Πέρα από τα όρια της πραγματικότητας

Ανάμεικτα συναισθήματα

Όσο ο νεαρός έλειπε από το δωμάτιο, η Φρέγια προσπαθούσε με δυσκολία να συρθεί από το άνοιγμα του κύκλου έξω από αυτόν. Είχε καταφέρει να βγάλει λίγο από το σώμα της έξω από τον κύκλο, όταν άκουσε βήματα να πλησιάζουν. Το χέρι της λίγο πιο πάνω από το σημείο του αγκώνα, ακούμπησε στιγμιαία το περίγραμμα του κύκλου. Η κοπέλα έβγαλε μία κραυγή πόνου και τα μάτια της δάκρυσαν. Ο νεαρός ακούγοντάς την, έτρεξε γρήγορα και έπιασε το σώμα της που εξείχε από τον κύκλο βάζοντάς την προσεκτικά, ξανά στο εσωτερικό του.
- Είσαι καλά; Ρώτησε ανήσυχος.
- Πονάω πολύ, πρόφερε με δυσκολία η Φρέγια δείχνοντας το χέρι της. Εκείνος έλεγξε το έγκαυμα που είχε δημιουργηθεί στο χέρι της και έπειτα την κοίταξε στα μάτια
- Μα τι σκεφτόσουν; Ειλικρινά γιατί το έκανες αυτό; Σε είχα προειδοποιήσει τι θα σου συμβεί αν αγγίξεις το περίγραμμα του κύκλου. Κι εσύ παρόλα αυτά το ρίσκαρες.
- Ναι με είχες προειδοποιήσει όμως πρέπει να φύγω από εδώ. Δεν μπορώ να περιμένω να με σκοτώσουν. Του απάντησε εκείνη.
- Πες μου κάτι. Αλήθεια δεν έχεις βλάψει ποτέ κανέναν χρησιμοποιώντας τη μαγεία σου; Στο μυαλό του νεαρού, είχαν δημιουργηθεί αμφιβολίες.
- Φυσικά και ναι. Ποτέ δεν έχω βλάψει άνθρωπο ή ζώο. Ποτέ δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν. Γιατί με ρωτάς; Είπες ότι με πιστεύεις! Η Φρέγια ένιωσε να χάνει την μόνη ελπίδα που είχε για σωτηρία, την ελπίδα που είχε δημιουργηθεί χάρη σε εκείνον.
- Δεν..- δεν μπορώ να σε εμπιστευτώ. Όλες εσείς ξέρετε διάφορους τρόπους για να μας ξεγελάτε. Έχετε αγγελικά πρόσωπα, όμως στην πραγματικότητα μέσα σας είστε σάπιες. Δεν θα ξεγελαστώ. Είπε και πήγε να απομακρυνθεί από κοντά της
- Περίμενε! Γιατί; Γιατί δεν μπορείς να με εμπιστευτείς; Είπες ότι πιστεύεις ότι δεν είμαστε όλες οι μάγισσες κακές. Τώρα τι άλλαξε; Είπες ότι δεν μπορείς να μου κάνεις κακό γιατί δεν πιστεύεις ότι το αξίζω. Γιατί; Γιατί τώρα να θες κι εσύ το κακό μου όπως όλοι οι άλλοι; Η Φρέγια είχε σταθεί στους αγκώνες της και προσπαθούσε να τον κοιτάζει κατάματα
- Μία από εσάς σκότωσε την μητέρα μου! Όχι δεν θα βοηθήσω κάποια που ακόμα κι αν δεν το έχει κάνει, έχει το κακό μέσα της. Κυλάει στις φλέβες σου όπως το αίμα. Αν δεν υπήρχατε όλες εσείς, η μητέρα μου και δεκάδες άλλοι θα ζούσαν! Από μικρό παιδί μου έμαθαν όχι έλεος όχι οίκτος στις μάγισσες. Κι αυτό πρέπει να κάνω τώρα, όσο κι αν παλεύω με τον ίδιο μου τον εαυτό για να το κάνω. Λέγοντας αυτά βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντας την Φρέγια βυθισμένη στις σκέψεις της και με δάκρυα να τρέχουν ακόμα από τα μάτια της. Κατευθύνθηκε ξανά προς την αίθουσα που γινόταν το συμβούλιο. Άνοιξε την πόρτα και κατευθύνθηκε προς τους υπόλοιπους κυνηγούς που συζητούσαν.
- Κάθισε μαζί μας. Του είπε ο πατέρας του και του πρόσφερε μια θέση δίπλα του.
- Ευχαριστώ πατέρα, είπε και κάθισε.
- Μπορείτε να με ενημερώσετε; Ρώτησε τους υπόλοιπους. Ο κυνηγός που καθόταν απέναντί του τον κοίταξε δύσπιστα, όμως ένας άλλος πήρε το λόγο
- Ναι. Λοιπόν, η απόφαση πάρθηκε από κοινού. Η μάγισσα πρώτα θα ανακριθεί και αν χρειαστεί θα βασανιστεί για να ομολογήσει τα εγκλήματά της, που σίγουρα θα έχει διαπράξει. Και στην συνέχεια θα θανατωθεί. Ο τρόπος θα καθοριστεί από το πόσο αισχρά είναι τα εγκλήματά της. Ο νεαρός ένιωσε έναν κόμπο στο στομάχι του, συνειδητοποιώντας τα λεγόμενα του κυνηγού. Όλα αυτά θα τα πάθαινε εκείνη. Δεν μίλησε, αποφάσισε να μείνει σιωπηλός.
- Ετοίμασε την μάγισσα, σε λίγο θα έρθουμε κι εμείς και θα ξεκινήσει η ανάκριση. Του είπε ο πατέρας του. Εκείνος έγνεψε καταφατικά και αποσύρθηκε από το συμβούλιο. Έφτασε στο δωμάτιο που βρισκόταν η Φρέγια, και περνώντας την πόρτα το βλέμμα του έπεσε πάνω της. Το σώμα της ήταν ακίνητο, πλησίασε με αργά βήματα κοντά της. Ήταν αναίσθητη. Πέρασε το χέρι του από το άνοιγμα του κύκλου και την άγγιξε απαλά. Η κοπέλα δεν κουνήθηκε. Σήκωσε το κεφάλι της στα χέρια του και απομάκρυνε τα μαλλιά της από το πρόσωπό της. Από την μύτη της έτρεχε αίμα και τα χείλη της είχαν πασαλειφθεί κι αυτά. Τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν βλέποντας το θέαμα. Έμοιαζε σαν νεκρή. Ήταν κατάχλομη και σχεδόν δεν ανέπνεε. Το μόνο που του έδινε σιγουριά ότι ήταν ακόμα ζωντανή, ήταν η ζεστασιά από το σώμα της και ο αχνός χτύπος της καρδιάς της. Της χάιδεψε το πρόσωπο
- Άνοιξε τα μάτια σου. Με ακούς; Η κοπέλα άνοιξε ελάχιστα τα μάτια της, στρέφοντάς τα προς τα δικά του.
- Δεν θα αντέξω. Θα έχω πεθάνει πριν έρθουν οι κυνηγοί. Πρόφερε με την φωνή της σπασμένη.
- Όχι, όχι μην το λες αυτό. Η φωνή του τώρα έτρεμε όπως και τα χέρια του.
- Τι νόημα έχει; Ή τώρα ή μετά, έτσι κι αλλιώς ο θάνατος πλησιάζει. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της.
- Τι πρέπει να κάνω, θα τρελαθώ! Αλήθεια θα τρελαθώ. Δεν μπορώ να σε αφήσω, δεν μπορώ να τους αφήσω να σε πλησιάσουν. Δεν ξέρω αν όντως όλο αυτό είναι μία πλάνη όπως λένε οι υπόλοιποι, όμως δεν μπορώ να αφήσω τους χτύπους της καρδιάς σου να σβήσουν. Τα μάτια του δάκρυσαν στα τελευταία λόγια. Έβγαλε το μαχαίρι που ήταν σφυρηλατημένο και κατασκευασμένο για να φέρνει τον πόνο στις μάγισσες. Το τοποθέτησε πάνω στον κύκλο, ψέλισε κάποια λόγια κι εκείνος διαλύθηκε εντελώς. Η Φρέγια ένιωσε μία τεράστια ποσότητα οξυγόνου, να εισβάλει στα πνευμόνια της. Έβαλε γρήγορα το μαχαίρι πίσω στην θέση του και στράφηκε προς την Φρέγια
- Κρατήσου σε παρακαλώ, θα σε πάρω από εδώ. Είπε και την σήκωσε στα χέρια του. Εκείνη πέρασε το χέρι της γύρω από τον λαιμό του
- Σε ευχαριστώ. Ειλικρινά δεν ξέρω πως να σου το ανταποδώσω. Του είπε με ένα αχνό χαμόγελο.
- Μείνε ζωντανή. Κρατήσου και θα φύγουμε μακριά από εδώ. Έτσι θα μου το ανταποδώσεις. Της χαμογέλασε και κινούνταν με βιαστικά βήματα προς την έξοδο. Ευτυχώς όλοι ήταν στο συμβούλιο, οπότε δεν συνάντησε κανέναν στην διαδρομή.
- Δεν μπορώ να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά. Ψιθύρισε η Φρέγια
- Νιώθεις καλά; Μπορείς κανονικά να αναπνεύσεις; Την ρώτησε εκείνος ανήσυχος
- Ναι απλώς νιώθω τεράστια κούραση. Του απάντησε εκείνη καθησυχάζοντάς τον.
- Αν είναι έτσι εντάξει δεν υπάρχει πρόβλημα, κλείσε τα μάτια σου και ξεκουράσου σύντομα φτάνουμε. Είπε εκείνος κρατώντας την στην αγκαλιά του. Εκείνη είχε ακουμπήσει το κεφάλι της στο στήθος του και ακούγοντας τον ξέφρενο χτύπο της καρδιάς του είχε αποκοιμηθεί. Πρέπει να είχαν περάσει αρκετές ώρες, όταν η Φρέγια άνοιξε ξανά τα μάτια της. Βρισκόταν σε ένα όμορφο ξύλινο σπιτάκι κάπου μέσα στο δάσος. Μία δυνατή φωτιά έκαιγε στο τζάκι, ζεσταίνοντας το χώρο. Εκείνη ήταν ξαπλωμένη σε ένα στρώμα φτιαγμένο από κουβέρτες στο πάτωμα και καλά σκεπασμένη. Ανασηκώθηκε ελαφρά και πρόσεξε ότι το τραύμα στο χέρι της, ήταν δεμένο με ένα καθαρό πανί.
- Ξύπνησες. Ωραία πολύ χαίρομαι. Πώς αισθάνεσαι; Την ρώτησε ο νεαρός με ένα φωτεινό χαμόγελο.
- Αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Αλήθεια σε ευχαριστώ για όλα! Αν δεν ήσουν εσύ αυτή την στιγμή θα ήμουν.. σταμάτησε για λίγο και χαμήλωσε το βλέμμα της.
- Έλα, έλα μην τα σκέφτεσαι αυτά τώρα. Είσαι καλά και μακριά από τον κίνδυνο. Είσαι ασφαλής τώρα ηρέμησε. Μακάρι να σε είχα βοηθήσει νωρίτερα, να σε είχα πάρει από εκεί μέσα πριν να καταρεύσεις. Το βλέμμα του σκοτείνιασε φέρνοντας στο μυαλό του την εικόνα της, με το πρόσωπό της χλωμό και μέσα στα αίματα. Εκείνη τον πλησίασε και κάθισε κοντά του μπροστά από το τζάκι.
- Δεν υπάρχουν λόγια για να σε ευχαριστήσω. Τέλος πάντων, αυτά πέρασαν τώρα και χάρη σε εσένα είμαι καλά και ασφαλής. Μπορώ λοιπόν να μάθω το όνομα του σωτήρα μου; Του χαμογέλασε και τον πείραξε γλυκά.
- Είμαι ο Λουκ και χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω. Και το δικό σου όμορφή μου δεσποινίς;  Της ανταπέδωσε το χαμόγελο και το πείραγμα. Η κοπέλα γέλασε και του ειπε
- Με λένε Φρέγια. Και οι δυο τους χαμογελούσαν επιτέλους ξέγνοιαστα και είχαν ξεχάσει, έστω και για λίγο τον κίνδυνο.
- Μου αρέσει το όνομά σου. Χαμογέλασε και τοποθέτησε μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της. Λοιπόν είσαι σίγουρα καλά έτσι; Χρειάζεσαι κάτι;
- Ναι είμαι καλά μην ανησυχείς. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ειδοποιήσω με κάποιον τρόπο την μητέρα μου και την φίλη μου ότι είμαι καλά. Ήταν εκεί όταν με έπιασε ο Λούθερ και θα έχουν ανησυχήσει πολύ. Μα για μια στιγμή. Θυμάμαι ότι με κρατούσε ο Λούθερ μετά όμως, πώς κατέληξα στα χέρια των κυνηγών;
- Ο Λούθερ έκανε συμφωνία με τον αρχηγό των κυνηγών. Εκείνος σε παρέδωσε στους κυνηγούς. Της εξήγησε ο Λουκ. Η Φρέγια δεν πίστευε αυτά που άκουγε! Ο ίδιος της ο πατέρας θα ήταν υπεύθυνος για τον θάνατό της! Εκείνος δεν ξέρει ότι είναι κόρη του βέβαια, όμως πραγματικά αυτή η αποκάλυψη την σόκαρε. Παρόλα αυτά δεν θέλησε να μοιραστεί τις σκέψεις της με τον Λουκ και αρκέστηκε μόνο στο να γνέψει καταφατικά. Έτσι άλλαξε το θέμα της συζήτησης
- Πού είμαστε; Ρώτησε τον Λουκ
- Είμαστε κάπου που δεν θα μας βρουν μην ανησυχείς. Είναι το παλιό σπίτι της μητέρας μου και το αγαπημένο μου μέρος από όταν ήμουν παιδί. Με συγχωρείς για αυτά που είπα νωρίτερα. Της είπε ο Λουκ
- Μην το σκέφτεσαι καταλαβαίνω ότι με αυτές τις αντιλήψεις έχεις μεγαλώσει. Είναι πολύ όμορφο μέρος, πρόσθεσε.
- Είναι ένα μέρος μακριά από όλο αυτό το μίσος. Μακριά από αυτό το ανθρωποκυνηγητό. Είναι όμορφο γιατί δεν έχει πατήσει το πόδι του εδώ μέσα κανένας με κακία στην ψυχή του, ούτε καν ο πατέρας μου. Είναι ένα αγνό μέρος, όπως εξάλλου ήταν και η μητέρα μου. Της εξήγησε ο Λουκ
- Πρέπει να ήταν πολύ όμορφος άνθρωπος. Αυτό σημαίνει ότι εφόσον με έφερες εδώ δεν πιστεύεις ότι υπάρχει κακό στην ψυχή μου;  Ρώτησε η Φρέγια
- Σου το είπα από την αρχή παρόλο που για λίγο φέρθηκα ανόητα, δεν πιστεύω ότι είσαι κακιά. Δεν βλέπω το κακό μέσα στα μάτια σου... Της απάντησε εκείνος και της χάιδεψε απαλά το πρόσωπο.
- Χαίρομαι πολύ που το ακούω αυτό. Λουκ δεν φοβάσαι για τον εαυτό σου;
- Φοβήθηκα όταν πήγα να χάσω τον εαυτό μου. Όταν επηρεάστηκα από αυτά που μου είπαν. Της απάντησε.
- Λουκ θα προσπαθήσουν να σε βρουν και να σου κάνουν κακό επειδή βοήθησες μια μάγισσα. Εγώ πάντως φοβάμαι πολύ για εσένα. Θέλω να προσέχεις. Του είπε η κοπέλα κοιτώντας τον στα μάτια.
- Θα προσέχω μην ανησυχείς. Πήγε αργά. Αν θέλεις μπορούμε να κοιμηθούμε και να συνεχίσουμε την συζήτηση αύριο. Τι λες; Την ρώτησε ο Λουκ
- Ναι καλή ιδέα. Κι εσύ θα πρέπει να είσαι κουρασμένος. Του είπε εκείνη
- Ναι είμαι είναι η αλήθεια. Ωραία εγώ θα κοιμηθώ εδώ κι εσύ εκεί που κοιμήθηκες και νωρίτερα. Εντάξει; Είπε κι έδειξε το στρώμα από κουβέρτες που κοιμήθηκε η Φρέγια και ένα άλλο που θα κοιμόταν ο ίδιος. Η Φρέγια ξάπλωσε αναπαυτικά και σκεπάστηκε. Γύρισε και κοίταξε τον Λουκ
- Καληνύχτα Λουκ. Του είπε χαμογελαστά.
- Καληνύχτα Φρέγια. Είπε και εκείνος και της ανταπέδωσε το χαμόγελο. Έκλεισαν τα μάτια τους και παραδόθηκαν σε έναν όμορφο ύπνο.