Πέρα από τα όρια της πραγματικότητας

Το ξύπνημα της δύναμης

Όση ώρα βρισκόταν στον αέρα μπροστά στο κόκκινο φεγγάρι η Φρέγια ένιωθε σαν να έχουν χαθεί όλα γύρω της και να μην υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από την  εικόνα που αντίκρυζε. Περίμενε από μικρή αυτή την στιγμή την στιγμή που θα γίνει κάτι και η μαγεία θα φανερωθεί μπροστά της. Που ο κόσμος που λατρεύει, και που μέχρι τώρα μπορούσε να βλέπει μόνο στην φαντασία της και μέσα στα βιβλία της θα γινόταν μέρος της πραγματικότητάς της. Ένιωθε μέσα της ότι ακόμα κι αν οι περισσότεροι άνθρωποι της εποχής της μισούσαν την μαγεία ήταν γιατί την φοβόντουσαν αλλά και γιατί στην πραγματικότητα ζήλευαν γιατί δεν μπορούσαν να έχουν κι εκείνοι το χάρισμα της μαγείας. Ήταν λίγοι και διαλεχτοί ανάμεσα στο πλήθος κόσμου εκείνοι που ανέδυαν την μαγεία από μέσα τους. Έλεγαν πως ήταν καταραμένη από μικρή όμως εκείνη ήξερε ότι αυτό δεν ήταν κατάρα αλλά το πιο υπέροχο χάρισμα. Ένιωσε την ψυχή της να βγαίνει από το σώμα της ένιωσε το πνεύμα της να ελευθερώνεται και μια τεράστια δύναμη να αναβλύζει από μέσα της, γιατί η δύναμη αυτή πάντα υπήρχε μέσα της απλώς τώρα επιτέλους ξυπνούσε. Ξαφνικά είδε εικόνες να περνούν από μπροστά της. Ήταν η ζωή της. Αμέσως αναγνώρισε την μητέρα και τον πατέρα της μέσα σε αυτές και φυσικά τον εαυτό της. Ήταν ακόμα μωρό. Έβλεπε την μητέρα της να την κρατάει στην αγκαλιά της προστατευτικά και ύστερα αφού την έχει κοιμήσει να την αφήνει στοργικά μέσα στην κούνια της. Στο χέρι του μωρού υπήρχε ένα κόσμημα. Ένα όμορφο μενταγιόν με έναν κρύσταλλο που το μωρό κρατούσε σφιχτά στην χούφτα του καθώς είχε αποκοιμηθεί ήρεμο και γαλήνιο. Η μητέρα φίλησε την κόρη της στο μέτωπο κι ύστερα βγήκε από το δωμάτιο. Επικράτησε μια δυνατή λάμψη και στο δωμάτιο μπήκαν κάποιες πανέμορφες υπάρξεις άυλες, αέναες, εξωπραγματικές. Πλησίασαν γύρω από την κούνια της μικρής τότε Φρέγια και άρχισαν να σιγοτραγουδούν ένα υπέροχο νανούρισμα για να έχει έναν όμορφο ύπνο το μωρό. Η Φρέγια άκουσε μέσα στο κεφάλι της τα λόγια της μητέρας της
-  Η προφητεία μιλούσε για μία κόρη ευλογημένη με τη δύναμη όλων των στοιχείων μία κόρη με αγνή καρδιά που στην κούνια της θα τραγουδούν νεράιδες για να την κοιμήσουν που η ομορφιά της θα είναι ισάξια με μίας νύμφης του δάσους...-
Αμέσως μετά η εικόνα άλλαξε. Η Φρέγια έβλεπε τώρα τον εαυτό της να έχει μεγαλώσει λίγο και να βρίσκεται στο σχολείο. Κάποια παιδιά που η Φρέγια αναγνώρισε τα πρόσωπά τους την παρενοχλούσαν και την έκαναν να νιώθει άσχημα. Η κοπέλα είχε κλειδωθεί μέσα σε μια αίθουσα και απ'έξω τα παιδιά φώναζαν πως είναι καταραμένη και την φώναζαν μάγισσα.. Η Φρέγια έκλαιγε σιωπηλά πίσω από την κλειστή πόρτα.
- Εκείνη που καταραμένη λεν πως είναι τη δύναμη κρατάει-
Άκουσε η Φρέγια καθαρά μέσα στο κεφάλι της και η εικόνα πάλι άλλαξε. Αυτή τη φορά είδε τον εαυτό της την στιγμή που βρήκε το βιβλίο και το σημάδι χαράχτηκε στο χέρι της.
- Το σημάδι θα εμφανιστεί όταν όλοι νομίζουν πως όλα έχουν χαθεί..-
Η Φρέγια άκουγε καθαρά τα λόγια της Προφητείας και τα έβλεπε να παίρνουν σάρκα και οστά μπροστά στα έκπληκτα μάτια της. Ξαφνικά άκουσε κάποια λόγια από την ίδια φωνή..
- Φρέγια πλέον ξέρεις ότι εσύ είσαι η Εκλεκτή. Είναι η μοίρα σου Φρέγια το πεπρωμένο σου. Πρέπει να επαναφέρεις ότι για τόσα χρόνια έχει χαθεί. Πρέπει να πολεμήσεις θα έχεις πολλούς εχθρούς όμως και πολύτιμους συμμάχους. Η βοήθεια θα έρθει από εκεί που δεν το περιμένεις η αγάπη θα εμφανιστεί και θα γεννηθεί μέσα από την καρδιά του σκότους. Ο εχθρός που θα νομίζεις πως έχεις απέναντί σου θα είναι εκείνος που θα σε σώσει. Φρέγια πρέπει να πολεμήσεις σου έχει δωθεί αυτό το χάρισμα για να εκπληρώσεις το πεπρωμένο σου και την Προφητεία που προϋπήρχε πολύ πριν την γέννησή σου. Να θυμάσαι πως το καλό και το κακό είναι δύο πολύ σχετικές έννοιες μπορεί το κακό να μετατραπεί σε καλό αλλά και το αντίστροφο.. Καλή τύχη Φρέγια και αν χρειαστείς στ' αλήθεια την βοήθειά μου μπορείς να με καλέσεις μέσα από το φυλαχτό σου. Το έχεις από την ημέρα που γεννήθηκες. Αρκεί μόνο να το κρατήσεις σφιχτά και θα ακούσω το κάλεσμά σου..-
Με αυτά τα τελευταία λόγια η Φρέγια ένιωσε να ξανά μπαίνει στο σώμα της και τις αισθήσεις της να την εγκαταλείπουν. Όλα αυτά διήρκησαν μόνο για λίγα λεπτά παρόλο που στην Φρέγια φάνηκαν αιώνας.. Το σώμα της άρχισε να κατεβαίνει προς το έδαφος με την Γκρέις και την Γκριχίλντα να παρατηρούν ακόμα εμβρόντητες έκθαμβες και μαγεμένες χωρίς να έχουν ακούσει αυτή τη φωνή και όσα είπε στην Φρέγια. Η Φρέγια προσγειώθηκε πάνω σε ένα δέντρο χωρίς τις αισθήσεις της, δείχνοντας ακόμα πανέμορφη, ονειρική παραμυθένια και ολότελα μαγική...