TEVÂFUK

4| 'YEMEK'

#

—> Ayşin Çiçek

Abim? Abim!

Az önce hiç tanımadığım bir insanı abim olarak tanıtmıştım. Bu iş giderek fena bir hal almaya başlamıştı.

"Öyle mi?" dedi Şeker Teyze. "Ben de sizi bu akşam bize yemeğe çağıracaktım, tanışmak için. E hazır abin de buradayken o da gelir, güzel bir yemek yeriz. Olur mu?"

Tam şu an bayılabiliyor muyuz?

"Yemek?" dedi Yaren. "Bu akşam?"

"Şeker Teyze, şimdi abim yoldan geldi. Yorgundur o."

"E akşama çok var canım, dinlenir." deyip Civan'a baktı Şeker Teyze. "Hoş geldin oğlum." dedikten sonra da bana baktı. "Akşam görüşürüz kızım."

"Görüşürüz." diye mırıldandım el mecbur.

Şeker Teyze içeri girince Civan hiçbir şey anlamadığını açıkça belli eden bakışlarını Yaren'e çevirdi.

"Şey... Biz şu an oturduğumuz eve taşınabilmek için kuzen olduğumuzu söyledik. Şimdi de durumu toparlayabilmek için..." deyip sustu Yaren. "Zaten birkaç günlüğüne buradasın, idare et lütfen."

"Yemeğe gelmek zorunda mıyım?"

"Sanırım. Kusura bakma."

"Tamam, sorun yok. İdare ederim."

"Sağ ol."

"Ben buralardayım. Akşam haberleşiriz."

Civan yanımızdan ayrılınca Yaren'e döndüm.

"Başımıza iş aldık durup dururken."

"Allah'tan Civan bir sorun çıkarmadı." dedi Yaren. "Ben de içeri döneyim bari. Olan oldu artık."

"Ben de okula gidiyorum. Haberleşiriz."

"Tamam. Görüşürüz."

İnşallah bir sorun çıkmadan bu durumdan kurtulabilirdik.

—> Yaren Başaran

"Kolay gelsin."

"Teşekkürler." dedim kapıdan çıkmak üzere olan müşteriye.

İşteki ilk günüm gayet güzel geçiyordu. Şeker Teyze arada benimle birlikte müşterilerle ilgilenmiş, arada da taburesinde oturmuş ve beğeni dolu bakışlarla beni izlemişti.

Müşteriler öğleden sonra birden gelmeye başlamıştı, ben de elimden geldiğince ilgilenmiştim.

Tek sorun biraz fazla yorgun hissetmemdi ama ona da gün geçtikçe alışacaktım.

Akşam, dükkanı kapatma vakti gelince Şeker Teyze ve Fatih kasada günün hesabını yaparken ben de ortalığı toparladım. Daha sonra hep birlikte çıktık dükkandan.

"Hadi kızım, yemekte görüşürüz." dedi Şeker Teyze, apartmanlarımızın önüne geldiğimizde.

"Tamam Şeker Teyze, namazlarımızı kılıp geliriz."

Apartmana girdiğimde merdivenleri çıkarken bir yandan da Civan'ı aradım.

"Alo."

"Civan, müsait misin?"

"Evet, oteldeyim."

"Biz bir yarım saate geçeceğiz Şeker Teyzelere, haberin olsun."

"Tamam, birazdan orada olurum."

Telefonu kapatıp eve girdiğimde Ayşin televizyon izliyordu.

"Selamünaleyküm." deyip kendimi yanına attım.