TEVÂFUK

17| 'GERÇEKLER'

#

—> Ayşin Çiçek

"Annem gidince her şeyi anlatacağız dedik." dedim Yaren'e bakarak. "Annem gitti."

Dün akşam annemi otobüse bindirmiştik.

"1 haftanın bu kadar çabuk geçtiğini bilmiyordum." dedi Yaren, montunu üzerine geçirirken. "Bir şekilde anlatacağız artık, yapacak bir şey yok."

"Neyse, bir akşam olsun da."

"Ben çıkıyorum. Hadi görüşürüz."

"Görüşürüz."

Yaren evden çıkınca ben de kahvaltı masasını toplamak için mutfağa girdim. Birkaç dakika sonra kapı çalınca geri çıktım.

"Ne unuttun acaba?" derken kapıyı açtığımda karşımda Yaren değil, Civan vardı. "Sen miydin?"

"Başka birini mi bekliyordun?"

"Yoo, Yaren geldi sandım. Hayırdır?"

Civan elinde tuttuğu poşeti havaya kaldırınca içinde gördüğüm simitler tok olsam da canımı çektirmişti.

Simit ve çay... hayatımın en güzel ikilisi olabilirdi.

"Dışarıda bir işim vardı, fırının önünden geçerken kokunca alayım dedim. Yaren de olur diye düşünmüştüm ama geç kalmışım."

"Birkaç dakika oldu çıkalı." dedim Civan'a yol verirken.

Civan içeri geçince birlikte mutfağa girdik. Hala sıcak olan çaydan iki bardağa doldurdum ve Civan'ın karşısına oturdum.

"Yaren'in babasından bir ses var mı? Nereyi arıyorlar?"

"Bilmiyorum. Artık bana bir şey söylemiyor. Bayağı şüpheleniyor benden."

"Ya peşine birini koyduysa, seni izletiyorsa?"

"Öyle bir şey mümkün değil. O kadarına cesaret edemez."

"Tam bir kötü adam gibi konuştun şu an." dedim gözlerimi kısıp. "Senden korkmam mı gerekiyor?"

"Zaten korkmaman hata." dedi alayla.

Ona gülerken masaya bir bakış attım.

"Sadece simit mi yiyeceksin? Yumurta falan yapayım." dedim. "Ben kahvaltı yaptım da onun için diyorum." diye de ekledim.

"Gerek yok. Simit yeter." dedikten sonra çayından içti Civan. "Sen okula gitmiyor musun?"

"Öğleden sonra gideceğim."

O an kendimi çok tuhaf hissetmiştim. Sanki aramızda başka türlü bir ilişki varmış gibi gelmişti gözüme.

"Babası Yaren'i bulursa..." dedim elimdeki bardağa bakarak. "Hepiniz geri mi döneceksiniz? Yani, evlenmek zorunda mı kalacaksınız?" derken Civan'a baktım.

"Bulmamalı. Gerekirse Yaren'in başka bir şehre gitmesini sağlarım ama babasının bulmasına izin veremem."

"Bu soruma cevap değil." dediğimde bir iç çekip bana baktı.

"Bilmiyorum." derken gözlerimiz kesişmişti.

Gözlerimi kaçırıp poşetteki simitleri çıkardım ama iştah falan kalmamıştı tabii...

—> Yaren Başaran

Apartmandan çıktığımda benimle eş zamanlı olarak Fatih de çıkmıştı.

"Günaydın." dedi beni görünce.

"Günaydın." derken yan yana gelmiş, mağazaya yürümeye başlamıştık. Arkamızdan da Mahmut ve Recep geliyordu.