana birşey soracağım.."

"Sor tabi"

"Ama kızmak yok"

"Önce sen sor"

"Ben buralarda yokken.. Başka kadın girdi mi koynuna?"

"Girmedi, Handan"

Allah belami verseydi de başka birini almasaydım yanıma. Yalan söyledim. Nasıl söyleyeceğim ki ona girdi diye?

"Gerçekten mi?"

"Yapar mıyım ben öyle birşey? Benim işim gücüm vardı, öyle şeyleri düşünmek için zamanım yoktu.. Hadi uyu sen güzelim"

Sıkıca sarıldım ve yorganı üzerime çektim.

"Iyi geceler, Cihan"

"Iyi geceler, Handan"

Bunu kaç gündür bekliyorum. Sonunda. Benden korkmuyor artık. 26 yıl önceki gözlerle bakmıyor bana. Herşey şimdi daha güzel olacak. Çünkü sevgi iyileştirir insani