#
—> Yaren Başaran
Annem arayıp 'gelmek üzere olduklarını' söyleyeli birkaç dakika olmuşken çalan telefonumu almak için oturma odasına geçtim.
Ayşin arıyordu.
"Alo."
"Yaren." diye mırıldandı Ayşin. "Geldi mi babanlar?"
"Birazdan burada olurlar. Ne oldu sana? Sesin bir tuhaf."
"Of ben Civan'ı kızdırdım biraz."
"Niye?" diye sorarken koltuğa oturdum.
"Civan beni aradı gelirken, bir şey istiyor muyum diye. 10 dakika sonra oradayım, dedi. Neredeyse yarım saat geçti, gelmedi. Ben de balkona çıktım, bir baktım Civan'ın arabası bizim apartmanın önünden geçti. Bakkalın az ilerisinde durdu, içinden de bir kız indi, bizim yaşlarımızda."
"Ee?" dedim merakla.
"Kız bayağı güle oynaya Civan'la konuştu, sonra apartmana girdi. Civan da eve geldi. Ben de normal davrandım. Hani, hemen sorguya çekmeyeyim dedim. Sonra yemek yerken dolaylı yoldan sordum. O da 'ne yaptığımı sandın' diye kızdı bana."
"E kız kimmiş?"
"Civan arabayla çarpmış kıza yanlışlıkla. Kız arabanın önüne atlamış, bileği incinmiş. Bizim mahallede oturuyormuş, Civan da eve bırakmış kızı. Ben nereden bileyim? Kız gayet normal indi arabadan. İçime mi doğacaktı da bilecektim?"
"Civan da seni aldattığını düşündün sanıp kırılmış. Yanlış anlaşılma olmuş, düzelir, merak etme."
"Şimdi sinirlidir hala. Biraz vakit geçsin de çıkayım yanına."
"O da sakinleşince konuşup halledersiniz".
"İnşallah."
Telefonumdan gelen uyarı sesini duyunca ekrana baktım.
"Annem arıyor. Geldiler herhalde."
"Aa tamam tamam. Kapatayım. Beni her şeyden haberdar etmeyi unutma."
"Tamaam. Görüşürüz. Öptüm çok."
"Ben dee."
Telefonu kapatıp annemi geri aradım.
"Yaren, biz evin önündeyiz kızım. Hangi kata çıkacağız."
"3. kata geleceksiniz anne. Kapıyı açıyorum şimdi."
Kapıyı açıp yukarı gelmelerini beklerken stres içindeydim. Binbir yalanın içine girmeme çok az kalmıştı.
Asansörün kapısı açıldığında ilk görünen kişi ablam olmuştu.
"Yaren." dedi ablam kapıya yürürken.
"Hoş geldin abla." dedim zoraki bir gülümsemeyle.
Ablamın peşinden eniştem de elinde çantalarla asansörden inmişti.
"Hoş bulduk." derken içeri girdi ablam.
"Hoş geldin enişte." dedim ablamın ardından eve giren enişteme.
"Hoş bulduk Yaren, sağ ol."
Asansör aşağı inip tekrar yukarı çıktığında babam asansörden indi.
"Hoş geldin baba." deyip, kapıya gelen babamın elini öptüm.
Sonunda annem asansörden inip kapıya gelince içeri girmesine izin vermeden sıkı sıkı sarıldım ona.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEVÂFUK
General FictionTevâfuk: Birbirine denk gelme, latifâne (hoş, zarif) bir şekilde uyum içinde olma. ===== Henüz 21 yaşındayken -sözüm ona- töre kanunları yüzünden evlendirilmeye mecbur bırakılan ve küçük bir yardımla Gaziantep'ten İstanbul'a kaçan Yaren Başaran. Üni...