TEVÂFUK

30| 'YENİ İŞ'

#

—> Yaren Başaran

"Nasıl düzelteceğim ki?"

"Yaren... alacaksın Fatih'i karşına, doğru düzgün konuşacaksın. Başka türlüsü yok."

Bir yandan Ayşin'le eşyalarımı yerleştiriyor, bir yandan da sohbet ediyorduk.

"Konuşur mu benimle?"

"Niye konuşmasın? O kadar da değil."

Yerleşme işi bittiğinde mutfağa geçip bir şeyler hazırladık ve yemek yedik.

Etrafı toparladıktan sonra oturma odasına geçtiğimizde kapı çaldı.

"Şeker Teyze geldi herhalde."

İkimiz de kalkıp kapıya gittiğimizde tahmin ettiğimiz gibi, Şeker Teyze gelmişti.

"Hoş geldin Şeker Teyze." dedim ve geri çekildim, içeri geçmesi için.

"Hoş bulduk kızım."

Oturma odasına döndüğümüzde Ayşin ve ben yan yana otururken Şeker Teyze karşımıza oturmuştu.

"Ben çay suyu koyayım." deyip yeniden kalkan Ayşin odadan çıktı.

"Nasılsın Şeker Teyze?" diye sorarken nedensizce gerilmiştim.

"İyiyim kızım. Sen nasılsın?"

"İyiyim ben de."

"Yaren, aslında ben seninle bir şey konuşmak için geldim."

"Konuşalım tabii. Bir sıkıntı mı var?"

"Var." deyip iç geçirdi. "Sen gittiğinden beri Fatih bir garip."

Duyduğum anda yüz ifadem değişmişti.

"Sizin aranızda bir şey var, belli ama iyi bir şey mi ben anlamadım."

"Şeker Teyze..."

"Seni zora sokmak için söylemedim, sakın öyle düşünme. Fatih'im küçüklüğünden beri hep konuşmayı seven, güler yüzlü bir çocuktu. Hala da öyle ama sen gidince ona bir şey oldu. Sanki bütün enerjisi gitmiş gibi."

"Şeker Teyze, ben böyle konulardan pek anlamam. Yaşayamadığım şeyleri şimdi böyle anlatmak biraz utandırıyor ama bizim Fatih'le aramızda adı konamasa da bir şey vardı. Ben giderken, bir daha döneceğime ihtimal vermiyordum. O yüzden Fatih'e beni beklemesini ya da uzaktan uzağa görüşüp kendini zora sokmasını söyleyemezdim. Ben de... giderken ona 'aramızda bir şey olamayacağını' uygun bir şekilde söyledim. Böyle olmasını ben de istemiyorum, o zaman da istemiyordum. Ama işler beklediğim gibi gitmedi. Pişman da oldum, sesini duymak istedim, halini hatrını sormak istedim ama bir kere aramıza mesafe soktuğum için yüzüm yoktu."

"Ah Yaren'im... Sen de haklısın. Benim keçi inatlı oğlum inşallah seni dinler."

Keçi inatlı... Yandık desene.

"Ben bir Ayşin'e bakayım." deyip ayağa kalktım. "Hülya'yı da çağır istersen, o da gelsin. Sohbet ederiz."

"Dur ben bir arayayım onu."

Şeker Teyze telefonunu alırken ben de mutfağa gittim.

"Ne oldu? Ne konuştunuz?"

"Fatih ben gittikten sonra moralsizmiş. Ben de olanı biteni anlattım."

"Sonuç?"

"Fatih'in keçi inatlı olduğunu öğrendim."

"Ne güzel."