Πέρα από τα όρια της πραγματικότητας

Ο Κρύσταλλος του Αέρα και η επερχόμενη μάχη

Αφού γύρισαν σπίτι ή Φρέγια και ο Λουκ, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις πολλαπλές ερωτήσεις της Λορέιν και των υπολοίπων για το που εξαφανίστηκαν οι δυο τους όλη αυτή την ώρα. Μόλις τους εξήγησαν η μητέρα της Φρέγια είχε μείνει εμβρόντητη με όσα άκουγε.
- Τι εννοείς ότι δεν χτυπούσε η καρδιά σου κι ότι δεν ανέπνεες; Φρέγια ήσουν έστω και για λίγο νεκρή; Η Λορέιν κρατούσε σφιχτά το χέρι της κόρης της και δεν μπορούσε να ηρεμήσει με όλα αυτά που είχε ακούσει.
-Μαμά ηρέμησε σε παρακαλώ. Όχι δεν ήμουν νεκρή. Έκανα ένα αστρικό ταξίδι. Ξέρεις τι είναι νομίζω.
- Αστρικό ταξίδι; Έχεις ιδέα πόσο επικίνδυνο είναι; Μπορούσες να μείνεις για πάντα στο ενδιάμεσο δηλαδή κάπου ανάμεσα στον υλικό και τον ονειρικό κόσμο! Πως έκανες κάτι τέτοιο Φρέγια; Γιατί; Δεν το χωράει το μυαλό μου! Η Λορέιν τώρα βημάτιζε πάνω κάτω στον χώρο δείχνοντας πολύ ανήσυχη.
- Μητέρα πρέπει να καταλάβεις ότι έπρεπε να γίνει και θα ξαναγίνει. Η Προφητεία και επομένως τόσες ζωές εξαρτώνται από αυτό! Η Φρέγια προσπαθούσε να κάνει την μητέρα της να κατανοήσει ότι το να βρεθεί εκείνη σε κίνδυνο ήταν για να μπορέσουν να σωθούν τόσες ζωές.
- Θα σε χάσω στο τέλος αυτής της ιστορίας. Θα χάσω την κόρη μου για την εκπλήρωση της Προφητείας. Είπε η Λορέιν σφίγγοντας τα χέρια της σε δύο γροθιές. Η Φρέγια την πλησίασε.
- Μαμά πρέπει να καταλάβεις. Θα προσπαθήσω να μείνω ασφαλής θα προσέχω σου το υπόσχομαι. Θέλω να μου κάνεις μια χάρη. Έτσι θα είμαι πιο ήσυχη. Θέλω να γυρίσεις πίσω στα αδέλφια μου και στον άντρα σου τον πατέρα μου γιατί αυτός ο άνθρωπος για εμένα είναι ο πατέρας μου.
- Φρέγια δεν μπορώ να σε αφήσω μόνη σου! Θέλω να είμαι μαζί σου. Βρίσκεσαι σε τέτοιο κίνδυνο με έχεις ανάγκη κι εγώ θα φύγω;
- Ξέρω ότι με αγαπάς, ξέρω ότι θέλεις να είσαι μαζί μου, όμως ξέρω και το ποσό πολύ σου λείπει το σπίτι. Θα προσέχω και θα φροντίζω τον εαυτό μου μην ανησυχείς. Όταν τελειώσει όλο αυτό θα έρθω να σας βρω. Σε αγαπώ μαμά. Με αυτά τα λόγια η Φρέγια αγκάλιασε σφιχτά την μητέρα της. Μέσα της ήξερε πως δεν μπορούσε να δώσει την υπόσχεση της επιστροφής, ήξερε πως μπορεί να μην ξανά έβλεπε ποτέ την οικογένεια της και το παλιό της σπίτι και επίσης ήξερε ότι μπορεί να ήταν η τελευταία αγκαλιά που έκανε με την μητέρα της. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που της έλεγε να γυρίσει πίσω για να μην είναι εκεί αν συμβεί κάτι κακό. Για να μπορέσει να την στηρίξει ο άντρας της και να παρηγορηθεί από τα άλλα δύο της παιδιά. Μέσα της η Φρέγια φοβόταν. Τα φοβόταν πολύ όλα αυτά, όμως ήταν αποφασισμένη να φτάσει μέχρι τέλους. Μετά από πολύ προσπάθεια, η Φρέγια έπεισε την μητέρα της ότι έπρεπε να γυρίσει πίσω στα αδέλφια της που την είχαν ανάγκη. Αποχαιρετίστηκαν με μια σφιχτή αγκαλιά δίνοντας υπόσχεση επανένωσης, όμως η Φρέγια δεν ήξερε αν θα μπορούσε να την τηρήσει...  Τις επόμενες μέρες η Φρέγια, ο Λουκ και  η Γκρέις προπονούνταν σαν να προετοιμάζονταν για κάποια επερχόμενη μάχη. Η Φρέγια και η Γκρέις εξασκούσαν τις δυνάμεις τους μαθαίνοντας καινούρια ξόρκια από τα βιβλία που τους είχε δώσει η Γκριχίλντα αλλά και επικοινονώντας με την φύση αφού από εκεί προέρχονταν όλα. Ο Λουκ που τόσα χρόνια είχε εκπαιδευτεί ως κυνηγός τώρα θα έστρεφε αυτό του το ταλέντο αλλά και τις τεχνικές του ενάντια στους κυνηγούς και ειδικότερα ενάντια στον πατέρα του. Επιπλέον μάθαινε από τις δύο κοπέλες ότι μπορούσε σχετικά με την μαγεία αφού είχε πλέον μάθει ότι στις φλέβες του κυλούσε το αίμα μίας ισχυρής μάγισσας. Εκείνο το απόγευμα περνούσε ήσυχα με τους τρεις τους να χαλαρώνουν για λίγο από την εξαντλητική προπόνηση. Η Φρέγια είχε ξαπλώσει στο γρασίδι έχοντας ακουμπισμένο το κεφάλι της πάνω στα πόδια του Λουκ. Δεν άργησε μετά από τόση κούραση να παραδοθεί σε έναν βαθύ ύπνο. Μία δυνατή λάμψη ενόχλησε τα μάτια της κοπέλας όταν η Φύλακας της Ψυχής εμφανίστηκε μπροστά της.
- Γειά σου Φρέγια. Χαίρομαι που σε ξανά βλέπω. Ήρθε η ώρα για το επόμενό σου ταξίδι για την ανάκτηση των Κρυστάλλων της Δημιουργίας. Της εξήγησε.
- Είμαι έτοιμη όμως, υπάρχει κάποιος τρόπος να ειδοποιήσω τους φίλους μου ώστε να μην ανησυχήσουν; Βλέπετε την προηγούμενη φορά με νόμιζαν για νεκρή.
- Εντάξει μην ανησυχείς για αυτό. Θα το τακτοποιήσω εγώ. Με μία κίνηση του χεριού της στο πλευρό της Φρέγια βρέθηκαν ο Λουκ και η Γκρέις. Έδειχναν έκπληκτοι όπως κι εκείνη.
- Φρέγια τι συμβαίνει; Ρώτησε η Γκρέις και ο Λουκ φαινόταν πως είχε την ίδια ακριβώς απορία.
- Παιδιά ήρθε η ώρα για το επόμενο αστρικό ταξίδι μου. Πρέπει να πάρω τους Κρυστάλλους του Αέρα και της Φωτιάς. Ήθελα να σας ειδοποιήσω γιατί την τελευταία φορά νόμιζες Λουκ πως ήμουν νεκρή. Δεν ήθελα να συμβεί κάτι τέτοιο και τώρα. Προσπάθησε να εξηγήσει η Φρέγια.
- Θες να πεις δηλαδή ότι είμαστε μέσα στο όνειρο σου; Στο υποσυνείδητό σου; Ρώτησε η Γκρέις.
- Ναι. Απάντησε η Φρέγια. Ο Λουκ φαινόταν ανήσυχος.
- Θα είσαι εντάξει; Θα επιστρέψεις έτσι δεν είναι; Την ρώτησε.
- Θα γυρίσω Λουκ. Προσέξτε το σώμα μου μέχρι να γυρίσω. Δεν έχουμε άλλο χρόνο πρέπει να πηγαίνω, είπε βλέποντας την Φύλακα να της κάνει νόημα.
- Να προσέχεις. Της είπαν και με μια κίνηση του χεριού της, η Φύλακας τους έστειλε πίσω.
- Λοιπόν Φρέγια είναι η ώρα. Της είπε απλώνοντάς της το χέρι της. Η κοπέλα το έπιασε και εγκατέλειψε για άλλη μία φορά το σώμα της. Πέρασε και πάλι από αυτή την μαγική δίνη ώσπου βρέθηκε στο ίδιο γνώριμο μέρος από όπου προερχόταν η μαγεία.
Εδώ σε αφήνω Φρέγια. Θυμήσου να ακολουθήσεις το ένστικτο σου και τους ψιθύρους. Όταν η Φρέγια έμεινε μόνη αναρωτήθηκε που θα μπορούσαν να είναι οι άλλοι δύο Κρύσταλλοι της Δημιουργίας. Περιπλανήθηκε με το βλέμμα της σε κάθε μέρος αυτού του μαγικού τοπίου.
<<Αέρας... Άρα πρέπει να στρέψω την προσοχή μου προς τα πάνω.>> Σκέφτηκε και σήκωσε το βλέμμα της προς τα πάνω. Είδε τα άτακτα πνεύματα να παίζουν με τον αέρα δημιουργώντας μικρές δίνες πετώντας τις το ένα στο άλλο. <<Ναι, εδώ πρέπει να είναι>> σκέφτηκε. Έκλεισε τα μάτια της και περίμενε να ακούσει τους γνώριμους πλέον ψιθύρους, για να λύσει τον καινούριο γρίφο που θα της έθεταν.