Πέρα από τα όρια της πραγματικότητας

Η Σφραγίδα Της Ανταλλαγής

Η Φρέγια περίμενε με κομμένη την ανάσα... Δεν άργησαν να φανούν στον χώρο οι μαύρο φορεμένες φιγούρες... Οι Κυνηγοί μέσα σε δευτερόλεπτα την είχαν περικυκλώσει. Στέκονταν γύρω της με ένα αηδιαστικό χαμόγελο στα πρόσωπά τους. Ξαφνικά ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος, συνοδευόμενος από ένα δυνατό φως που τους έκανε να καλύψουν τα μάτια τους. Η πόρτα που πριν από λίγο είχε κλείσει πίσω της, τώρα ήταν ορθάνοιχτη και στην κορυφή της υπόγειας εκείνης σκάλας, βρισκόταν η Λορέιν και πίσω της ο Λουκ, η Γκρέις και ο Ίθαν. Η Λορέιν είχε το χέρι της ακόμα υψωμένο, αφού πριν λίγο με ένα δυνατό ξόρκι είχε ρίξει την κρυμμένη πόρτα κάτω. Η Φρέγια, ο Λούθερ αλλά και οι Κυνηγοί είχαν μείνει εμβρόντητοι να κοιτάζουν. Ο πρώτος που μίλησε ήταν ο Λούθερ.
- Λορέιν... Ήταν το μόνο που είπε. Η γυναίκα τον κοίταξε ελάχιστα κι έπειτα επικεντρώθηκε στην κόρη της.
- Φρέγια τρέξε! Της φώναξε. Η κοπέλα υπάκουσε αμέσως αναγκάζοντας τα πόδια της που είχαν προσκολληθεί στο έδαφος να κινηθούν. Προσπάθησε να φτάσει στην μητέρα της αλλά το δυνατό κράτημα ενός από τους Κυνηγούς την σταμάτησε. Κατάφερε να του ξεφύγει, την επόμενη στιγμή όμως ένα κύμα σκόνης έπεσε πάνω της. Η Φρέγια ένιωσε να καίγεται το σώμα της, έβγαλε μία δυνατή κραυγή κι έπειτα έπεσε αδύναμη στο έδαφος. Η Λορέιν έτρεξε προς το μέρος της όμως ο Λούθερ την εμπόδισε κρατώντας την σφιχτά από το να πλησιάσει και οι Κυνηγοί μέσα σε άλλο ένα κύμα σκόνης εξαφανίστηκαν μαζί με την Φρέγια. Ο Λουκ, η Γκρέις και ο Ίθαν έτρεξαν προς την έξοδο, ελπίζοντας με κάποιον τρόπο να τους προλάβουν.
- Φρέγια! Όχι! Άφησε με! Φώναζε η Λορέιν, κατορθώνοντας να ξεφύγει από το κράτημά του. Στάθηκε απέναντί του και τον κοίταξε με μίσος.
- Λορέιν αν δεν σε συγκρατούσα, τώρα θα είχαν πάρει κι εσένα... Της είπε ο Λούθερ.
- Λες να με νοιάζει; Πήραν την κόρη μου το καταλαβαίνεις; Του φώναξε έξαλλη. Που την πηγαίνουν; Πες μου!
- Ακόμα κια να ήξερα που την πηγαίνουν, δεν θα σου έλεγα. Είναι πολύ επικίνδυνο, κι επιπλέον το καταλαβαίνω ότι είναι κόρη σου αλλά είναι απειλή για όλους μας! Λυπάμαι Λορέιν...
- Λυπάσαι; Εσύ λυπάσαι; Για ποιον είναι απειλή Λούθερ; Για ποιον; Για σένα; Για να μην χάσεις την κυριαρχία και την εξουσία; Για να μην είναι εκείνη η πιο ισχυρή μάγισσα; Γι αυτό;
Η Λορέιν βρισκόταν σε κατάσταση πανικού. Στο δωμάτιο μπήκαν τα τρία παιδιά.
- Δεν τους προλάβαμε... Εξαφανίστηκαν... Είπε ο Λουκ πανικόβλητος.
- Λυπάμαι που έπρεπε να γίνει αυτό, δεν έχω κάτι άλλο να πω...
- Σε μισώ... Μέχρι τώρα μετά από ότι κι αν έχεις κάνει δεν είχα καταφέρει να σε μισήσω, όμως τώρα αλήθεια σε μισώ... Σε σιχαίνομαι... Του είπε διαλυμένη.
- Το ξέρω... Της απάντησε.
- Κάποτε ήσουν το καλύτερο πράγμα που μου είχε συμβεί, μου έδωσες το μεγαλύτερο δώρο και τώρα εσύ είσαι αυτός που μου το παίρνει. Έδωσες την ίδια σου την κόρη στους Κυνηγούς... Ναι... Η Φρέγια είναι κόρη σου... Του είπε με ένα πικρό χαμόγελο και δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια της. Ο Λούθερ είχε μείνει να την κοιτάζει. Δεν το χωρούσε το μυαλό του. Η Φρέγια κόρη του... Κοιτούσε την Λορέιν αρχικά έκπληκτος κι έπειτα διαλυμένος.
- Όχι... Δεν είναι δυνατόν! Γιατί δεν μου το είπες; Γιατί; Της φώναξε.
- Γιατί μετατράπηκες σε ένα τέρας, δεν υπήρχε πια ο άντρας που κάποτε αγάπησα... Γι αυτό δεν σου το είπα... Ο Λούθερ έκλεισε το πρόσωπό του μέσα στις παλάμες του, προσπαθώντας να ηρεμήσει.
- Εκείνη... Το ξέρει; Την ρώτησε τελικά.
- Ναι. Το έμαθε πριν λίγο καιρό...
- Δεν το πιστεύω... Γι αυτό προσπάθησε τόσο να με πείσει ότι δεν είναι αργά, ότι μπορώ να σταματήσω... Ο Λούθερ εκείνη την στιγμή δεν θύμιζε καθόλου τον αρχηγό των Κόκκινων Φρουρών. Αντιθέτως έμοιαζε συντετριμένος. Έπεσε στο έδαφος με τα γόνατά του δίπλα από την Λορέιν. Έμεινε εκεί για λίγο, αμίλητος. Συγχώρεσέ με... Ήταν το μόνο που είπε.
- Να σε συγχωρέσω; Θα μπορούσα να σου συγχωρέσω τα πάντα, αλλά όχι αυτό... Του απάντησε η Λορέιν προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Ένιωσε ένα άγγιγμα στο χέρι της. Ήταν ο Λούθερ που άγγιζε με το χέρι του το δικό της.
- Θα την πάρουμε πίσω... Μπορεί να έχω γίνει ένα τέρας, μπορεί να πρόδωσα την γυναίκα που αγάπησα όσο τίποτα άλλο αλλά δεν θα επιτρέψω να κάνουν κακό στην κόρη μας... Είπε σηκώνοντας το βλέμμα του να την κοιτάξει για πρώτη φορά από τότε που είχε μάθει την αλήθεια. Η Λορέιν μόνο τότε παρατήρησε ότι τα μάτια του ήταν δακρυσμένα.
- Πως; Πως θα σώσουμε την Φρέγια όταν δεν ξέρουμε καν που είναι; Τον ρώτησε απελπισμένη.
- Υπάρχει τρόπος... Έχει μαζί της τους τρεις Κρυστάλλους της Δημιουργίας έτσι; Ρώτησε.
- Ναι. Αλλά τι σχέση έχει αυτό;
- Μπορώ να χρησιμοποιήσω τον δικό μου Κρύσταλλο για να την εντοπίσω. Οι Τέσσερις Κρύσταλλοι συνδέονται. Έτσι μπορούμε να την εντοπίσουμε. Δεν είπε τίποτα άλλο παρά μόνο κατευθύνθηκε προς το κέντρο του δωματίου παίρνοντας τον Κρύσταλλο της Φωτιάς στα χέρια του. Σχημάτισε στο πάτωμα έναν κύκλο και μέσα του μία σφραγίδα με διάφορα μαγικά σύμβολα.
- Είναι η σφραγίδα εντοπισμού. Παρατήρησε η Λορέιν.
- Ναι. Απάντησε ο Λούθερ, κι έπειτα τοποθέτησε τον Κρύσταλλο στο εσωτερικό της. Πρόφερε το ανάλογο ξόρκι στα λατινικά κλείνοντας τα μάτια του...
"Invenies tua par" * και μία κόκκινη λάμψη πλημμύρισε τον χώρο. Αυτό το ξόρκι σε οδηγεί σε αυτό που ψάχνεις. Έτσι στο μυαλό του Λούθερ, αποτυπώθηκε σαν χάρτης το μέρος που βρισκόταν η Φρέγια.
- Ξέρω που είναι. Είπε ανοίγοντας τα μάτια του, στην Λορέιν. Έφυγαν όλοι μαζί βιαστικά, ακολουθώντας τον Λούθερ.
-Πώς χρησιμοποίησαν οι Κυνηγοί μαγεία; Εσύ τους βοήθησες; Τον ρώτησε η Λορέιν.
- Ναι, δυστυχώς εγώ ευθύνομαι και γι αυτό... Απάντησε ο Λούθερ.
Έφτασαν έξω από κάποια παλιά ορυχεία στην άκρη της πόλης.
- Εδώ μέσα είναι; Ρώτησε ο Λουκ.
- Ναι. Απάντησε ο Λούθερ. Έτρεξαν μέσα στα ορυχεία αφού είχαν κάνει κάποια προστατευτικά ξόρκια για να περάσουν απαρατήρητοι. Μπαίνοντας στο εσωτερικό των ορυχείων παρατήρησαν ότι υπήρχαν αναμμένοι δαυλοί στους τοίχους. Παλιότερα εκείνο το μέρος είχε χρησιμοποιηθεί ως τόπος βασανιστηρίων και τώρα η Φρέγια βρισκόταν εδώ. Αυτό μόνο καλό δεν θα μπορούσε να είναι... Καθώς προχωρούσαν είδαν τρεις από τους Κυνηγούς να στέκονται μπροστά σε ένα άνοιγμα μέσα στα ορυχεία, σαν να φυλούσαν κάτι. Ήταν σαν ένας μικρός χώρος, σαν ένα μικρό δωμάτιο μέσα στα ορυχεία. Σκέφτηκαν ότι μάλλον εκεί μέσα θα ήταν η Φρέγια. Επιτέθηκαν στους τρεις Κυνηγούς με ότι μέσα διέθεταν, από μαγεία μέχρι σωματική δύναμη. Αμέσως μετά μπήκαν στον μικρό εκείνο χώρο. Βρήκαν την Φρέγια δεμένη από τους καρπούς της σε δύο ξύλινες κολόνες.
- Φρέγια! Φώναξε η Λορέιν και πήγε να τρέξει προς την κόρη της. Όμως η δυνατή λαβή του Λούθερ την σταμάτησε.
- Λορέιν όχι! Της φώναξε. Δες κάτω! Η Λορέιν έστρεψε το βλέμμα της στο έδαφος.
- Μα αυτό είναι...
- Ναι. Είναι σφραγίδα ανταλλαγής. Αν μπεις μέσα θα παιδευτείς...
- Πρέπει να πάρουμε την Φρέγια από εδώ. Δες έχει σημάδια στο σώμα της... Λούθερ πάρε την από εδώ. Είπε προσπαθώντας να αποδεσμευτεί για μια ακόμα φορά από το κράτημά του.
- Όχι. Δεν θα σε αφήσω να το κάνεις. Λορέιν δεν είναι απλή σφραγίδα ανταλλαγής, σίγουρα παρατήρησες τα κρυμμένα σύμβολα. Όποιος μπει για να ελευθερώσει αυτόν που είναι ήδη μέσα, πεθαίνει...
- Δεν θα αφήσω την κόρη μου στα χέρια τους...
- Δεν θα χρειαστεί. Εγώ θα μπω Λορέιν. Θα πάρεις την Φρέγια μακριά από εδώ και θα της δώσεις και τον Τέταρτο Κρύσταλλο της Δημιουργίας. Είπε τοποθετώντας τον Κρύσταλλο της Φωτιάς στην παλάμη της.
- Εσύ; Θα έκανες κάτι τέτοιο; Τον ρώτησε.
- Είναι η κόρη μας... Το παιδί που πάντα ονειρευόμασταν... Λυπάμαι για όλα Λορέιν... Συγχώρεσέ με για όλο τον πόνο που σου προκάλεσα... Πες μόνο στην Φρέγια ότι, λυπάμαι για όλα. Και πως μπορεί τώρα στο τέλος να έμαθα ότι είναι κόρη μου, αλλά την αγαπούσα προτού ακόμα γεννηθεί. Όταν σκεφτόμουν να αποκτήσω ένα παιδί μαζί σου, η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή... Μακάρι να ήμουν ο πατέρας που της άξιζε... Την αγαπώ όμως με όλη μου την καρδιά... Κι εσένα... Ποτέ δεν σταμάτησα να σε αγαπώ... Είπε και για μία τελευταία φορά μετά από τόσα χρόνια την εσφιξε στην αγκαλιά του... Συγνώμη για όλα... Να προσέχεις την κόρη μας... Αντίο Λορέιν μου... Ήταν τα τελευταία του λόγια προτού μπει στο εσωτερικό της σφραγίδας. Η Φρέγια ήταν αναίσθητη. Ο Λούθερ της έλυσε τα χέρια και την κράτησε για λίγο στην αγκαλιά του, δίνοντας της ένα φιλί στο μέτωπο της. Η λειτουργία της σφραγίδας θα ξεκινούσε αμέσως μόλις η κοπέλα θα βρισκόταν έξω από την σφραγίδα. Η Φρέγια άνοιξε τα μάτια της. Τον κοίταξε.
- Σου είπα ότι δεν ήταν αργά... Του είπε και του χαμογέλασε βεβιασμένα.
- Συγνώμη κόρη μου... Η κοπέλα ήταν πολύ αδύναμη έτσι έκλεισε και πάλι τα μάτια της. Ο Λούθερ την τοποθέτησε στα χέρια της Λορέιν. Εκείνη τον κοιτούσε με δακρυσμένα μάτια. Της χάιδεψε το πρόσωπο και έκανε ένα βήμα πίσω μέσα στην σφραγίδα. Αυτό ήταν. Η σφραγίδα άρχισε να λάμπει και ο Λούθερ έβγαλε μια κραυγή. Το τελευταίο πράγμα που είδε πριν γίνει στάχτη ήταν το πρόσωπο της Λορέιν και της Φρέγια. Η κοπέλα είχε ξυπνήσει και μαζί με την μητέρα της τον κοιτούσε. Μόλις η λάμψη έσβησε, η σφραγίδα διαλύθηκε και το μόνο που είχε μείνει πίσω της ήταν στάχτη...

* Βρες το ταίρι σου