Πέρα από τα όρια της πραγματικότητας

Μολύνοντας την αγνότητα

Παιδιά πρέπει να αναφέρω ότι το κεφάλαιο περιέχει πολύ σκληρές σκηνές. Συγνώμη αλλά έπρεπε να αναφέρω τι γινόταν ΔΥΣΤΥΧΩΣ εκείνη την εποχή...

- Τι εννοείς; Την ρώτησε έντρομη η Φρέγια. Η πριγκίπισσα Αλίσια δεν απάντησε, μόνο γέλασε χαιρέκακα και απομακρύνθηκε. Η Φρέγια μπορούσε να την διακρίνει από απόσταση και την είδε να πλησιάζει τους φρουρούς του παλατιού. Όταν κατάλαβε τι συμβαίνει η κοπέλα προσπάθησε να φύγει, δίχως αποτέλεσμα όμως εφόσον, οι φρουροί με τις διαταγές της Αλίσια την έπιασαν. Η Αλίσια έδειχνε να απολαμβάνει το θέαμα.
- Κλείστε την στο μπουντρούμι μέχρι να ειδοποιήσω την Ιερά Εξέταση, ότι έχουμε στα χέρια μας μία μάγισσα. Είπε τονίζοντας την τελευταία λέξη.
- Αλίσια τι κάνεις; Την Ιερά Εξέταση; Έχεις τρελαθεί; Μα γιατί με μισείς τόσο πολύ πια; Την ρώτησε η Φρέγια προσπαθώντας να καταλάβει, τι στο καλό συμβαίνει.
- Αυτό σου αξίζει, Φρέγια. Της είπε εκείνη και έπειτα επανέλαβε την εντολή της στους φρουρούς, που φυσικά εκείνοι έφεραν εις πέρας. Αμέσως μετά η Φρέγια, βρέθηκε μέσα σε ένα μπουντρούμι. Ήταν σκοτεινό και μικρό. Κοίταξε γύρω της και αναρωτήθηκε γιατί. Θυμήθηκε τον Λουκ και τα λόγια που της είχε πει. Της είχε ζητήσει να μην πάει να συναντήσει την Αλίσια, όμως εκείνη δεν τον άκουσε. Τώρα ευχόταν, να τον είχε ακούσει. Δεν πέρασε πολύ ώρα και έξω από το μπουντρούμι φάνηκαν κάποιοι άντρες. Κρατούσαν αλυσίδες και μόλις η πόρτα άνοιξε κατευθύνθηκαν βίαια προς την Φρέγια και της έδεσαν τα χέρια. Μία χοντρή αλυσίδα ήταν περασμένη, γύρω από τους ενωμένους καρπούς της και η άκρη της κατέληγε στα χέρια ενός μεγαλόσωμου άντρα. Την οδήγησαν έξω από το παλάτι προς μία εφιαλτική κατεύθυνση. Ο Λουκ και η Γκρέις που ήταν τόση ώρα κρυμμένοι απ' έξω, βλέποντας το θέαμα τους κόπηκε η ανάσα. Αποφάσισαν να ακολουθήσουν από απόσταση ασφαλείας. Η Αλίσια ακολούθησε κι εκείνη. Έφτασαν έξω από ένα μεγάλο κτήριο. Η Φρέγια το αναγνώρισε αμέσως. Ήταν το μέρος που μισούσε περισσότερο στον κόσμο, το μέρος όπου φυλάκιζε αθώες ψυχές. Μία βαριά ξύλινη πόρτα άνοιξε και την έσπρωξαν στο εσωτερικό της. Αμέσως η Φρέγια καταλήφθηκε από πανικό. Δεν υπήρχε κανείς εκεί όμως, εκείνη άκουγε τις απελπισμένες κραυγές των ανθρώπων. Ένιωθε τον πόνο και την δυστυχία, που είχε κατακλύσει αυτό το μέρος. Είχε ακούσει για μέρη που έχουν αρνητική ενέργεια, που σε πιάνει ταχυπαλμία και νιώθεις ανατριχίλα στο σώμα σου, που σου παγώνουν το αίμα αν κάνεις το λάθος και τα επισκεφτείς, είτε από περιέργεια είτε από ανοησία. Αναμφισβήτητα αυτό το άθλιο μέρος, ανήκε σε αυτήν την κατηγορία. Περπατούσε με την βία και σε κάθε βήμα συνέχιζε να ακούει κραυγές. Αναρωτήθηκε αν μόνο εκείνη της ακούει και διαπίστωσε ότι όλοι οι άλλοι, συμπεριλαμβανομένης και της Αλίσια, ήταν ανεπηρέαστοι. Την οδήγησαν σε ακόμα ένα μπουντρούμι, σπρώχνοντάς την με την βία, στο εσωτερικό του. Ήταν σκοτεινό και κρύο. Την άφησαν για λίγο μόνη, ενώ ήταν ακόμα δεμένη με τις αλυσίδες και η κοπέλα καθισμένη κάτω, στηρίζοντας την πλάτη της στον τοίχο, έφερε τα γόνατά της κοντά στο πρόσωπό της, πέρασε τα χέρια της γύρω από το σώμα της αγκαλιάζοντας τον εαυτό της και ξέσπασε σε κλάματα. Ξαφνικά θυμήθηκε εκείνη την γυναικεία φωνή που την καθοδηγούσε. Της είχε πει αν την χρειαστεί να την καλέσει και στην προκειμένη περίπτωση, σίγουρα χρειαζόταν βοήθεια. Έσφιξε με δύναμη το μενταγιόν της, ενώ δάκρυα έτρεχαν ακόμα από τα μάτια της. Άκουσε την ίδια γνώριμη φωνή.