22.10.2018
Evdekileri kavga sesleri uyandırdı.
"Lan ne oluyor yine?!"
Cihan yatağından kalkmıştı Handana bakarak. Cihanin peşinden Handan da kalktı ve salona indiler. Ateşle Leyla kavga etmişler.
"Lan manyak mısınız siz? Ne oluyor sabah sabah, neyi paylaşamıyorsunuz?"
Bir saniyede salona herkes geldi.
"Ateş, telefonumu geri versene"
Leyla Ateşin üzerine yürüdü
"Amca, bu Leyla var ya bu Leyla.. Bir erkekle mesajlaşırken yakaladım onu. Al bak"
"Ya amca, arkadaşım o sadece"
"Kes lan. Arkadaşmiş. Sen bizim soyadımızı yere mi düşürmek istiyorsun? Orospu mu olmak istiyorsun?"
"Ateş! Kendine gel! O nasıl laflar öyle?"
Cihan yaklaştı Ateşe.
"Sen fazla olmaya başladın. İyice haddini aştın. Ben varken sana mi düştü soyadımızı korumak?"
"Abi, bırak ya şu salağı. Aynı babası olmuş, al birini vur ötekine"
Ali kızının yanına gitti
"Baba, gerçekten arkadaşım o, bir kaç ay önce tanıştık ya bakkala giderken, hem abim de biliyor, tanıyor çocuğu. Kötü biri değil"
"Evet, baba, çocuk iyi biri. Ama Ateş yine yapacağını yaptı"
"Bak Ateş. Bu ailenin reisi benim. Biri burda namus bekçisi olacaksa, ben olurum."
"Amca, kusura bakma ama bir karıyı bile zapt edemezken, aileyi nasıl zapt edeceksin ? Kaç ay geçti ben buraya geleli, bir kez olsun bile sizi aynı odada görmedim. Bide babama bak. Amcama bak. Babamın iki tane oğlu var. Bugün ya da yarın Azata birşey olursa, ne yapacaksın? Ailemizi mahvedeceksin. Dedemizin bize emanet ettiği soyadı ve aileyi yerle bir edersin. Bırak da babam ailemizin reisi olsun. Çünkü sana yakışmıyor."
Ateş Handana baktı.
" Yenge, sen niye susuyorsun? Yalan mi konuşuyorum ben burada ? Yalansa yalan de. Ama diyemezsin çünkü gerçekleri konuşuyorum ben burada"
"Öyle mi, Ateş bey?"
"Öyle, Cihan Şadoğl.."
Cümleyi bitirmeden kendini yerde buldu.
"Abi.. Yapma.."
Hazar yanlarına koştu
"Hopp, sen dur bi"
Ali tutmuştu onu. Cihan Ateşe vurmaya devam etti.
"Bana yakışmıyormuş.. Ulan ben varken sen neredeydin?"
Yüzünü darp etmişti Ateşin .
"Birdaha sesini çıkartırsan, yemin ederim seni geberteceğim!Kanım, canım demem yaparım"
Yüzüne bağırdı Cihan. Elleri kan içindeydi. Doğrulup Handana bakmıştı. Gözleri doluydu. Cihani ilk defa bu kadar kızgın gördü. Onu almaya geldiği gün bile bu kadar kızgın değildi.
"Beni hepiniz iyi dinleyin! Bu evinin de ailenin de tek reisi benim! Ben ölene kadar da öyle kalacak! Bunu herkes bilsin! Şimdi şuna bir pansuman yapın"
Ateşe bakıp odasına çıktı. Handan peşinden koşup odaya girdi.
"Cihan, sen ne yaptın?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Delalîm
Romance"ben seni çok sevdim.." bu cümleyi kurarken sesi titriyordu. Çünkü o kimseyi sevmezdi. Karanlıkta büyüyen bir adamdı.Sevgi ve aşk ne demek bilmezdi. O küçük kalbini kış sardı. Hiç bahar görmemişti.. Dağ gibi bir adamdı Cihan ağa. Sert ve acımasız bi...
