TEVÂFUK

19| 'SEVGİ'

#

—> Yaren Başaran

Gitme?

Fazla üzüntüden halüsinasyon görmeye başlamıştım galiba. Şu an Fatih karşımdaydı, bana 'gitme' demişti. Bu kesinlikle hayal falandı.

Eğer gerçekse kalbim buna dayanmaz, pat diye dururdu.

"Gitme." dedi tekrar. "Çünkü... ben sana çok alıştım."

Fatih'in sözleri kulağımda yankılanırken şaşkınlıktan kal gelmiş bir şekilde yüzüne bakıyordum. Yanaklarımın ısındığını, kalbimin yerinden çıkmak ister gibi çarptığını hissediyordum.

Ne tepki verecektim şimdi?

"Ben..." deyip kısa bir süre duraksadım. "Ben eve gideyim."

Fatih'in bir şey demesine izin vermeden bizim apartmana döndüğümde korumalar da apartmandan çıkıyordu.

"İyi akşamlar Abla."

Onlara cevap bile veremeden hızla geçtim yanlarından. Eve çıktığımda defalarca kez zile bastım. Ayşin telaşla açtı kapıyı.

"Ne oldu? Biri mi var peşinde?" derken arkamı kontrol ediyordu.

İçeri girdiğimde peşimden kapıyı kapatıp bana döndü.

"Yaren ne oluyor ya?" dediğinde daha fazla kendimi tutamayıp sevinçli bir çığlık patlattım. "Tövbe Allah'ım, fazla dertten kız delirdi sonunda."

"Gitme dedi bana Ayşin, sana çok alıştım dedi." diye heyecanlı heyecanlı anlatırken Ayşin hala boş bakışlarla bana bakıyordu.

Kapı yumruklanınca ikimiz de yerimizden sıçradık.

Kapının yanında olduğum için hemen kapıyı açtım.

"Ne oldu? Çığlık sesi geldi. Birinize bir şey mi oldu?" diye sıralarken Ayşin'i sonra da beni kontrol etti Civan.

"Yok, bir şey olmadı. Dur." dedim gülerek.

"O çığlık neydi o zaman?"

"Ben biraz sesli sevindim." dedim ağzımın içinden.

"Anladım." derken, buraya koştuğu için nefes nefeseydi hala. "Bu arada, sana dediğim şeyi düşündün mü?" diyen Civan sayesinde yüzümdeki gülümseme yok olmuştu.

"Yarın konuşsak?" dediğimde kafasını salladı.

"Ben yukarı döneyim." derken Ayşin'e bir bakış attı Civan. "İyi akşamlar."

"İyi akşamlar." dedik Ayşin'le birlikte.

Civan gidince kapıyı kapatıp Ayşin'e döndüm.

"Geç bakayım içeri." dediğinde dudaklarımı birbirine bastırdım ve çantamı bir kenara bırakıp montumu askıya astım.

Oturma odasına geçtiğimizde Ayşin koltuğa otururken ben apartmanın önünü gören cama gidip aşağı baktım ama Fatih -normal olarak- orada değildi.

Ayşin'in yanına oturup ona doğru döndüm.

"Neye çığırdın o kadar? Sabahki halinden eser yok."

"Maşallah de." dedim hafif gülerek.

"Maşallah maşallah." dedi Ayşin sabırsız bir şekilde. "Ne oldu? Anlat hadi."

"Eve gelirken Şeker Teyze seslendi, yukarı çağırdı. Ben de hazır çıkmışken konuşmak istedim. Fatih anlatmamış ona, ben anlattım her şeyi. Fatih de oradaydı. Şeker Teyze kızar falan diye düşünüyordum ama kızmadı."