Πέρα από τα όρια της πραγματικότητας

Στον δρόμο του πεπρωμένου

Φωνές και χτυπήματα ακούστηκαν στην πόρτα όταν η Λορέιν πήγε γρήγορα να ανοίξει γνωρίζοντας από πριν ποιος βρισκόταν πίσω από την ξύλινη πόρτα. Η Λορέιν ήταν πάντα μια σωστή και μετρημένη γυναίκα που αντιμετώπιζε τα γεγονότα στην ζωή της με ψυχραιμία και ευθύτητα. Αυτή την φορά όμως την είχε κατακλύσει ο φόβος, καθώς ήξερε ότι η σημερινή επίσκεψη δεν ήταν για καλό. Ευχήθηκε από μέσα της να μην προδώσει τα αισθήματά της η όψη της και η γρήγορη και βαριά ανάσα της. Η Λορέιν άνοιξε την πόρτα και παραμέρισε για να περάσουν οι απρόσκλητοι επισκέπτες στο εσωτερικό του σπιτιού. Ο άντρας που μπήκε μέσα ήταν μεγαλόσωμος με άγρια όψη. Είχε μαύρα μαλλιά και σκούρα μάτια με μια ουλή να κάνει την εμφάνισή της σχεδόν δίπλα από το μάτι του στα δεξιά του προσώπου του, φορούσε έναν μακρύ κόκκινο μανδύα με χρυσά σχέδια που τον έκανε να φαντάζει ακόμα πιο τρομερός. Από πίσω ακολουθούσαν άλλος ένας άντρας μετρίου αναστήματος με καστανά μαλλιά και ανοιχτόχρωμα μάτια φορώντας έναν πανομοιότυπο κόκκινο μανδύα χωρίς τα χρυσά σχέδια μάλλον συμβόλιζαν κάποιο βαθμό και μια γυναίκα λεπτεπίλεπτη με κατάξανθα μαλλιά και σκούρα μπλε μάτια φορώντας έναν ίδιο μανδύα με ασημένια σχέδια. Η Λορέιν αμέσως τους αναγνώρισε. Οι Κόκκινοι Φρουροί βρίσκονταν στην πόρτα της. Ήταν κάποια από τα μέλη του Συμβουλίου. Ο μεγαλόσωμος άντρας την πλησίασε και η Λορέιν ένιωσε για μια στιγμή αδύναμη απέναντί του καθώς εκείνη ήταν πιο μικροκαμωμένη σε σύγκριση με εκείνον οπλίστηκε όμως με θάρρος και τον κοίταξε κατάματα. Το παρουσιαστικό της έπρεπε να δείχνει ακέραιο σίγουρο και επιμελημένο. Τα καστανόξανθα μαλλιά της ήταν πιασμένα και τραβηγμένα προς τα πίσω σε έναν αυστηρό κότσο ωστόσο είχε αφήσει και μια τούφα από τα μαλλιά της να πέφτει κυματιστή στα δεξιά του προσώπου της δίνοντας της χάρη και κομψότητα φορώντας ένα όμορφο πορτοκαλί φόρεμα με λευκά σχέδια.
- Λούθερ. Σε τι οφείλω την τιμή της επίσκεψης της δικής σου και της συντροφιάς σου; Είπε η Λορέιν κοιτάζοντας κατάματα τον μεγαλόσωμο άντρα.
- Λορέιν ας μην γελιόμαστε δεν νιώθεις και ιδιαίτερη χαρά που με βλέπεις. Ανταπάντησε ο Λούθερ.
- Οο από που το συμπεραίνεις αυτό;
Ο Λούθερ δεν απάντησε αμέσως απλά κοιτούσε την Λορέιν περιεργάζοντάς την σαν να προσπαθούσε να καταλάβει τα πραγματικά της αισθήματα για την συνάντησή τους.
- Ας μην χρονοτριβούμε Λορέιν, είπε τρίβοντας το σαγόνι του. Ξέρεις πολύ καλά γιατί βρισκόμαστε εδώ.
Η Λορέιν προσπάθησε να φαίνεται σίγουρη σε όσα θα πει.
- Λυπάμαι αλλά δεν σε καταλαβαίνω, και δεν γνωρίζω τον λόγο της επίσκεψής σας αν θέλεις διαφώτισέ με. Είπε πέρνοντας την κανάτα με το τσάι και γεμίζοντας ένα φλυτζάνι.
- Αγαπητή μου Λορέιν ξέρεις ότι δεν μπορείς να με ξεγελάσεις. Είπε ο Λούθερ με ένα αυτάρεσκο και χαιρέκακο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Όμως γιατί δεν φωνάζουμε την κόρη σου που αν δεν κάνω λάθος τώρα πρέπει να είναι ολόκληρη κοπέλα για να μας βοηθήσει λιγάκι.
- Την κόρη μου μην την ανακατεύεις. Είπε απότομα η Λορέιν πλησιάζοντας απειλητικά τον Λούθερ. Αμέσως ο Λούθερ την ακινητοποίησε με μια κίνηση των χεριών του.
- Γιατί εξάπτεσαι τόσο αγαπητή μου μόνο που αναφέρθηκα στην όμορφη κορούλα σου; Είπε αγγίζοντας το σαγόνι της Λορέιν. Εκείνη προσπάθησε να απελευθερωθεί από το κράτημά του.
- Μείνε μακριά της Λούθερ. Ο Λούθερ άφησε την Λορέιν με μια απότομη κίνηση.
- Που βρίσκεται; Είπε με έναν ψυχρό τόνο.
- Να μην σε νοιάζει. Απάντησε στον ίδιο τόνο η Λορέιν.
- Ξέρεις ότι μπορώ να σε κάνω να μιλήσεις. Μην με αναγκάσεις.
- Γιατί κυνηγάς την κόρη μου;
- Ξέρεις..
- Πες μου γιατί την φοβάσαι.
-Την φοβάμαι; Είπε ο Λούθερ βάζοντας τα γέλια.
- Όχι αγαπητή μου δεν την φοβάμαι δεν φοβάμαι ένα μικρό κακομαθημένο κοριτσάκι που προσπαθεί να το παίξει εκλεκτή! Η Λορέιν μην ελέγχοντας τα νεύρα της στο άκουσμα των λογιών του Λούθερ του έριξε ένα δυνατό χαστούκι. Αμέσως εκείνος την έπιασε από τον λαιμό φέρνοντάς την κοντά του.
- Ξέρεις ότι μπορώ αυτή την στιγμή να σε λιώσω. Μην παίζεις με την υπομονή μου Λορέιν! Την άφησε απότομα και εκείνη προσπάθησε να ξανά βρει την ανάσα της.
- Θα την πάρουμε μαζί μας θα μας φανεί πολύ χρήσιμη. Είπε ο Λούθερ απευθυνόμενος στην ξανθιά γυναίκα και τον μελαχρινό άντρα που στέκονταν τόση ώρα ακίνητοι πίσω του και παρακολουθούσαν όλο το σκηνικό. Αμέσως η γυναίκα έκανε κάποιες κυκλικές κινήσεις με τα χέρια της και μετά τα γύρισε σαν να δένει κάτι και έστρεψε τα χέρια της προς την Λορέιν. Χειροπέδες μαγικά φτιαγμένες εμφανίστηκαν γύρω από τα χέρια της Λορέιν. Ο άλλος άντρας άνοιξε την πόρτα και την έσπρωξε προς τα έξω πίσω τους ακολούθησαν και ο Λούθερ με την ξανθιά γυναίκα.