Delalîm

•47 BÖLÜM•

01.08.2019
Bir kabustan daha beni uyandıran şey ağlama sesiydi. Gözlerimi açtım. Bu gördüğüm kabus şimdiye kadar gördüğüm bütün kabuslardan daha da beterdi ama yararli.Handana baktım. Uyuyordu. Zar zor uyudu, Rüya uyutmadı onu. Alnımdaki terleri sildim ve yataktan kalktım. Handan gözlerini açtı.

"Sen yat, gülüm ben bakarım"

Onun tarafına geçip saçlarından öptüm. Beşiğe yaklaşıp Rüyayı kucağıma aldım yavaşça.  Hala ağlıyordu.

"Şş prensesim.. Bak annen uyuyor şimdi, uyandıracaksin onu da"

Susturmaya çalıştım. Susmuyordu. Ağlamaya devam etti. Handan yataktan kalktı ve kucağımdan aldı.

"Galiba yine karnı aç"

Uykulu sesle dedi ve yatağa oturdu.

...
Bu kadar zor olacağını hiç düşünmemiştim. Azat küçükken böyle değildi hiç. Çok uykum vardı. Kaç gecedir rahat rahat uyuyamıyorum. Hep Rüyayla ilgileniyorum. Yatağa oturdum ve geceliğin askısını indirdim. Emzirmeye başladım onu.

"Şimdi her gece mi böyle olacak?"

Cihan baktı bana.

"He, Cihan, he. Senin yüzünden bak rahat rahat uyuyamıyoruz"

"Prensesime laf yok, Handan hanım"

"Sen ancak  şimdi kızını düşün, karını hiç düşünme. Aşk olsun sana"

Gülesim geldi. Kendimi zor tutup emzirmeye devam ettim. Bir kaç dakika sonra geceliğimi düzeltip Cihana verdim.

"Hadi, Cihanim. Madem kızına laf ettirmiyorsan sen bak"

Yatağa uzanıp sırtımı döndüm. Sessizce güldüm.

...
Evet, şimdi sadece biz ikimiz kaldık. Handana baktım.

"Handan, şimdi ne yapacağım ben?"

"Sen bilirsin, Cihancim"

Ben bilmiyorum ki. Ilk defa bir bebeğe tek başıma bakıyorum. Çocuklara bakarken hep birileri vardı yanımda. Allahim, sen bana yardım et. Yatağa oturdum ve Rüyayı göğsüme bastırdım. Evet şimdi şey yapıyoruz. Ne yapıyoruz? Aklıma hiç bir şey gelmiyordu. Rüyanın sırtına hafifçe vurmaya başladım. Omzumun ıslandığini hissettim. Rüyayı kendimden uzaklaşıp siyah tişörtüma baktım. Üzerime kustu. İğrenç.

"Kızım maşallah hulk gibisin"

İğrenerek üstüme baktım.

"Handan, karıcım..Yardım etsen mi diyorum acaba?"

Cevap vermiyordu. Gülme sesini duydum. Off. Rüyayı yatağa bırakıp tişörtümü çıkartıp omzumu sildim.

"Handan, gülme bak,ben gülmüyorum çünkü komik değil"

Handan gülerek doğrulup bana baktı. Yataktan kalktı ve yanıma geldi.

"Off Cihan, el kadar bebeğe bile bakamıyorsun, ne biçim babasın sen. Çekil şuradan ya"

Gülerek dedi ve beni itti. Rüyanın üstünü çıkardı. Dolaba yaklaşıp kendime temiz bir tişört aldım.

...
Tutamadim kendimi. Gülme krizine girdim. Rüyanın üstünü çıkarıp temiz bir tulum aldım ve giydirdim ona. Cihani bu haldeyken  izlemek çok keyifli oldu. Biraz o da benim çektiklerimi çeksin. Gülerek Cihana baktım.

"Pes mi ediyorsun yoksa devam mı? Şimdi söyle bakayım, kim daha önemli. Ben mi kızın mi?"

"Tamam tamam, yenildim. Sen benim birtanecik karımsın"

"Şöyle yola gel, Cihan efendi"

Gülerek yanağından öptüm ve Rüyayı verdim kucağına.

"Hadi sen uyut prensesimizi, sonra sana sürprizim var.."

Göz kırptım ve tekrar yatağa uzandım. On beş dakika sonra Cihan Rüyayı beşiğe yatırdı. İnanılmaz gibi değil ama küçük canavarı uyutmaya başardı. Yanıma uzandı ve belimden tutup kendine çekti.

"Hani benim sürprizim..?"

Boynumu öperek dedi. Aklı hemen oraya gidiyor bu adamin ya.

"Öyle sürpriz değil, edepsiz.."

Gülerek ona döndüm ve başımı göğsüne koydum. Onunla böyle uyumayı çok özledim ama maalesef şu sıralar pek mümkün olmuyor bu. Sıkıca sarıldı bana. Gülümsedim.

" Bu sürprizi da beğendim, hanımım"

Saçlarımı okşadı. Gözlerimi kapattım.

"Bir gün böyle olacağımızı hiç aklıma gelmezdi, Cihan.. Sen, ben, oğlumuz.. Hatta kızımız..Hep beraber bir aradayız"

"Senin sayende Handan. Bana inandığın için. Sana ne kadar teşekkür etsem azdır, bir tanem. Beni değiştirdin. Uzun zamandır göremediğim sevgiyi gösterdin bana, annem gibi davrandın bana"

"Sonsuza kadar da öyle kalacak, Cihanim.. Ben seni sevdim bir kere, senden de vazgeçemem..Iyi geceler, sevdiğim "

Boynundan öptüm ve sakallarını okşayarak yavaş yavaş uykuya dalıyordum.