28.03.2019
Cihanla Handan konağa geldiler. Konağa girer girmez, Cihanin yakasına Fahriye yapıştı. Handan geriye adım attı.
"Katil!"
Cihana tüm gücüyle vurmaya başladı. Ağlayarak bağırıyordu.
"Sen benim ailemden ne istiyorsun!? Yetmedi mi?! Sırası bana mi geldi şimdi?! Oğlumu öldürdün!"
Cihana vurmaya devam etti. Ta ki Cihan kollarından tutup itene kadar.
"Senin oğlun,gelinime tecavüz etti! Karıma da aynısını yapacaktı! Ne yapsaydım, hayatta mi bıraksaydim?! Eline ödül mü verseydim?!"
Cihan sesini yükseltip Fahriyenin üstüne yürüdü. Handan elinden tuttu Cihani. Handanin eline bakıp sakinleşti Cihan.
"Hazırlanın. Yarın cenazemiz var"
"Benim oğlum o toprağa girecek ya.. Çok geçmeden sende gireceksin. Sana gün yüzü gösterirsem namert olayım! Allah hepinizin belasını versin!"
Fahriye Handana yaklaştı.
"İnşallah çocuğunu sağ sağlım kucağına almazsın.. İnşallah yüce Rabbım sana evlat acısını yaşatır. Umarım benden daha beter yanarsın bu acıyla. Bende o gün zevkle izleyeceğim seni acı çekerken "
Konaktan çıktı. Handanin gözleri doldu.Ellerini karnına koyup sıkıca tuttu.
"Baba.. Mehmet amca.. Zeynep'e?"
"Evet, Azat..Mehmet yaptı"
"Zehra, sende şu hazırlıklara başla"
"Tamam, abi"
Handanin elini tutarak odaya girmişler. Handan daha fazla dayanamadı. Gözyaşlarını bıraktı.
"Cihan.."
Cihana yaklaşıp sıkıca sarıldı.
"Handanim.. Ne oldu?"
Sarıldı Handana o da.
"Duymadın mi dediklerini?"
"Takma kafana.. Ne dediğini bilmiyor şimdi o"
"Ya gerçekten bir şey olursa bebeğimize?Ya bedduaları gerçek olursa?"
Cihanin gömleği ıslak olmuştu Handanin gözyaşlarından.
"Bir şey olmayacak, Handanim.. Kara kara düşünme. İnsan bazen öfkesine yenik düşüyor, Handanim. Ne yaptığını ne dediğini bilmiyor"
Handanin saçlarını okşayıp başından öptü. Bir adım geriye çekilip sel gibi akan Handanin gözyaşlarını sildi.
"Korkma, ben varken kimse size bir şey yapmaz. Yapamaz da"
Handan hafifçe gülümsedi ve kendine geldi.
"Duyuyor musun babanı miniğim? Bize kimse dokunamaz, yapamaz"
Gülümseyerek Cihanin elini tuttu ve karnına koydu.
"Babasına hasret kaldı o da"
Handan Cihanin yanağını okşadı.
"Handan.. Bazen diyorum.. Seni hak edecek, bu mutluluğu hak edecek ne yaptım ben?"
"Bilmem.. Belki ben kendim geldim sana"
Handan güldü. Cihanin elini bırakıp yatağa yaklaştı.
"Ben biraz dinlenicem"
"Tabi gülüm"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Delalîm
Romance"ben seni çok sevdim.." bu cümleyi kurarken sesi titriyordu. Çünkü o kimseyi sevmezdi. Karanlıkta büyüyen bir adamdı.Sevgi ve aşk ne demek bilmezdi. O küçük kalbini kış sardı. Hiç bahar görmemişti.. Dağ gibi bir adamdı Cihan ağa. Sert ve acımasız bi...
