TEVÂFUK

20| 'SAHİL'

#

—> Ayşin Çiçek

Şahin Bey ve adamları geldiği gibi hızla giderken telaşla Civan'a baktım.

"Ne demek, bulmuşlar? Nasıl bulmuşlar?"

Civan benim aksime gayet sakin görünüyordu.

"Sakin ol bir kızım ya. Bütün mahalleyi başımıza toplayacaksın."

"Civan adam 'bulmuşlar' dedi. Sen niye bu kadar sakinsin? Bir şey yapsana. Peşlerinden git."

"Onları ben gönderdim oraya."

"Ne? Bir de adamları Yaren'e mi gönderdin?" derken gözlerim hayretten açılabildiği kadar açılmıştı.

"He Ayşin, Yaren'e gönderdim." dedi Civan bezgin bir şekilde.

"Doğru düzgün anlat şunu." diye çemkirdim. "Ne yaptın?"

"Of sinirlenince hiç çekilmiyorsun." derken yüzünü buruşturan Civan sabrımı zorluyordu.

"Bana bak, vallahi dalarım sana." dediğimde az ilerimizde duran korumaların hafiften gülme sesleri kulağıma geldi.

Civan onlara bir bakış atınca hepsi susup başka yönlere baktılar.

"Yürü, yukarı." dediğinde Civan'a ters bir bakış atıp apartmana girdim.

"İlla çatlatacaksın insanı. Ne olur sanki hemen anlatsan?"

"Eğlencesi kaçıyor." diyen Civan'a döndüm sinirle. "Tamam tamam, demedim bir şey." derken gülüşünü bastırmaya çalışıyordu.

Bu hali gözüme çok güzel görününce sinirlerimin yumuşadığını hissettim ama ona belli etmemek için önüme dönüp hızla çıktım merdivenleri.

Eve girip oturma odasına geçtiğimizde merakla ve aynı telaşımla yüzüne baktım.

"Ee? Anlat hadi."

"Yaren adına bilet aldım, Konya'ya. Biraz da orada arasınlar."

"Yaren'i Konya'ya gitti zannediyorlar yani?" dedim gülerek. "E onlar oraya giderse seni de götürürler."

"Şahin Bey benden şüphelendiği için az önce adamına ne bulduğunu sormadı. Eğer yanımda söylerse ondan önce davranacağımı zannediyor. Yani beni Konya'ya götürüp Yaren'e yardımcı olmamı istemez."

Civan şu an gözüme çok daha zeki görünüyordu. Sanki yüzyılın icadını o yapmış gibi hissediyordum.

"Şu an nasıl rahatladım, anlatamam." dedim arkama yaslanırken.

"E bu kadar kafa yormuşken bir kahveni içerim, ödül olarak."  dedi o da arkasına yaslanıp kolunu koltuğun yaslanma yerine uzatırken.

Gülerek ayağa kalktım.

Mutfağa gidip kahvelerimizi yaparken çok fazla mutlu hissediyordum.

Yaren'in babasının dikkatini -umuyordum ki- uzunca bir süreliğine uzağa çekmiştik. Yaren'in Fatih'le arası iyiye gidiyordu. Bir de Civan'la benim aramda bir hareketlenme olursa durumumuz tadından yenmeyecek bir hale gelecekti.

—> Yaren Başaran

Üzerimdeki tedirginlik ve korku hala yerini korurken içime deniz havasını çekerek sakinleşmeye çalıştım.

Fatih'e söylediğim sözden sonra hayran kaldığım gülümsemesini sunmuştu bana.

Aramızda başka bir konuşma geçmeden dükkanı kapatmış ve evlerimize doğru yol almıştık birlikte.