TEVÂFUK

1| 'BEYAZ YALAN'

#

💐 10.01.2021

#

—> Yaren Başaran

"Evleneceksin dediysem, evleneceksin. O kadar!"

Masaya elini vuran babam yüzünden yerimden sıçrarken dilimin ucuna kadar gelen kelimeleri söylememek için yutkundum.

"Yarın akşam söz kesmeye gelecekler. Ona göre hazırlıklarınızı yapın."

"Sen hiç merak etme baba. Biz her şeyi hallederiz." diyen ablama ters bir bakış gönderdim.

Bana destek çıksa şaşırırdım zaten.

Bu konuyla ilgili herhangi bir şeye daha fazla maruz kalmak istemediğimden, yarım saattir dikildiğim yerden ayrılıp hızla odama gittim.

Az kalmıştı. Birkaç saat sonra kurtulacaktım buradan. Bu konaktan da bu şehirden de kurtulacaktım sonunda.

Çoğunlukla yaptığım gibi, camın önündeki sedire oturup dışarıyı seyrederken bugünden sonra beni bekleyen engeller için tedirgindim ama bir yandan da gidecek oluşumun sevincini yaşıyordum.

Annemden ayrılmayı hiç istemiyordum ama onun dışındaki her şeyden uzaklaşacak olmak benim kurtuluşumdu.

21 yaşıma kadar, küçüklüğümden beri hep bir zorlama içindeydim. Kendi tercihlerimi değil, babamın ya da diğer büyüklerimin seçimlerini yaşamak zorunda kalmıştım.

Liseye kadar edineceğim arkadaşlardan tutun, daha sonra okula devam etmememe kadar her şey onların seçimiyle olmuştu.

Şimdi de beni hiç tanımadığım, istemediğim biriyle evlendirmek istiyorlardı. Bana bir kez olsun fikrimi sormamışlardı. 'Evleneceksin!' deyip geçmişlerdi ve itirazlarımın hiçbir etkisi olmamıştı.

Odamın kapısı tıklanınca oturduğum yerde biraz doğruldum.

"Gel."

Kapı açıldı ve annem içeri girdi.

"Kızım, iyi misin?" dedi annem önüme oturup.

"İyiyim annem. Birkaç saat içinde daha da iyi olacağım, inşallah."

"Yaren'im, emin misin? Bir daha düşün. Gidersen başına bela alacaksın."

"Çok eminim. Kaçıp kurtulacağım buralardan." dediğimde annemin gözleri nemlenmişti.

Onu böyle görmeye dayanamayıp boynuna sarıldım.

"Seni her gün arayacağım, söz."

"Hele bir arama da göreyim. Yakarım çıranı." dediğinde güldüm.

Akşam yemeğine kadar olan birkaç saati annemin dizine yatarak geçirdikten sonra mecburen çıktım odadan. Masaya oturduğumuzda babam ve eniştemin keyfinden geçilmiyordu.

Evlendirilecek olma sebebim onların ekmeklerine yağ süreceği, kazandıkları parayı üçe beşe katlayacağı için bu kadar mutlulardı. Hele ki ablam... Babamın ve eniştemin bu mutluluklarına ortak olmaktan hiç çekinmiyordu.

Tabağıma konan yemekten birkaç kaşık aldıktan sonra kalkmam gerektiği için izin isteyip ayrıldım masadan.

Odama girer girmez, hazırladığım çantayı evin arka tarafına bakan camdan attım ve odamdan çıktım. Merdivenleri parmak uçlarımda inerken etrafı kolaçan ediyordum.

Tam konağın arka tarafına dönecektim ki karşıma çıkan korumalardan biri yüzünden olduğum yerde kaldım.

"Bir şey mi istediniz Yaren Hanım?"