Πέρα από τα όρια της πραγματικότητας

Η Πηγή της Μαγείας και Οι Δύο Κρύσταλλοι

Η Φρέγια έτρεχε για ώρα. Όταν σταμάτησε δεν ήξερε ακριβώς που βρισκόταν. Ήταν έξω από την σπηλιά που είχε κρυφτεί εκείνη και η Γκρέις την βραδιά του κόκκινου φεγγαριού. Χωρίς να το σκεφτεί μπήκε μέσα. Ήθελε ένα μέρος για να ξεκουραστεί και που δεν θα την έβρισκε κανείς. Μετά από ώρα ένιωσε πολύ κουρασμένη. Έτσι χωρίς καν να το καταλάβει είχε αποκοιμηθεί. Μέσα στον ύπνο της άρχισαν να σχηματίζονται εικόνες. Μία γυναικεία φιγούρα έκανε την εμφάνισή της. Ήταν κατάλευκη. Έμοιαζε διάφανη, άυλη. Όταν μίλησε η φωνή της φάνταζε μαγική όπως και η όψη της.
- Φρέγια, σε περίμενα... Της είπε. Η Φρέγια παραξενεύηκε.
- Ποια είσαι; Και τι εννοείς με περίμενες; Την ρώτησε χωρίς να καταλαβαίνει.
- Είμαι Η Φύλακας της Ψυχής. Αυτή την στιγμή βρίσκεσαι στο ταξίδι των ονείρων. Περίμενα την στιγμή που θα έρθεις.
- Δηλαδή ονειρεύομαι; Άρα όλο αυτό είναι μόνο ένα όνειρο έτσι; Ρώτησε η Φρέγια.
- Ναι ονειρεύεσαι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ότι συμβαίνει εδώ δεν είναι αληθινό κι ότι όλα αυτά είναι ψεύτικα. Ας πούμε ότι είναι ένα ζωντανό όνειρο. Της εξήγησε.
- Και τι πρέπει να κάνω; Ποιος είναι ο σκοπός αυτού του ζωντανού ονείρου;
- Να βρεθείς στην Πηγή της Μαγείας. Αυτός είναι ο στόχος σου τώρα. Της απάντησε.
- Δηλαδή σήμερα θα πάω σε αυτό το μέρος; Μόλις ξυπνήσω; Είναι ένα ακόμα βήμα για να εκπληρώσω την προφητεία έτσι δεν είναι; Τώρα η Φρέγια άρχισε να καταλαβαίνει ή μάλλον έτσι νόμιζε.
- Ποιος είπε ότι η Πηγή της Μαγείας είναι ένα μέρος; Πως θα μπορούσε άλλωστε; Από την μαγεία προέρχονται τα πάντα! Το αν θα ξυπνήσεις είναι σχετικό. Πως ξέρεις ότι βλέπεις όνειρο στα αλήθεια; Κι αν πριν έβλεπες όνειρο και τώρα έχεις ξυπνήσει; Μπορείς να είσαι σίγουρη; Στο τέλος στο πρόσωπο της γυναικείας φιγούρας, εμφανίστηκε ένα αινιγματικό χαμόγελο. Η Φρέγια τώρα επεξεργαζόταν στο μυαλό της όσα είχε ακούσει. Όνειρο; Σωστά. Τι ορίζει το τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο; Τι είναι στον κόσμο των ονείρων και τι στον πραγματικό κόσμο; Κι αν όλα είναι ένα όνειρο; Κι αν η ίδια η ζωή είναι ένα όνειρο; Θα ξυπνήσουμε άραγε ποτέ;
- Εντάξει κατάλαβα. Πως θα βρεθώ εκεί; Ρώτησε.
- Φρέγια, το θέμα είναι το αν θα επιλέξεις να βρεθείς εκεί. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να αφήσεις το υλικό σου σώμα και να ταξιδέψεις με το αστρικό. Υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος όμως. Μπορεί να μην καταφέρεις να επιστρέψεις ποτέ στο υλικό σου σώμα και να μείνεις παγιδευμένη ανάμεσα στον κόσμο του αληθινού και του φανταστικού. Εσύ αποφασίζεις Φρέγια.
- Μα αν αρνηθώ, αυτό σημαίνει ότι δεν θα καταφέρω να εκπληρώσω την προφητεία έτσι; Και θα συνεχίσουν να υποφέρουν και να πεθαίνουν αθώοι. Έτσι; Ρώτησε ξέροντας όμως ήδη την απάντηση.
- Ναι. Η προφητεία θα μείνει ανεκπλήρωτη και αυτό προϋποθέτει όλα όσα είπες. Σκέψου καλά όμως Φρέγια. Ρισκάρεις την ζωή σου ή τουλάχιστον την ζωή σου σε αυτό τον κόσμο.
- Θα το κάνω! Είναι καθήκον μου να το κάνω και όπως έχω ξανά πει, αν είναι να χαθεί μία ζωή για να σωθούν τόσες πολλές αξίζει το κόστος. Είπε με σιγουριά η Φρέγια.
- Εντάξει λοιπόν. Ετοιμάσου σε λίγο θα βρεθείς εκεί όπου δεν έχει βρεθεί κανείς άνθρωπος. Για λίγο επέστρεψε στην σπηλιά που είχε αποκοιμηθεί. Ένιωσε ένα ζεστό μούδιασμα και ένα γαργαλητό σε όλο της το σώμα. Με τα εσωτερικά της μάτια είδε την γυναικεία φιγούρα μπροστά της. Μόλις πιάσεις το χέρι μου θα εγκαταλείψεις το υλικό σου σώμα και η αστρική σου μορφή θα με ακολουθήσει. Έτεινε το χέρι της προς το μέρος της Φρέγια κι εκείνη το έπιασε. Πάμε λοιπόν Φρέγια Πέρα από τα όρια της πραγματικότητας... Ένιωσε να εγκαταλείπει το σώμα της και μια δυνατή ώθηση να την τραβάει. Η αστρική της μορφή είχε ελευθερωθεί. Έστρεψε το βλέμμα της προς τα κάτω και αντίκρυσε το σώμα της. Έμοιαζε σαν νεκρή. Δεν είχε χρόνο όμως τώρα για να το σκεφτεί αυτό. Μπροστά της ξεδιπλωνόταν ένα εκτυφλωτικό φως. Έλα Φρέγια, πρέπει να φύγουμε. Άκουσε την φωνή της γυναίκας δίπλα της. Η Φρέγια την ακολούθησε μπαίνοντας στην μεγάλη δέσμη φωτός. Η αίσθηση ήταν μοναδική. Και οι δύο αιωρούνταν στον αέρα και σε συνδυασμό με την λάμψη που τις περιέβαλε ήταν ένα μαγικό ταξίδι!
- Είναι πανέμορφα! Είναι ονειρικά! Είναι μαγικά! Φώναξε ενθουσιασμένη η Φρέγια.
- Ναι είναι! Από εδώ προέρχεται η μαγεία Φρέγια! Λοιπόν τώρα πρέπει να συγκεντρωθούμε. Η αποστολή σου είναι να βρεις τους Τέσσερις Κρυστάλλους της Δημιουργίας. Οι Τέσσερις Κρύσταλλοι είναι συνδεδεμένοι με τα Στοιχεία της Φύσης. Γη, Νερό, Φωτιά και Αέρας. Είναι στα ανάλογα χρώματα. Πράσινο για την Γη, Γαλάζιο για το Νερό, Κόκκινο για την Φωτιά και Λευκό για τον Αέρα. Όπως φαντάζομαι ξέρεις ήδη υπάρχει και το Πέμπτο Στοιχείο που είναι το Πνεύμα. Για αυτό θα μάθεις αφού βρεις τους Τέσσερεις Κρυστάλλους. Υπάρχουν Φύλακες. Ένας για τον κάθε κρύσταλλο. Το ποιοι είναι θα σε αφήσω να το ανακαλύψεις μόνη σου. Έχεις κάποια απορία;
- Ναι. Πως θα βρω τους Κρυστάλλους;
- Ακολουθώντας τα σημάδια και το ένστικτό σου. Φρέγια μην ξεχνάς είσαι μάγισσα! Άφησε τα στοιχεία να σου μιλήσουν. Ακολούθησε τους ψιθύρους τους... Εγώ θα πρέπει να σε αφήσω. Όμως θα σου δώσω αυτό. Αν με χρειαστείς άγγιξέ το και θα έρθω. Της είπε αφήνοντας ένα μαργαριτάρι στο χέρι της.
- Ευχαριστώ. Είπε η Φρέγια και αμέσως η γυναίκα εξαφανίστηκε. Φύλλαξε το μαργαριτάρι και κοίταξε γύρω της. Ήταν όλα τόσο όμορφα τόσο μαγικά. Παντού υπήρχε λάμψη. Γύρω γύρω πετούσαν μικρές νεραϊδούλες σκορπιζοντας χρυσόσκονη. Σε μία λίμνη γοργόνες κολυμπούσαν και έπαιζαν χαριτωμένα με το νερό. Χαριτωμένα ξωτικά έτρεχαν εδώ κι εκεί και άτακτα παιχνιδιάρικα πνεύματα γελούσαν και πετούσαν στον αέρα. Η Φρέγια παρατήρησε ένα πανέμορφο πελώριο δέντρο. Πλησίασε και στάθηκε να το παρατηρεί. Ήταν γεμάτο με σχέδια που έμοιαζαν με διασκορπισμενα κομμάτια κάποιου παζλ, όχι όμως χαραγμένα ο φλοιός του δεν ήταν καθόλου πληγωμένος και ταλαιπωρημένος. Ήταν άψογος και πανέμορφος. Το δέντρο έλαμπε. Μια πράσινη λάμψη το περιστίχιζε. Η Φρέγια ένιωσε μία έλξη να την τραβάει προς τα εκεί. Θυμήθηκε τα λόγια της γυναίκας. Έκλεισε τα μάτια της και περίμενε να ακούσει ψιθύρους.