TEVÂFUK

8| 'SÜRPRİZ'

#

—> Yaren Başaran

"Ay ne gezmişiz be, ayaklarım hala ağrıyor." dedi Ayşin masaya otururken.

"Sorma sorma. Bitmişim resmen. Dün gezerken bir şey anlamadık ama uyanınca çıktı acısı." dedim çayları doldururken.

Kübra'yla tanışmamın üzerinden birkaç gün geçmişti ve dün pazar olduğu için izin günümde Ayşin ve Kübra'yla Üsküdar'ı gezmiştik.

Üsküdar'da oturduğumuz ve sahile yakın olduğumuz için sahile gitmiş ve çay içerken Kız Kulesi'ni seyretmiştik. Daha sonra başka başka yerleri de dolaşmış, gezebildiğimiz kadar sokak-mağaza gezmiştik. Hem, sonunda kendime doğru düzgün bir kıyafet alışverişi de yapabilmiştim.

"Senin stajın var bugün, değil mi? Nasıl, heyecan var mı?" dedim Ayşin'e, karşısına otururken.

"Var var. Olmaz mı?"

"Hadi hayırlısı olsun."

"Amin." dedi iç çekerek.

Kahvaltıdan sonra tabakları kaldıracaktım ki Ayşin beni durdurdu.

"Sen bırak. Öğleden sonra çıkacağım zaten, ben toplarım."

Söylediğine uyup mutfaktan çıktım ve odama gidip hazırlandım.

"Ben çıkıyorum." diye seslendim kapıdan.

Evden çıktığım sırada Civan da merdivenlerden iniyordu.

"Günaydın." dedi, beni görünce.

"Günaydın."

"Ben de tam sana geliyordum."

"Neden? Babamdan bir haber mi var?"

"Güzel haberler var hem de."

"Babam ve güzel haber?" dedim şaşkınlıkla. "Çok şaşırtıcı."

Hem konuşuyor hem de merdivenlerden iniyorduk.

"Az önce aradı. Senden bir iz olup olmadığını sordu. Adamlarla birlikte hala her yeri aradığımızı, söyledim. O da dedi ki: 'Senin orada yeterince adamın var. Benimkiler bir haltı beceremedi, Yaren'i bulamadı. Sen adamlarınla her yeri iyice ara, kızımı bul, öyle dön.' Ben de kabul ettim."

"Bu süper bir haber. Yani babam geri gelmeyecek, adamlarını da göndermeyecek."

"Öyle."

Sevinçten havalara uçabilirdim şu an.

Apartmandan çıktığımızda korumalar bize döndü.

"Buyur Ağam." dedi içlerinden biri.

Adamın Civan'a seslenişi gülmeme neden olmuştu.

"Oğlum ne konuştuk? 'Abi' diyeceksiniz." dedi Civan.

"Yok, onlar anlamıyorlar." dedim ben de. "Kaç kere dedim 'bana abla demeyin' diye ama hala aynı." dediğimde Mahmut ve Recep Civan'a bir bakış attılar.

"Ağız alışkanlığı Abla." dedi Recep.

Civan da bu sefer Recep'in söylediğine gülmüştü.

"Neyse, ben gidiyorum. İyi günler."

"İyi günler." dedi Civan.

Birkaç dakika sonra mağazadan içeri girdiğimde Fatih ve Şeker Teyze'nin yanında daha önce görmediğim bir kız vardı. Fatih her zamanki gibi kasanın arkasındayken Şeker Teyze taburesinde, kız da onun yanında oturuyordu.