TEVÂFUK

28| 'BAŞLANGIÇ'

# 

—> Ayşin Çiçek

Akif'in sorusuna karşılık olarak Civan kaşlarını çatmış, benden bir açıklama bekliyordu.

"Akif, hadi biz gidelim." dedi Kübra. "Görüşürüz Ayşin." deyip Civan'a bir bakış attıktan sonra Akif'i kolundan tutup yanımızdan ayrıldı.

Utanç verici bir an...

"Ayşin?"

"Civan, sorma." dedim hemen.

"Ama soracağım." deyip arabanın kapısını benim için açtı. "Gittiğimiz yerde."

Suratımı asarak arabaya bindim. Civan da yerine geçince yola çıktık.

"Yaren nasıl?" diye sordum, önüme bakarken.

Az önce yaşadığımız sahneyi unutmak ve unutturmaya çalışmak çabasındaydım. Ve de cidden merak ediyordum.

"Sadece düğünde gördüm ama iyi duruyordu. Telefonda görüşmüyor musunuz?"

"Konuşuyoruz ama o kötü olsa bile iyiyim der. Antep'te durumlar ne? Kötü bir şey var mı?"

"Dedikodu kazanı olması dışında bir sorun yok."

"Öyleymiş, Yaren söyledi. Günahı boyunlarına artık."

Bir restorana girdiğimizde masaya oturduk ve birer kahve söyledik.

"Anlat bakayım. O çocuk kim? Neden öyle söyledi?"

Ah Akif ya...

"Okuldan biri işte, Akif." deyip biraz duraksadım.

Açıkça anlatmak en iyisiydi.

"Benimle görüşmek istiyordu, ben de uygun bir şekilde geri çevirdim ama pek işe yaramadı. Geçen gün seninle telefonda konuşurken arkadaşımın yanına gittim, Akif de oradaydı. Kübra kiminle konuştuğumu sorunca senin adını söyledim, Akif kim olduğunu sordu. Seni kardeşim sandı. Kübra da Akif'i uzak tutmak için senin benim erkek arkadaşım olduğunu söyledi."

Yüzümün kızardığına çok emindim.

Civan'ın başı masaya doğru eğikken bakışlarını bana çevirmişti. O bana öyle kaşlarının altından bakarken gözüme çok karizmatik görünüyordu, kalbimin hızlanmasına engel olamıyordum.

"Neden geri çevirdin?"

"Çünkü..." deyip bekledim.

İlan-ı aşk edecek değildim sonuçta. Civan beni seviyordu, evet ama o açıklayacak cesareti bulduğunda ben de karşılık verecek cesareti bulacaktım.

"Akif farklı gözle baktığım biri değil."

"Öyle biri var mı?" diye sorarken hafifçe doğrulmuştu.

"Özel hayatımı mı dökeyim bu masaya?" dedim gülerek.

"Yok, ben sohbet olsun diye sordum." derken masada parmaklarını tıkırdatmaya başladı.

Hı hı... tabii.

"Anladım."

Kahvelerimizi içerken Civan'ın bizim mahallenin alt tarafına denk gelen sahil kısmına bir restoran açma aşamasında olduğunu öğrendim. Biraz Antep'ten, biraz buralardan konuşup sohbet ettik.

Daha sonra arabasına geri bindiğimizde tadilatı yapılan restoranı görmek için yola çıktık.

Üç katlı, geniş ve ferah bir yerdi. Deniz manzaralı olması da çok hoşuma gitmişti.