TEVÂFUK

11| 'ODUN'

#

—> Ayşin Çiçek

Civanlarda daha fazla durmayıp çıktığımda bizim kapıya yeni gelen Yaren'i gördüm. O da beni görür görmez imalı imalı güldü.

"Ayşin? Nereden böyle?"

"Sen nereden böyle?" derken ben de onun tonlamasıyla konuştum.

Nereden geldiğini biliyordum ama bana yaptığı imânın aynısını ona yapmak için sormuştum.

"Civan nasıl? İyi mi?"

"İyi. Hatta turp gibi." diye homurdandım.

En son bana 'beni anlamakta çok zorlandığını' söylemişti. Ben de kem küm etmiş, sonra da kalkıp çıkmıştım.

Kim bilir arkamdan ne kadar gülmüştü? Gıcık adam.

"Hadi girelim." dediğimde Yaren elindeki anahtarla kapıyı açtı. Biz içeri girer girmez annem oturma odasından çıktı.

"Neredesiniz kız siz bu saate kadar?"

"Zaman nasıl geçmiş, anlamadık anne." diye mırıldandım kapıyı kapatırken.

"Ben göstereceğim size şimdi zamanı? Saatten haberiniz var mı?"

"Iı... ben namazımı kılayım, vakit geçmeden." deyip ışık hızıyla kaçan Yaren'in kaçış sebebi çok mantıklıydı.

"Ben de öyle yapayım." deyip yandan yandan odama adımlamaya başladım.

"Kaçın siz, kaçın. Bakalım nereye kadar kaçacaksınız?"

Odama gidip üzerimi değiştirdikten sonra abdest alıp namazımı kıldım.

Namazdan sonra kendimi yatağa attığımda üzerime öyle büyük bir yorgunluk çökmüştü ki hemen gözlerim kapanmaya başlamıştı.

=====

"Ben çıktım." diye seslenip kapıyı örttüm.

Merdivenleri inip apartmandan çıktığımda kapının önünde telefonla konuşan Civan'ı gördüm. Bana eliyle 'beklememi' işaret etti.

"Baba ben bu kızı bulmak zorunda mıyım? Her yeri aradık zaten, kız yok işte. Demek ki kaçtı gitti İstanbul'dan." deyip karşı tarafı dinlemeye başladı Civan.

Bu kız diye bahsettiği Yaren'di sanırım.

"Tamam baba, ona da tamam. Adamla görüşeceğim bugün zaten. Bir yandan Yaren'i ararken bir yandan da oraya gider gelirim... Sen de şu Şahin Bey'le konuş, arazi işini halletmeye çalış. Gerekirse Başağa'yı falan ikna edin, bu kız bulunmuyor bir türlü."

Son dediği cümleye güldüm istemsizce. Nasıl da iyi oynuyordu ama...

"Tamam." deyip telefonu kapattı ve bana baktı Civan. "Ne gülüyorsun?"

"Bayağı iyi oynuyorsun, ona gülüyorum."

"Şu işin içinden sıyrılmaya çalışıyorum. Hem Yaren'i aramayı bıraksınlar hem de bizi evlendirme düşüncesini kafalarından atsınlar artık."

Bir de o vardı, değil mi?

"Sen nereye?"

"Okula." derken 'başka nereye gidebilirim' der gibi konuşmuştum.

"İyi, gel beraber gidelim."

"Neden?"

"Kardeşimi okula bırakasım geldi." dediğinde gözlerimi devirdim ve yürümeye başladım. O da benimle birlikte geldi maalesef.