Πέρα από τα όρια της πραγματικότητας

Σχέδιο Επίθεσης

Μετά την αποκάλυψη του ονόματος του μάγου που έκλεψε τον Κρύσταλλο της φωτιάς, η Φρέγια σοκαρισμένη δήλωσε ότι θα τον έφερνε πίσω με όποιο τίμημα. Ήταν αποφασισμένη να βρεθεί αντιμέτωπη με τον άνθρωπο που ονομαζόταν "πατέρας" της. <<Πως είναι δυνατόν κάποιος να επιλέξει συνειδητά μια τέτοια ζωή; Να επιλέξει να χάσει αυτό που αγαπάει περισσότερο και ένα μέρος της ψυχής του; Πώς; Δεν το καταλαβαίνω. Η μητέρα μου τον αγαπούσε στ' αλήθεια κι εκείνος δεν εκτίμησε τίποτα! Το μόνο που τον ένοιαζε είναι η εξουσία και η δύναμη!>>όλα αυτά σκεφτόταν η Φρέγια και όσο τα σκεφτόταν τόσο περισσότερο ένιωθε τον θυμό της να δυναμώνει. Αποφάσισε να μην πει τίποτα στην Λορέιν, όχι ακόμα τουλάχιστον γιατί δεν ήθελε να την θέσει σε κίνδυνο. Μετά από τον διάλογο με την Φύλακα της Ψυχής η Φρέγια επέστρεψε στο σώμα της. Ξύπνησε θορυβημένη στην αγκαλιά του Λουκ που την κοιτούσε ανήσυχος και ξαφνιασμένος από την αναπάντεχη επιστροφή της στο σώμα της.
- Φρέγια! Είσαι καλά; Ρώτησε ο Λουκ κοιτάζοντας την.
- Σωματικά ναι. Μην ανησυχείτε. Απάντησε εκείνη.
- Φρέγια τι συνέβη; Ρώτησε η Γκρέις που ήταν καθισμένη δίπλα στον Λουκ.
- Φαίνεσαι χαμένη. Συμπλήρωσε ο Λουκ, αγγίζοντας τον ώμο της. Η Φρέγια γύρισε προς το μέρος τους κοιτάζοντάς τους, όμως δεν ήξερε τι να τους πει. Να τους έλεγε ότι ο πατέρας της τυφλωμένος από την μανία του για εξουσία και δύναμη είχε κλέψει τον Κρύσταλλο της Φωτιάς; Ότι εγκατέλειψε την μητέρα της για αυτόν τον λόγο; Ότι εκείνη δεν γνώρισε τον αληθινό της πατέρα μόνο και μόνο για αυτό; Προτίμησε να κρατήσει όλες αυτές τις πληροφορίες μέσα στο μυαλό της για λίγο, έτσι σφράγισε πεισματικά τα χείλη της στις απανωτές ερωτήσεις τους.
- Απλά χρειάζομαι λίγο χρόνο. Συγνώμη παιδιά, θέλω να μείνω για λίγο μόνη. Τους απάντησε και στην συνέχεια αφού σηκώθηκε και στάθηκε στα πόδια της αοομακρύνθηκε με ταχύ βήμα από κοντά τους. Ήθελε να αφήσει τα δάκρυά της να κυλήσουν, να αφήσει τον θυμό της να ξεσπάσει. Αυτή την στιγμή το μόνο που ένιωθε για αυτόν τον άνθρωπο ήταν απέχθεια. Όταν είχε πια απομακρυνθεί αρκετά από τον Λουκ και την Γκρέις, στήριξε το σώμα της στον κορμό ενός δέντρου και άφησε το βάρος της να την παρασύρει προς το έδαφος στην βάση του δέντρου. Έφερε τα πόδια της κοντά στο στήθος της τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από τον εαυτό της και άφησε τα δάκρυα της να κυλήσουν. Αναλογίστηκε τον πόνο της μητέρας της όταν εκείνος την είχε αφήσει. Όταν έμαθε ότι μέσα της υπήρχε το παιδί του. Είχε μείνει μόνη, αλλά παρόλα αυτά ήταν πάντα κοντά στην κόρη της. Η Λορέιν ήταν πάντα μία δυναμική και εξαιρετική γυναίκα. Την θέση της θλίψης, πήρε η οργή. Η Φρέγια ήθελε να τον νικήσει. Να τον αποδυναμώσει, να του στερήσει την εξουσία και την δύναμη που είχε κατακτήσει με δόλια μέσα και να τον κάνει να αισθανθεί ανίσχυρος. Σηκώθηκε από το δέντρο που για τόση ώρα ήταν καθισμένη και με βιαστικές κινήσεις έφτασε μπροστά στον Λουκ και την Γκρέις. Και οι δύο την κοιτούσαν με προσμονή περιμένοντας να μάθουν τι θα επακολουθούσε.
- Ήρθε η ώρα να κάνουμε μία επίσκεψη στον πατέρα μου. Ανακοίνωσε και τα δύο παιδιά έμεινα αποσβολωμένοι να την κοιτούν. Ο Λουκ πετάχτηκε αμέσως όρθιος.
- Φρέγια τι λες; Ο Λούθερ μας ψάχνει παντού και όχι για να πιούμε τσάι αλλά για να μας εξαφανίσει! Κι εσύ λες ότι θα πάμε εμείς σε εκείνον; Δεν καταλαβαίνω εξήγησέ μου τι έχει συμβεί σε παρακαλώ! Είπε ο Λουκ με ένταση στην φωνή του που πρόδιδε την σύγχυση που του έφεραν τα λόγια της Φρέγια.
- Λουκ, Γκρέις είπε η Φρέγια απευθυνόμενη και στους δύο. Θα σας εξηγήσω τι συνέβη αλλά είναι κάτι που ούτε εγώ δεν κατανοώ. Οπότε πως μπορώ να εξηγήσω κάτι που δεν κατανοώ; Είπε συγχυσμένη η Φρέγια. Τέλος πάντων, θα σας πω. Είπε και άρχισε να τους αφηγείται όλα όσα συνέβησαν, όλα όσα έμαθε όταν βρέθηκε στο μέρος προέλευσης της Μαγείας.
- Ο πατέρας σου έκλεψε τον Κρύσταλλο της Φωτιάς; Αυτό είναι τρελό! Είπε ο Λουκ.
-Ναι. Γι αυτό ακριβώς τον λόγο θα πρέπει να τον πάρουμε πίσω! Απάντησε με έμφαση η Φρέγια.
- Φρέγια περίμενε ένα λεπτό. Αν ο πατέρας σου έχει στην κατοχή του τον Κρύσταλλο της Φωτιάς, τότε αυτό σημαίνει ότι είναι πάρα πολύ ισχυρός. Φρέγια είναι πολύ επικίνδυνο! Ο άνθρωπος αυτός είναι μοχθηρός μα και πανίσχυρος! Πώς θα μπορέσουμε να τον πλησιάσουμε και μάλιστα να τον νικήσουμε και να πάρουμε τον Κρύσταλλο; Έθεσε ευθέως τις σκέψεις και τα ερωτήματά του ο Λουκ.
- Καταλαβαίνω, δεν είναι ανάγκη να έρθετε. Ήταν το μόνο που απάντησε η Φρέγια.
- Αυτό κατάλαβες εσύ; Φρέγια αυτός ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος για όλους μας. Και για εσένα! Της απάντησε θέλοντας να την λογικέψει ο Λουκ.
- Δεν έχω επιλογή Λουκ. Κατάλαβε το. Του απάντησε εκείνη και πήγε να απομακρυνθεί.
- Μόνη σου δεν θα πας πουθενά. Θα είμαι μαζί σου ότι κι αν γίνει. Δεν θα σε αφήσω να ρισκάρεις έτσι απλά την ζωή σου θα κάνω τα πάντα για να σε προστατέψω. Της είπε κρατώντας σφιχτά το μπράτσο της.
- Μην με ξεχνάτε εμένα. Φυσικά θα πάμε όλοι μαζί! Δήλωσε η Γκρέις με την σειρά της.
- Κατάλαβα, ούτε βήμα δεν θα με αφήσετε να κάνω μόνη μου! Είπε η Φρέγια γελώντας. Και οι υπόλοιποι την μιμήθηκαν.
- Πώς θα πάμε μέχρι εκεί; Περπατώντας ανάμεσα στο πλήθος αποκλείεται, όλοι θα μας αναγνωρίσουν. Οπότε; Ρώτησε η Γκρέις. Η Φρέγια έφυγε με γρήγορα βήματα για το σπίτι και μόλις γύρισε, χάρισε ένα πονηρό χαμόγελο στην Γκρέις.
- Δεν θα μας αναγνωρίσουν αν φοράμε αυτά. Είπε δείχνοντας τις κάπες με την δύναμη του χαμαιλέοντα.