TEVÂFUK

45| 'EL ELE'

#

—> Ayşin Çiçek

Yemekten sonra çay faslını da tamamladığımızda Şeker Teyzeler eve gitmek üzere ayaklandılar.

"Anne, siz geçin eve. Ben gelirim birazdan." dedi Fatih.

"Tamam oğlum. Kızlar, ellerinize sağlık. Her şey çok güzeldi."

"Afiyet olsun teyzem." dedim gülümseyerek.

Yaren'in hali bir tuhaftı. Yüzü asılmıştı.

"Hadi, iyi akşamlar."

Kapıyı kapatıp oturma odasına geçtik.

Fatih'le Yaren yan yana otururken Civan'la ben de onların karşısına oturduk.

"Bir problemimiz var." dedi Yaren moralsiz bir şekilde.

"Ne oldu?" dedim merakla. "Yemekten beridir bir tuhafsın."

"Baban aradıktan sonra böyle oldun." dedi Fatih. "Ne söyledi? Geri çağırmıyordur inşallah."

"Yok. Beni çağırmıyor ama... yarın onlar geliyormuş buraya."

"Ama ya..." dedim uzatarak. "Olmadı bu hiç."

"E gelsinler." dedi Civan. "Ben görünmem ortalarda."

"'Adresini ver, orada kalırız' dedi. Senin burada kaldığını biliyor, Ayşin'i de gördü daha önce."

"Tamam, bir ev ayarlarız. Orada kalırsınız. Sen de normalde orada oturuyormuş gibi davranırsın."

"Civan, olur mu öyle ya?" dedi Yaren. "Daha ne kadar yük olacağım sana?"

"Ne yükü Yaren? Madem girdik bir işin içine, birbirimize destek olacağız tabii. Ben ayarlarım evi."

Yaren sessiz kalırken pek memnun görünmüyordu.

"Söylemeyi falan düşünmüyorsundur inşallah." dedim tereddütle. "Bunca zaman sakladınız, şimdi açığa çıkarmayın."

"Söylemeyi düşünmüyorum." dedi Yaren. "Söyleyemem de zaten. Kendimi geçtim, Civan için iyi olmaz. İmran Bey'den korkuyorum açıkçası."

"Valla ben de korkuyorum babamdan." dedi Civan gülerek. "Babamlar geldiğinde nasıl idare ettiysek yine öyle yapacağız. Sen dert etme."

"Niye geliyorlarmış?" diye sordu Fatih.

"Ablam hamile ya, onu bir doktora kontrole getiriyorlarmış. Sanki Antep'te doktor yok." diye çıkıştı Yaren.

Ablasıyla pek güzel bir ilişkisi yoktu. Başka kardeşi de yoktu. Evde annesinden başka destek olan biri de yoktu yanında. Yaren'in eski yaşantısını her düşündüğümde içim gidiyordu.

İyi ki karşılaşmıştık. İyi ki tanışmıştık. Ona bu zamana kadar yapılmayan kardeşliği yapıp her fırsatta yanında olmak için elimden geleni yapıyordum. Bu zamana kadar yaşayamadığı kardeşlik duygusunu yaşatmak istiyordum ona. Sarp'tan ayırmıyordum, öz kardeşim yerine koymuştum Yaren'i. Daha 1,5 aydır tanışıyorduk ama sanki senelerdir hayatımdaymış gibiydi.

"Gülüm, gel dışarı çıkalım seninle. Hava alırsın biraz."

"Çok iyi olur." dedi Yaren. Şalını bağlamak için odasına gittiğinde Fatih de düşünceli görünüyordu.

"Sıkma canını Fatih." dedim. "Birkaç gün idare edeceğiz. Elbet gidecekler. Sürekli de gelmezler zaten."

"Orası öyle de... Bu işin ilerisi de var Ayşin. Mesela sen babasından nasıl kaçacaksın? İllaki bir gün karşılaşma ihtimaliniz var."