Πέρα από τα όρια της πραγματικότητας

Ταξίδι στο όνειρο

Η Φρέγια δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό της εκείνη την εικόνα. Είχαν σχεδόν φτάσει και ο ήλιος κόντευε να πέσει. Στάθηκαν στο κατώφλι του σπιτιού και χτύπησαν την πόρτα. Βήματα ακούστηκαν να έρχονται με βιασύνη προς την πόρτα. Η πόρτα άνοιξε και πίσω της στέκονταν η Λορέιν και η Γκριχίλντα.
- Επιτέλους γυρίσατε! Είστε όλοι καλά; Ρώτησε η Λορέιν.
- Ναι μητέρα είμαστε όλοι καλά, μην ανησυχείς. Την καθησύχασε η Φρέγια. Οι δύο γυναίκες με ένα πλατύ χαμόγελο παραμέρισαν για να περάσουν οι τρεις τους μέσα στο σπίτι.
- Θα είστε κουρασμένοι καθίστε και θα ετοιμάσω τσάι για όλους. Είπε η Γκριχίλντα.
- Ευχαριστούμε γιαγιά. Της είπε καλοσυνάτα η Γκρέις. Αφού κάθισαν και απόλαυσαν το τσάι τους, άρχισαν να διηγούνται όλα όσα έγιναν στην Ασημένια Κοιλάδα, όχι όλα βασικά. Και οι τρεις παρέλειψαν το κομμάτι με το ποιοι ήταν οι εφιάλτες που τους βασάνιζαν.
- Θα πρέπει να ήταν πολύ δύσκολα για όλους σας. Λυπάμαι πραγματικά που τα περνάτε αυτά παιδιά. Φρέγια είναι πολύ επικίνδυνο ξέρω ότι εγώ σου είπα ότι η προφητεία πρέπει να εκπληρωθεί όμως δεν θα αντέξω να πάθεις κάτι. Όλοι σας διακινδυνεύετε τις ζωές σας. Είπε η Λορέιν και όταν ολοκλήρωσε τα λόγια της έκλεισε το πρόσωπό της μέσα στις παλάμες της. Η Φρέγια την πλησίασε και άγγιξε στοργικά τον ώμο της.
- Μητέρα καταλαβαίνω πως νιώθεις, όμως αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει. Μητέρα χάνονται τόσες ζωές, δεν μπορώ να μείνω άπραγη όταν μπορώ να το σταματήσω όλο αυτό. Ειδικά όταν όλοι λένε ότι είμαι η μόνη που μπορεί να το σταματήσει. Αν πρέπει να θυσιαστεί μία ζωή για να γλιτώσουν τόσες άλλες, τότε είμαι διατεθειμένη να το κάνω. Η Λορέιν την κοιτούσε με βουρκωμένα μάτια. Η Φρέγια την φίλησε παρηγορητικά στο μάγουλο και στράφηκε προς τον Λουκ και την Γκρέις. Όπως είπα πριν αν είναι να χαθεί μία ζωή για να σωθούν τόσες άλλες είμαι διατεθειμένη να το κάνω. Όμως, μία ζωή κι όχι τρεις... Συμπλήρωσε και κατέβασε το βλέμμα της στο πάτωμα.
- Τι εννοείς; Μίλα ξεκάθαρα Φρέγια! Τον λόγο πήρε ο Λουκ.
- Λέω απλά το πιο λογικό. Εγώ είμαι η Εκλεκτή, εγώ πρέπει να εκπληρώσω την προφητεία. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και τους δύο για όλα όσα έχετε κάνει για εμένα, για όλη την βοήθεια και την στήριξη που μου έχετε προσφέρει όμως από εδώ και πέρα συνεχίζω μόνη μου. Αφού ολοκλήρωσε την φράση της όλα τα βλέμματα είχαν στραφεί πάνω της. Ο Λουκ σηκώθηκε απότομα από την θέση του και κατευθύνθηκε προς την πόρτα την άνοιξε και βγήκε έξω χτυπώντας την πίσω του. Η Φρέγια σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερο να τον αφήσει λίγο να ηρεμήσει. Η φωνή της Γκρέις της απέσπασε την προσοχή.
- Φρέγια υποσχέθηκα στον εαυτό μου, σε σένα και στην γιαγιά μου ότι θα είμαι στο πλευρό σου και θα σε βοηθήσω να εκπληρώσεις την προφητεία και το πεπρωμένο σου. Από μικρή περίμενα τη μέρα που θα εμφανιζόσουν, τη μέρα που θα εκπληρωθεί η προφητεία και θα είμαστε όλοι ελεύθεροι. Ήμουν παιδάκι όταν εισέβαλαν μέσα στο σπίτι που ζούσα με την μητέρα μου σπάζοντας με δύναμη την πόρτα. Η μητέρα μου μόλις τους είδε από το παράθυρο να έρχονται με έβαλε να κρυφτώ κάτω από το κρεβάτι και μου ζήτησε να παραμείνω εκεί ότι κι αν γίνει μέχρι που να φύγουν. Την άρπαξαν με την βία και την έσυραν έξω από το σπίτι χτυπώντας την και φωνάζοντας την μάγισσα. Για χρόνια άκουγα αυτές τις καταραμένες φωνές στα αυτιά μου "Κάψτε την μάγισσα" φώναζαν. Μετά από λίγη ώρα αφού ήμουν ακόμα κουλουριασμένη κάτω από το κρεβάτι και έκλαιγα άκουσα βήματα μέσα στο σπίτι. Νόμιζα ότι επέστρεψαν για μένα και κρατούσα την αναπνοή μου. Τότε άκουσα την φωνή της γιαγιάς μου. Είχε έρθει για να με πάρει. Έτσι μεγάλωσα μαζί της. Εκείνη την μέρα ορκίστηκαν στην μνήμη της μητέρας μου ότι όλο αυτό θα τελειώσει. Ότι θα το σταματήσω με όποιον τρόπο μπορέσω. Ότι θα δικαιώσω την μνήμη της. Ήταν αθώα, ναι ήταν μάγισσα όμως όχι με την έννοια που το έλεγαν εκείνοι. Βρόμισαν αυτή την λέξη, την παρουσιάζουν ως κάτι το τερατώδες και σατανικό. Η μητέρα μου το μόνο που έκανε ήταν να αγαπάει την φύση και να φροντίζει τους γύρω της. Εγώ δεν θα παραιτηθώ Φρέγια θα φτάσω μέχρι το τέλος. Για να μην πεθάνει κανένας άλλος αθώος και να μην μεγαλώσει κανένα άλλο παιδί χωρίς την μητέρα του από μια τέτοια αιτία. Από τα μάτια της Γκρέις πλέον κυλούσαν δάκρυα, η Γκριχίλντα της έσφιγγε το χέρι και προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δικά της δάκρυα για την αδικοχαμένη της κόρη. Η Φρέγια είχε μαρμαρώσει στην θέση της δεν άντεχε όλα όσα άκουγε. Τόσος πόνος, τόση θλίψη κρυμμένα πίσω από χαμόγελα. Πόσο δυνατές ήταν αυτές οι γυναίκες που συνέχιζαν. Η Φρέγια με τα μάτια της πλημμυρισμένα από δάκρυα έσφιξε την Γκρέις στην αγκαλιά της.
- Σου υπόσχομαι ότι θα σταματήσει. Ακόμα κι αν πρέπει να δώσω την ζωή μου για να γίνει αυτό, θα το κάνω. Λυπάμαι πολύ για την μητέρα σου Γκρέις, δεν το ήξερα. Δεν ξέρω τι να πω. Συγνώμη Γκρέις, συγνώμη. Θα κάνω τα πάντα σου το υπόσχομαι.
- Τώρα ξέρεις. Ξέρεις ότι δεν θα τα παρατήσω. Είναι και δική μου μάχη Φρέγια. Καμία ζωή δεν πρέπει να θυσιαστεί, ούτε η δική σου ούτε κανενός άλλου. Θα τα καταφέρουμε Φρέγια. Της είπε η Γκρέις και την έβγαλε από την αγκαλιά της. Οι δύο κοπέλες ήταν σίγουρες ότι έπρεπε να φτάσουν μέχρι το τέλος για να υπάρξει μια νέα αρχή... Η Φρέγια ένιωσε άσχημα που είχε αφήσει τον Λουκ μόνο του. Έστρεψε το βλέμμα της προς την πόρτα. Πήγαινε. Της είπε χαμογελαστά πλέον η Γκρέις. Αν δεν είχαμε και αυτά τα τόσο όμορφα συναισθήματα δεν θα είχε νόημα η ζωή θα ήταν ανούσια και άχαρη. Χωρίς την αγάπη, την φιλία και τον έρωτα δεν θα άξιζε να ζούμε. Πήγαινε σε εκείνον και στάσου δίπλα του αλλά άφησέ τον κι εκείνον να σταθεί δίπλα σε σένα. Σε έχει ανάγκη αλλά τον έχεις κι εσύ ανάγκη Φρέγια. Η Φρέγια μόνο έγνεψε την αγκάλιασε άλλη μία φορά και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Όταν βγήκε έξω έψαχνε με το βλέμμα της τον Λουκ. Τον είδε να στέκεται με την πλάτη ακουμπισμένη σε ένα δέντρο και να κοιτάζει στο άπειρο. Τον πλησίασε αργά και στάθηκε δίπλα του.
- Είναι όμορφα έτσι; Τον ρώτησε δείχνοντας την θέα.
- Ναι είναι. Της απάντησε χωρίς καν να την κοιτάξει.
- Λουκ σε παρακαλώ μην είσαι έτσι μίλησε μου.
- Τι θέλεις να σου πω; Την ρώτησε και ούτε αυτή την φορά γύρισε να την κοιτάξει.
- Οτιδήποτε! Πες μου ότι θέλεις όμως μην κάνεις σαν να μην υπάρχω σε παρακαλώ! Του είπε έντονα.
- Δεν έχω κάτι να πω Φρέγια. Της απάντησε ψυχρά.
- Λουκ σε παρακαλώ! Εκείνος ούτε καν κουνήθηκε. Εντάξει λοιπόν τόσο εγωιστής είσαι που ούτε καν γυρίζεις να με κοιτάξεις; Ξαφνικά δεν υπάρχω; Τόσο πολύ νοιάζεσαι για μένα; Του φώναξε και τότε ήταν που ο Λουκ κάρφωσε το βλέμμα του πάνω της. Ήταν έξαλλος φαινόταν στο βλέμμα του και στον τρόπο που ανάσαινε τόσο γρήγορα.
- Μιλάς εσύ για εγωισμό; Εσύ που πριν λίγο μου ανακοίνωσες ότι έτσι απλά αποφάσισες να τραβήξεις τον δρόμο σου μόνη σου; Αμφισβητείς το ότι νοιάζομαι για σένα; Μετά από όλα όσα έχω πει κι έχω κάνει; Της φώναξε πίσω εκείνος.
- Αποφάσισα να τραβήξω τον δρόμο μου έτσι απλά; Επανέλαβε τα λόγια του τονίζοντας με στόμφο τις τελευταίες λέξεις. Δεν έχεις ιδέα Λουκ! Την παραμικρή ιδέα! Του είπε γυρίζοντας την πλάτη της πηγαίνοντας να φύγει όμως το δυνατό κράτημά του στον καρπό της την γύρισε στην θέση της.
- Πες μου τους να μάθω! Εξήγησέ μου τι έγινε και ξαφνικά αποφασίζεις να με βγάλεις από την ζωή σου! Της φώναξε πιέζοντας με δύναμη τον καρπό της.
- Με πονάς! Λουκ άφησέ με! Του φώναξε εκείνη όμως αυτή την φορά ο Λουκ ήταν εκτός ελέγχου.
- Όχι δεν θα σε αφήσω μέχρι να μου απαντήσεις! Σε πονάω; Εσύ νομίζεις δεν με πονάς; Της είπε και την έφερε προς το μέρος του κοιτάζοντάς την βαθιά στα σμαραγδένια μάτια της.
- Δεν ήθελα να σε πονέσω. Αυτό προσπαθώ να αποφύγω να σε πονέσω! Γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι μαζί μου κινδυνεύεις; Δεν θα το αντέξω αν πάθεις κάτι! Αν για να είσαι καλά πρέπει να μείνω μακριά σου τότε θα το κάνω. Δεν θα αντέξω να πραγματοποιηθεί αυτή η εικόνα! Νόμιζα ότι ήταν αληθινό όμως ευτυχώς ήταν ψευδαίσθηση. Δεν θα συνεχίσω να είμαι κοντά σου μέχρι που να γίνει στα αλήθεια! Κρατούσα το άψυχο σώμα σου στην αγκαλιά μου και νόμιζα ότι σε είχα χάσει στα αλήθεια, ξάπλωσα δίπλα σου και το μόνο που ευχόμουν ήταν να έρθει ο θάνατος γρήγορα. Δεν άντεχα αυτόν τον πόνο το καταλαβαίνεις; Ο Λουκ πλέον είχε χαλαρώσει τελείως το κράτημά του και την κοιτούσε χαμένος καθώς η Φρέγια, πλέον έκλαιγε και είχε πέσει με δύναμη στην αγκαλιά του. Την έσφιξε με δύναμη πάνω του και της χάιδευε τα μαλλιά, προσπαθώντας ακόμα να συνειδητοποιήσει όσα του είχε πει. Δεν θα αντέξω να σε χάσω. Του ψιθύρισε η Φρέγια ανάμεσα στους λυγμούς της.
- Ηρέμησε σε παρακαλώ μην κλαίς. Συγνώμη Φρέγια μου συγνώμη. Νόμιζα ότι δεν με ήθελες πια στην ζωή σου και για αυτό αντέδρασα έτσι. Ηρέμησε σε παρακαλώ. Είμαι εδώ είμαι καλά και δεν πρόκειται να πάθω τίποτα.
- Αν συνεχίσεις να είσαι μαζί μου θα πάθεις. Του είπε κοιτώντας τον με τα κόκκινα πλέον μάτια της.
- Θα είμαι εντάξει. Πρέπει να καταλάβεις όμως Φρέγια μου ότι όπως εσύ φοβάσαι και ανησυχείς για μένα έτσι νιώθω κι εγώ για σένα. Ούτε εγώ θα το αντέξω αν πάθεις κάτι. Άσε με να είμαι στο πλευρό σου σε παρακαλώ, θα προσέχουμε ο ένας τον άλλον. Εντάξει; Της είπε κι εκείνη έγνεψε.
- Δεν θέλω να σε ξανά δω να κλαίς. Μόνο να χαμογελάς θέλω. Η Φρέγια του χαμογέλασε γλυκά. Έτσι μπράβο, της είπε.
- Κοίτα πόσο όμορφα είναι τα αστέρια! Του είπε καθώς τα πρώτα αστέρια είχαν εμφανιστεί στον ουρανό.
- Ναι είναι. Έλα εδώ πριγκίπισσα. Της είπε κάνοντάς της νόημα να καθίσει δίπλα του στο γρασίδι. Όταν κάθισε δίπλα του την έβαλε στην αγκαλιά του. Χάιδεψε απαλά το σημείο στον καρπό της που είχε κρατήσει πριν με δύναμη. Συγνώμη που σε πόνεσα. Της είπε και της άφησε ένα τρυφερό φιλί στο σημείο που την είχε σφίξει.
- Δεν πειράζει είμαι εντάξει. Του είπε.
- Φρέγια μου, ξέρεις πως νιώθω για σένα έτσι; Της είπε διστακτικά.
- Νομίζω πως ναι. Του απάντησε δειλά.
- Από την πρώτη στιγμή που αντίκρισα αυτά τα πανέμορφα σμαραγδένια μάτια, ένιωσα την ανάγκη να είμαι κοντά σου και να σε προστατεύω. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Είμαι ερωτευμένος εδώ και καιρό με αυτά τα πράσινα μάτια, είμαι ερωτευμένος με σένα. Πες μου νιώθεις το ίδιο; Της είπε. Η Φρέγια ένιωθε την καρδιά της να χτυπάει τόσο δυνατά, ένιωσε τόσο όμορφα. Μα φυσικά και ένιωθε το ίδιο ήταν η πρώτη φορά που ένιωθε έτσι για κάποιον.
- Κάθε φορά που είμαι κοντά σου νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Κάθε φορά που με αγκαλιάζεις είναι σαν να κάνω το πιο όμορφο ταξίδι. Δεν θέλω ποτέ να σε χάσω Λουκ. Αν όλα αυτά σημαίνουν πως είμαι ερωτευμένη, τότε ναι. Είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Του είπε. Αμέσως ένα πλατύ χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του Λουκ και όλο το πρόσωπό του φωτίστηκε. Την πλησίασε αργά  τοποθετώντας μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της και περνώντας το χέρι του μέσα από τα μαλλιά της μείωσε την απόσταση μεταξύ τους και ένωσε τα χείλη τους. Κλείνοντας και οι δύο τα μάτια τους ταξίδευαν στο δικό τους όνειρο, ένα όνειρο που εύχονταν να μην τελειώσει ποτέ.